هدایای ویژه طراحی سایت

ساختار سلسله مراتبی: مزایا و معایب

پندار باقری
یک نظر
بروزرسانی: ۸ فروردین, ۱۴۰۳

اگر این مقاله را دوست دارید، لطفا آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

در حالی که کسب و کارها می توانند سطوح اختیارات خود را به روش های مختلف سازماندهی کنند، یکی از رایج ترین ساختارها، سلسله مراتب است. ساختار سلسله مراتبی به تفویض اختیار با استفاده از مدل هرمی، با معتبرترین متخصصان در بالا و کارکنان عمومی در پایین اشاره دارد. درک این نوع ساختار می تواند به شرکت کمک کند تا تعیین کند که آیا اجرای یک سلسله مراتب به آن کمک می کند تا به اهدافش دست یابد یا خیر.

در این مقاله از ایوسی، ساختار سلسله مراتبی را تعریف کرده و مزایا و معایب آن را برای تفویض اختیار در یک شرکت مورد بحث قرار می دهیم.

ساختار سلسله مراتبی چیست؟

ساختار سلسله مراتبی زنجیره‌ای از فرماندهی در یک شرکت است که از مدیران ارشد و مدیران اجرایی شروع می‌شود و تا کارمندان عمومی گسترش می‌یابد. این سازمان از اختیارات تضمین می کند که سطوح مدیریتی روابط خود را با یکدیگر درک می کنند و به شرکت ها کمک می کند تا تصمیمات کارآمدی بگیرند. بر روی کاغذ، می توانید یک ساختار سلسله مراتبی را به عنوان یک هرم نشان دهید. سطوح مدیریتی نزدیک به بالا بیشترین اختیار را دارند اما تمایل دارند کارکنان کمتری داشته باشند. کارکنان عمومی نزدیک به پایین اختیار کمتری دارند اما تمایل دارند تعداد بیشتری داشته باشند.

برای مثال تصور کنید یک شرکت ۵۰ کارمند دارد. کارمندان عمومی به صورت تیمی هستند و به سرپرستان خود گزارش می دهند که به مدیر اجرایی گزارش می دهند . رئیس اجرایی بیشترین اختیارات را دارد و تصمیماتی را اتخاذ می کند که سرپرستان مسئول اجرا و به اشتراک گذاری با اعضای تیم خود هستند.

مطالب مرتبط: چگونه در ۶ مرحله یک مدیر شوید (با نکاتی برای موفقیت)

مزایای ساختار سلسله مراتبی

مزایایی که یک سازمان ممکن است از اجرای یک ساختار سلسله مراتبی بدست آورد عبارتند از:

۱. مسیر شغلی و مسیر ارتقاء به وضوح تعریف شده است

هنگامی که یک کسب و کار دارای ساختار سلسله مراتبی است، کارکنان آن راحت تر می توانند زنجیره های مختلف فرمان را تشخیص دهند. داشتن فرصت های پیشرفت واضح می تواند به جذب و حفظ متخصصان با استعداد کمک کند. ترفیعات همچنین به کارکنان کمک می کند تا روحیه، انگیزه و بهره وری را افزایش دهند.

مطالب مرتبط: مسیر شغلی چیست؟ (و چگونه یکی بسازیم)

۲. وفاداری بخش

شرکت هایی با ساختار سلسله مراتبی کارکنان را به تیم ها و بخش ها تقسیم می کنند. هنگامی که کارمندان بخشی از یک بخش هستند، تمایل به افزایش حس روحیه تیمی و وفاداری دارند. این احساسات می تواند به حفظ کارکنان کمک کند و اعضای تیم را تشویق کند تا برای دستیابی به اهداف سازمان با یکدیگر همکاری کنند.

مرتبط: مدیریت ارتباط با استعداد: تعریف، اهمیت و مزایا

۳. رهبری و ارتباطات کارآمد

داشتن یک ساختار سلسله مراتبی به کارکنان کمک می کند تا سطوح مختلف رهبری را درک کنند. هنگام ارائه به‌روزرسانی‌های پیشرفت یا گزارش مشکلات، کارکنان تمایل دارند بدانند با چه کسی صحبت کنند. مدیریت همچنین سود می برد، زیرا آنها می توانند از اختیارات خود برای واگذاری مؤثر وظایف و اطمینان از کارایی عملیاتی استفاده کنند. به طور کلی، ساختارهای سلسله مراتبی می تواند منجر به ارتباطات و همکاری بهتر بین تیم ها شود.

مطالب مرتبط: زنجیره فرماندهی چیست؟ (تعریف و توضیح)

۴. تفویض اختیار

یک ساختار سلسله مراتبی به جای اینکه یک نهاد تمام اختیارات را داشته باشد، قدرت را به کارمندان مختلف تفویض می کند. این توزیع به نفع مدیر اجرایی است، زیرا آنها می توانند بر تصمیم گیری هایی تمرکز کنند که بر کل سازمان تأثیر می گذارد. سرپرستان در سطح ادارات از اختیارات لازم برای مدیریت عملکرد روزانه کارکنان عمومی برخوردارند.

مطالب مرتبط: ۷ گام موثر تفویض اختیار

۵. تخصص را تشویق می کند

بخش های مختلف در یک ساختار سلسله مراتبی به کارکنان اجازه می دهد تا در یک زمینه خاص متخصص شوند. تخصص تضمین می کند که یک سازمان می تواند محصولات و خدمات با کیفیت بالا را ارائه دهد که از رقبا متمایز است. به عنوان مثال، یک شرکت روزنامه می تواند کارمندان را به نقش هایی مانند گزارشگر خبری، گزارشگر ورزشی و طراح تقسیم کند. خبرنگاران می توانند بر تولید اخبار فوری تمرکز کنند، در حالی که خبرنگاران ورزشی در رشته ورزشی نویسی تخصص دارند. طراحان می توانند توانایی های هنری خود را برای ایجاد مطالب خبری جذاب تقویت کنند.

مطالب مرتبط: نحوه درخواست ترفیع

معایب ساختار سلسله مراتبی

اگرچه پیاده سازی ساختار سلسله مراتبی مزایای زیادی دارد، اما این نوع تکنیک سازمانی می تواند دارای اشکالاتی نیز باشد. در اینجا برخی از معایب احتمالی وجود دارد که باید در نظر بگیرید:

۱. ممکن است پرهزینه باشد

از آنجایی که یک ساختار سلسله مراتبی به بخش های متعددی نیاز دارد، شرکت هایی که از این تکنیک سازمانی استفاده می کنند، چندین مدیر و سرپرست را استخدام می کنند. کارمندان در این نقش ها دارای سطح تحصیلات و تجربه بالاتری هستند که به حقوق بیشتری نیاز دارند. شرکت‌ها می‌توانند با مدیریت بودجه‌شان و استخدام کادر مدیریتی لازم برای عملیات کارآمد، از تأثیر این حقوق‌های بالاتر بر سودشان جلوگیری کنند.

مطالب مرتبط: نحوه افشای حقوق مورد نیاز

۲. تصمیم گیری کندتر

شرکت های سلسله مراتبی تمایل دارند مدیران و سرپرستان خود را در تصمیم گیری مشارکت دهند. در حالی که این میزان تخصص می تواند مفید به نظر برسد، می تواند به اقدامات کندتر نیز منجر شود. این اثر به ویژه هنگامی که یک تصمیم سریع برای پاسخ به تصمیمات تجاری فوری ضروری است، رایج است. به عنوان مثال، یک شرکت ممکن است چندین ناظر را در فرآیند استخدام مشارکت دهد. نظرات متفاوت ممکن است منجر به تصمیمات آهسته استخدام شود که باعث می شود نامزدهای واجد شرایط در جاهای دیگر درخواست دهند. یک سازمان سلسله مراتبی می تواند با تفویض تصمیمات به تیم های مدیریتی خاص و محدود کردن میزان ورودی در سراسر سازمان از این موضوع جلوگیری کند.

مطالب مرتبط: ۱۵ راه برای تصمیم گیری بهتر

۳. ارتباط ضعیف

تقسیم کارمندان به بخش ها و سطوح مختلف می تواند منجر به فقدان ارتباط شود. حرفه ای ها ممکن است ارتباط با تیم های دیگر را غیر ضروری بدانند یا منابع لازم را نداشته باشند. سازمانی با ساختار سلسله مراتبی ممکن است با میزبانی جلسات منظم بین بخشی از این موضوع جلوگیری کند. اولویت دادن به ارتباطات در سراسر سازمان باعث ارتقای کار گروهی موثر می شود و اطمینان حاصل می کند که همه بخش ها فرصت های همکاری را دارند.

مطالب مرتبط: ۷ دلیل برای اینکه کارمندان کار نمی کنند و چه کاری می توانید در مورد آن انجام دهید

۴. رقابت دپارتمان

تقسیم به تیم ها همچنین ممکن است باعث رقابت بخش ها در یک سازمان سلسله مراتبی شود. کارمندان ممکن است به جای همکاری در جهت اهداف شرکت، تمایل به رقابت با همتایان خود داشته باشند. این بخش‌های مختلف همچنین می‌توانند تصمیماتی بگیرند که فقط به نفع خودشان باشد نه شرکت. خوشبختانه، تأکید بر وحدت می تواند به مهار احتمال رقابت در بخش ها کمک کند. سازمان می تواند اطمینان حاصل کند که هر بخش منابع مورد نیاز خود را دارد و می تواند خط مشی های منسجمی را در بین بخش ها ایجاد کند، که به کارمندان اجازه می دهد تا بدون زحمت در طول حرفه خود جابجا شوند.