-
خانهخانه
-
مقالاتمقالات
-
فروشگاهفروشگاه
-
طراحی سایتطراحی سایت
-
درباره مادرباره ما
-
حمایت از ماحمایت از ما
-
ارتباط با ماارتباط با ما
اگر این مقاله را دوست دارید، لطفا آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
در مقطعی از حرفه خود، ممکن است نقش رهبری را بر عهده بگیرید. فرقی نمی‌کند یک جلسه، یک پروژه، یک تیم یا کل بخش را رهبری کنید، ممکن است یک سبک رهبری تعریف شده را شناسایی کنید یا از آن استفاده کنید.
اکثر متخصصان سبک رهبری خود را بر اساس عواملی مانند تجربه و شخصیت و همچنین نیازهای منحصر به فرد شرکت و فرهنگ سازمانی آن توسعه می دهند. در حالی که هر رهبر متفاوت است، ۱۰ سبک رهبری وجود دارد که معمولاً در محل کار استفاده می شود.
در این مقاله از ایوسی، ما ۱۰ سبک رهبری رایج را پوشش خواهیم داد و مثال‌ها و ویژگی‌های مشترک هر کدام را ارائه می‌کنیم تا به شما کمک کند تعیین کنید که با کدام سبک رهبری بیشتر آشنا هستید.
در یک نظرسنجی Indeed، ۵۵ درصد از کارفرمایان پرسیدن در مورد مهارت‌های رهبری در مصاحبه را به‌عنوان دقیق‌ترین ارزیابی از توانایی یک نامزد برای موفقیت در یک نقش ذکر کردند.¹ همانطور که مهارت‌های رهبری را توسعه می‌دهید، احتمالاً از فرآیندها و روش‌های مختلفی برای دستیابی به آن استفاده خواهید کرد. اهداف کارفرمای شما و پاسخگویی به نیازهای کارکنانی که به شما گزارش می دهند. برای موثر بودن به عنوان یک مدیر، ممکن است در هر زمان از چندین سبک رهبری مختلف استفاده کنید.
با صرف زمان برای آشنایی با هر یک از این انواع رهبری، ممکن است زمینه های خاصی را برای بهبود یا گسترش سبک رهبری خود بشناسید. همچنین می‌توانید راه‌های دیگری را برای رهبری شناسایی کنید که ممکن است به اهداف فعلی شما کمک کند و نحوه کار با مدیرانی را که سبکی متفاوت از سبک شما دنبال می‌کنند، درک کنید.
در اینجا ۱۰ مورد از رایج ترین سبک های رهبری آورده شده است:
در بخش بعدی، هر سبک رهبری را به تفصیل بررسی خواهیم کرد که شامل مزایا، چالش‌ها و مثال‌هایی از هر کدام می‌شود.
رهبر کوچینگ کسی است که می تواند به سرعت نقاط قوت، ضعف و انگیزه اعضای تیم خود را برای کمک به بهبود هر فرد تشخیص دهد. این نوع رهبر اغلب به اعضای تیم در تعیین اهداف هوشمندانه کمک می کند و سپس بازخورد منظمی را با پروژه های چالش برانگیز برای ارتقای رشد ارائه می دهد. آنها در تعیین انتظارات واضح و ایجاد یک محیط مثبت و انگیزشی مهارت دارند.
سبک رهبری کوچ یکی از سودمندترین روش ها برای کارفرمایان و همچنین کارکنانی است که آنها مدیریت می کنند. متأسفانه، این سبک اغلب یکی از کم استفاده‌ترین سبک‌ها است – عمدتاً به این دلیل که می‌تواند نسبت به سایر انواع رهبری زمان‌برتر باشد.
شما ممکن است یک رهبر مربیگری باشید اگر:
مزایا: رهبری کوچینگ ماهیت مثبتی دارد و باعث توسعه مهارت های جدید، آزاد اندیشی، توانمندسازی، بازبینی اهداف شرکت و پرورش فرهنگ شرکتی با اعتماد به نفس می شود. رهبرانی که مربیگری می کنند اغلب به عنوان مربیان ارزشمند دیده می شوند.
چالش ها: در حالی که این سبک دارای مزایای بسیاری است، می تواند زمان بیشتری را صرف کند، زیرا نیاز به زمان یک به یک با کارمندان دارد که به دست آوردن آن در یک محیط مهلت مقرر دشوار است.
مثال: یک مدیر فروش تیم مدیران حساب خود را برای جلسه ای جمع می کند تا در مورد آموخته های سه ماهه قبل بحث کند. آنها جلسه را با تکمیل ارزیابی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدها در مورد عملکرد تیم آغاز می کنند.
سپس مدیر اعضای تیم خاص را برای عملکرد استثنایی می شناسد و اهداف به دست آمده توسط تیم را بررسی می کند. در نهایت، مدیر جلسه را با اعلام مسابقه ای برای شروع سه ماهه بعدی به پایان می رساند و به فروشندگان انگیزه می دهد تا به اهداف خود برسند.
مرتبط: رهبری کوچینگ چیست؟ (و چه زمانی از این سبک استفاده کنیم)
رهبران رویایی/بصیر توانایی قدرتمندی دارند تا با الهام بخشیدن به کارمندان و جلب اعتماد برای ایده های جدید، پیشرفت را به پیش ببرند و دوره های تغییر را آغاز کنند. یک رهبر رویا همچنین می تواند یک پیوند سازمانی قوی ایجاد کند. آنها تلاش می کنند تا اعتماد را در بین گزارش های مستقیم و همکاران خود به طور یکسان تقویت کنند.
سبک رویایی به ویژه برای سازمان‌های کوچک و با رشد سریع، یا سازمان‌های بزرگ‌تری که دچار تحول یا تجدید ساختار شرکتی هستند، مفید است.
شما ممکن است یک رهبر رویایی باشید اگر:
مزایا: رهبری رویایی می‌تواند به رشد شرکت‌ها، متحد کردن تیم‌ها و کل شرکت و بهبود فناوری‌ها یا شیوه‌های قدیمی کمک کند.
چالش‌ها: رهبران رویایی ممکن است جزئیات مهم یا فرصت‌های دیگر را از دست بدهند، زیرا روی تصویر بزرگ متمرکز هستند. آنها همچنین ممکن است حل مسائل امروزی را قربانی کنند، زیرا بیشتر آینده نگر هستند، که می تواند احساس ناشناخته ای را برای تیمشان ایجاد کند.
مثال: یک معلم در محل کار گروهی را برای همکارانی که می خواهند به حل اضطراب ها و مسائلی که دانش آموزان خارج از مدرسه دارند کمک کنند، راه اندازی می کند. هدف کمک به دانش آموزان برای تمرکز بهتر و موفقیت در مدرسه است. او روش‌های آزمایشی را توسعه داده است تا بتوانند راه‌های معناداری برای کمک به دانش‌آموزان به روشی سریع و کارآمد پیدا کنند.
رهبران خدمتگزار بر اساس یک طرز فکر مردمی زندگی می کنند و معتقدند که وقتی اعضای تیم احساس رضایت شخصی و حرفه ای می کنند، مؤثرتر هستند و احتمال بیشتری دارد که به طور منظم کارهای عالی تولید کنند. به دلیل تأکید آنها بر رضایت و همکاری کارکنان، آنها تمایل به دستیابی به سطوح بالاتر احترام دارند.
سبک خدمتگزار یک سبک رهبری عالی برای سازمان‌هایی با هر صنعت و اندازه است، اما به ویژه در سازمان‌های غیرانتفاعی رایج است. این نوع از رهبران در ایجاد روحیه کارکنان و کمک به افراد برای مشارکت مجدد در کارشان مهارت استثنایی دارند.
شما ممکن است یک رهبر خدمتگزار باشید اگر:
مزایا: رهبران خدمتگزار ظرفیت افزایش وفاداری و بهره وری کارکنان، بهبود توسعه و تصمیم گیری کارکنان، پرورش اعتماد و ایجاد رهبران آینده را دارند.
چالش ها: رهبران خدمتگزار ممکن است فرسوده شوند زیرا اغلب نیازهای تیم خود را بالاتر از نیازهای خود قرار می دهند.
مثال: یک مدیر محصول با هر کسی که نگرانی، سؤال یا فکری در مورد بهبود یا استفاده از محصول دارد، جلسات ماهانه یک به یک قهوه را میزبانی می کند. این زمان برای او در نظر گرفته شده است تا به نیازهای افرادی که در هر ظرفیتی از محصول استفاده می کنند کمک کند.
مرتبط: رهبری خدمتگزار: تیم خود را در درجه اول قرار دهید و خود را در درجه دوم قرار دهید
این نوع رهبر که “سبک رهبری اقتدارگرا” نیز نامیده می شود، کسی است که در درجه اول بر روی نتایج و کارایی تمرکز دارد. آنها اغلب به تنهایی یا با یک گروه کوچک و مورد اعتماد تصمیم می گیرند و از کارکنان انتظار دارند دقیقاً همان کاری را که از آنها خواسته می شود انجام دهند. فکر کردن به این نوع رهبران به عنوان فرماندهان نظامی می تواند مفید باشد.
سبک استبدادی می‌تواند در سازمان‌هایی با دستورالعمل‌های سختگیرانه یا صنایع سنگین انطباق مفید باشد. همچنین زمانی که برای کارمندانی که به نظارت زیادی نیاز دارند استفاده می‌شود، مانند آن‌هایی که تجربه کمی دارند یا هیچ تجربه‌ای ندارند. با این حال، این سبک رهبری می تواند خلاقیت را خفه کند و باعث شود کارکنان احساس محدودیت کنند.
شما ممکن است یک رهبر مستبد باشید اگر:
مزایا: رهبران خودکامه می توانند بهره وری را از طریق تفویض اختیار ارتقاء دهند، ارتباطات واضح و مستقیم را ارائه دهند، استرس کارکنان را با تصمیم گیری سریع به تنهایی کاهش دهند.
چالش ها: رهبران مستبد غالباً مستعد استرس زیاد هستند زیرا در قبال همه چیز احساس مسئولیت می کنند. از آنجایی که آنها انعطاف‌پذیری ندارند و اغلب نمی‌خواهند نظرات دیگران را بشنوند، این رهبران اغلب توسط تیم ناراضی هستند.
مثال: قبل از عمل، جراح قوانین و فرآیندهای اتاق عمل را به دقت با هر یک از اعضای تیم که در طول جراحی کمک خواهند کرد، بازگو می کند. او می‌خواهد اطمینان حاصل کند که همه انتظارات خود را روشن کرده‌اند و هر روش را با دقت دنبال می‌کند و دقیقاً به این ترتیب عمل جراحی تا حد امکان روان انجام می‌شود.
سبک Laissez-faire متضاد نوع رهبری استبدادی است که بیشتر بر واگذاری بسیاری از وظایف به اعضای تیم تمرکز می‌کند و نظارتی کم یا بدون نظارت دارد. از آنجایی که یک رهبر آزاد وقت خود را صرف مدیریت کارکنان نمی کند، آنها اغلب زمان بیشتری برای اختصاص دادن به پروژه های دیگر دارند.
مدیران ممکن است این سبک رهبری را زمانی اتخاذ کنند که همه اعضای تیم بسیار با تجربه، آموزش دیده باشند و به نظارت کمی نیاز داشته باشند. با این حال، اگر کارکنان در مورد انتظارات رهبر خود سردرگم شوند یا اگر برخی از اعضای تیم برای عملکرد خوب به انگیزه و مرزهای ثابت نیاز داشته باشند، می تواند باعث کاهش بهره وری شود.
شما ممکن است یک رهبر آزاد باشید اگر:
مزایا: این سبک مسئولیت پذیری، خلاقیت و محیط کاری آرام را تشویق می کند که اغلب منجر به نرخ های بالاتر حفظ کارکنان می شود.
چالش ها: سبک رهبری Laissez-faire برای کارکنان جدید خوب کار نمی کند، زیرا آنها در ابتدا به راهنمایی و حمایت عملی نیاز دارند. این روش همچنین می تواند منجر به فقدان ساختار، سردرگمی رهبری و عدم حمایت مناسب کارکنان شود.
مثال: هنگام استقبال از کارمندان جدید، کیشا توضیح می‌دهد که مهندسان او می‌توانند برنامه‌های کاری خود را تنظیم و حفظ کنند تا زمانی که اهدافی را که با هم به عنوان یک تیم تعیین کرده‌اند دنبال کرده و به آن برسند. آنها همچنین می توانند در مورد پروژه های خارج از تیم خود بیاموزند و در آنها شرکت کنند.
بخوانید: رهبری موقعیتی چیست؟ (۴ سبک و مثال)
سبک دموکراتیک (که “سبک مشارکتی” نیز نامیده می شود) ترکیبی از انواع رهبران خودکامه و آزادانه است. یک رهبر دموکراتیک کسی است که قبل از تصمیم گیری، نظرات خود را می خواهد و بازخورد تیم خود را در نظر می گیرد. از آنجایی که اعضای تیم احساس می‌کنند صدایشان شنیده می‌شود و کمک‌هایشان مهم است، سبک رهبری دموکراتیک اغلب به ارتقای سطوح بالاتری از مشارکت کارکنان و رضایت در محل کار نسبت داده می‌شود.
از آنجایی که این نوع رهبری باعث بحث و مشارکت می‌شود، برای سازمان‌هایی که بر خلاقیت و نوآوری متمرکز هستند – مانند صنعت فناوری – سبکی عالی است.
شما ممکن است یک رهبر دموکراتیک/مشارکتی باشید اگر:
مزایا: تحت این سبک رهبری، کارکنان می توانند احساس قدرت، ارزش و یکپارچگی کنند. این قدرت حفظ و تقویت روحیه را دارد. همچنین نیاز به نظارت مدیریتی کمتری دارد، زیرا کارکنان معمولاً بخشی از فرآیندهای تصمیم گیری هستند و می دانند که چه کاری باید انجام دهند.
چالش‌ها: این سبک رهبری پتانسیل ناکارآمد و پرهزینه بودن را دارد زیرا سازماندهی بحث‌های گروهی بزرگ، کسب ایده‌ها و بازخوردها، بحث در مورد نتایج احتمالی و انتقال تصمیم‌ها به زمان طولانی نیاز دارد. همچنین می تواند فشار اجتماعی را به اعضای تیم که دوست ندارند در تنظیمات گروهی به اشتراک بگذارند، بیفزاید.
مثال: جک به عنوان مدیر فروشگاه، بسیاری از اعضای تیم درخشان و متمرکزی را که به آنها اعتماد دارد استخدام کرده است. جک هنگام تصمیم گیری در مورد ویترین فروشگاه ها و طراحی کف، تنها به عنوان ناظر نهایی برای تیمش عمل می کند تا با ایده های خود به جلو حرکت کند. او آنجاست تا به سوالات پاسخ دهد و پیشرفت‌های احتمالی را برای تیمش ارائه دهد.
بیشتر بخوانید: رهبری مشارکتی چیست؟ (با مزایا)
سبک تنظیم سرعت یکی از موثرترین روش ها برای دستیابی به نتایج سریع است. رهبران Pacesetter در درجه اول بر عملکرد متمرکز هستند، اغلب استانداردهای بالایی را تعیین می کنند و اعضای تیم خود را برای دستیابی به اهداف خود مسئول می دانند.
در حالی که سبک رهبری تنظیم‌کننده در محیط‌های سریع که اعضای تیم باید انرژی بگیرند انگیزه‌بخش و مفید است، اما همیشه بهترین گزینه برای اعضای تیمی نیست که به راهنمایی و بازخورد نیاز دارند.
شما ممکن است یک رهبر سریعتر باشید اگر:
مزایا: رهبری سریع کارمندان را برای رسیدن به اهداف و دستیابی به اهداف تجاری سوق می دهد. محیط های کاری پر انرژی و پویا را ترویج می کند.
چالش ها: تنظیم سرعت رهبری همچنین می تواند منجر به استرس کارکنان شود زیرا آنها همیشه به سمت یک هدف یا ضرب الاجل پیش می روند. محیط کاری سریع نیز می تواند باعث ایجاد ارتباطات نادرست یا فقدان دستورالعمل های واضح شود.
مثال: رهبر یک جلسه هفتگی تشخیص داد که یک ساعت خارج از برنامه هر هفته یک بار هدف جلسه را توجیه نمی کند. برای افزایش کارایی، او جلسه را به یک استندآپ ۱۵ دقیقه‌ای تغییر داد و فقط کسانی که وضعیت را به‌روزرسانی می‌کردند.
سبک تحول آفرین شبیه سبک کوچ است که بر ارتباطات واضح، تعیین هدف و انگیزه کارکنان تمرکز دارد. با این حال، به جای قرار دادن بیشتر انرژی در اهداف فردی هر یک از کارکنان، رهبر تحول آفرین با تعهد به اهداف سازمانی هدایت می شود.
از آنجایی که رهبران تحول آفرین بیشتر وقت خود را صرف اهداف کلی می کنند، این سبک رهبری برای تیم هایی که می توانند بسیاری از وظایف محول شده را بدون نظارت مداوم انجام دهند، بهترین است.
شما ممکن است یک رهبر تحول آفرین باشید اگر:
مزایا: رهبری تحول آفرین برای ارتباطات شخصی با تیم های خود ارزش قائل است که می تواند روحیه و حفظ شرکت را تقویت کند. همچنین به جای اینکه کاملاً هدف گرا باشد، به اخلاق شرکت و تیم اهمیت می دهد.
چالش ها: از آنجایی که رهبران تحول آفرین به افراد نگاه می کنند، می تواند باعث شود که بردهای تیم یا شرکت مورد توجه قرار نگیرد. این رهبران همچنین می توانند جزئیات را نادیده بگیرند.
مثال: رینا برای رهبری یک بخش بازاریابی استخدام می شود. مدیر عامل از او می خواهد که اهداف جدیدی را تعیین کند و تیم هایی را برای رسیدن به آن اهداف سازماندهی کند. او ماه های اول را در نقش جدید خود صرف آشنایی با شرکت و کارمندان بازاریابی می کند. او درک قوی از روندهای فعلی و نقاط قوت سازمانی به دست می آورد. پس از سه ماه، او اهداف روشنی را برای هر یک از تیم‌هایی که به او گزارش می‌دهند تعیین کرده است و از افراد خواسته است که اهدافی را برای خود تعیین کنند که با آنها همسو باشد.
بیشتر بخوانید: رهبری تحول آفرین چیست؟ (و چگونه با انگیزه رهبری کنیم)
رهبر تراکنشی کسی است که بر روی عملکرد متمرکز شده است، شبیه به یک سرعت سنج . تحت این سبک رهبری، مدیر مشوق های از پیش تعیین شده ای را ایجاد می کند – معمولاً به شکل پاداش پولی برای موفقیت و اقدام انضباطی برای شکست. با این حال، بر خلاف سبک رهبری سرعت‌سنج، رهبران معاملاتی نیز برای دستیابی به اهداف و لذت بردن از پاداش‌ها، بر راهنمایی، آموزش و آموزش متمرکز هستند.
در حالی که این نوع رهبر برای سازمان ها یا تیم هایی که وظیفه رسیدن به اهداف خاصی مانند فروش و درآمد را دارند عالی است، بهترین سبک رهبری برای ایجاد خلاقیت نیست.
شما ممکن است یک رهبر معاملاتی باشید اگر:
مزایا: رهبران معامله‌ای، دستیابی به اهداف را از طریق اهداف کوتاه‌مدت و ساختاری کاملاً مشخص تسهیل می‌کنند.
چالش ها: تمرکز بیش از حد بر روی اهداف کوتاه مدت و نداشتن اهداف بلند مدت می تواند باعث شود که یک شرکت با مشکلات دست و پنجه نرم کند. این سبک خلاقیت را خفه می کند و برای کارکنانی که با پاداش های پولی انگیزه ندارند، بی انگیزه است.
مثال: یک مدیر شعبه بانک هر دو هفته یکبار با هر یک از اعضای تیم ملاقات می کند تا درباره راه هایی که آنها می توانند به اهداف ماهانه شرکت برسند و از آنها فراتر بروند تا پاداش خود را دریافت کنند، صحبت می کند. هر یک از ۱۰ بازیگر برتر منطقه یک جایزه پولی دریافت می کنند.
رهبران بوروکراتیک شبیه به رهبران خودکامه هستند زیرا از اعضای تیم خود انتظار دارند قوانین و رویه ها را دقیقاً همانطور که نوشته شده است رعایت کنند.
سبک بوروکراتیک بر وظایف ثابت در یک سلسله مراتب تمرکز دارد که در آن هر کارمند فهرستی از مسئولیت ها دارد و نیاز کمی به همکاری و خلاقیت وجود دارد. این سبک رهبری در صنایع یا بخش‌هایی که به شدت تنظیم شده‌اند، مانند امور مالی، مراقبت‌های بهداشتی یا دولت، مؤثرتر است.
شما ممکن است یک رهبر بوروکراتیک باشید اگر:
مزایا: سبک رهبری بوروکراتیک در سازمان هایی که نیاز به پیروی از قوانین و مقررات سختگیرانه دارند می تواند کارآمد باشد. هر یک از افراد در تیم/شرکت نقشی کاملاً مشخص دارند که منجر به کارایی می شود. این رهبران کار را از روابط جدا می کنند تا توانایی تیم در رسیدن به اهداف را مخدوش نکنند.
چالش ها: این سبک باعث ارتقای خلاقیت نمی شود که ممکن است برای برخی از کارمندان محدودیت ایجاد کند. این سبک رهبری نیز به کندی تغییر می کند و در محیطی که نیاز به پویایی دارد رشد نمی کند.
مثال: مدیران یک اداره وسایل نقلیه موتوری به کارکنان خود دستور می دهند که در یک چارچوب مشخص و تعریف شده کار کنند. آنها باید برای تکمیل یک کار با نظم و قوانین سخت گام های زیادی بردارند.
به عنوان فردی که به مسیر رهبری علاقه مند است یا به دنبال ساختار بیشتری در رویکرد رهبری خود است، انتخاب سبک رهبری که برای شما معتبر باشد می تواند مفید باشد. برخی از سوالاتی که ممکن است هنگام تلاش برای تعیین اینکه کدام سبک برای شما مناسب است از خود بپرسید عبارتند از:
اینها تنها چند نمونه از سوالاتی است که باید هنگام مطالعه سبک های رهبری از خود بپرسید تا به شما کمک کند تصمیم بگیرید که با کدام سبک ارتباط بیشتری دارید. برای توسعه سبک رهبری خود این استراتژی ها را در نظر بگیرید:
در حالی که یک سبک رهبری خاص ممکن است در یک شغل خاص تأثیرگذار باشد – برای مثال، رهبران خودکامه تمایل دارند در تنظیمات نظامی خوب عمل کنند – بهترین رهبری استفاده از ترکیبی از این سبک ها است. دانستن اینکه چه سبکی را باید در موقعیت های محل کار اعمال کنید، با گذشت زمان، تمرین و هوش هیجانی همراه است . به یاد داشته باشید، اکثر رهبران برای دستیابی به اهداف مختلف در زمان‌های مختلف شغلی از سبک‌های مختلف وام می‌گیرند.
در حالی که ممکن است در یک نقش با استفاده از یک نوع رهبری برتری داشته باشید، موقعیت دیگری ممکن است به مجموعه عادات متفاوتی نیاز داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که تیم شما کارآمدترین عملکرد را دارد. با درک هر یک از این انواع رهبری، و نتایجی که برای دستیابی به آنها طراحی شده اند، می توانید سبک رهبری مناسب را برای وضعیت فعلی خود انتخاب کنید.
¹ مطالعه مبتنی بر کارفرما توسط US Decipher/Focus Vision (پایه: همه پاسخ دهندگان، N=1000)
اگر این مقاله را دوست دارید، لطفا آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
![دانلود کتاب: فضای مجازی و سلامت روانی [راهکارهای بهبود روانشناختی در دنیای آنلاین]](https://ivsi.ir/wp-content/uploads/2023/05/virtual-space-and-mental-health-book-300x300.webp)
