۱۱ روش توسعه نرم افزار (به علاوه نحوه انتخاب یکی)

در توسعه نرم افزار، متدولوژی های مختلفی وجود دارد که توسعه دهندگان می توانند برای طراحی، برنامه ریزی، تولید و تست نرم افزار استفاده کنند. تصمیم گیری اینکه کدام یک برای شما بهترین است می تواند به نیازهای خاص شما و نیازهای منحصر به فرد پروژه شما بستگی داشته باشد. اگر در نرم افزار کار می کنید، مهم است که بدانید متدولوژی های رایج توسعه نرم افزار چیست تا بتوانید تصمیم بگیرید که از کدام یک استفاده کنید.

در این مقاله از ایوسی، متدولوژی های توسعه نرم افزار را تعریف می کنیم، ۱۱ متدولوژی رایج را فهرست و شرح می دهیم و نکاتی را برای انتخاب یکی ارائه می دهیم.

متدولوژی های توسعه نرم افزار چیست؟

متدولوژی‌های توسعه نرم‌افزار رویکردهای ساختاری برای پروژه توسعه نرم‌افزار هستند. روش شناسی های موثر اغلب مراحل کاملاً تعریف شده را با یک طراحی یا فلسفه فرآیند ترکیب می کنند. انتخاب روش‌شناسی مناسب برای پروژه‌تان می‌تواند برای مشتری و تیم توسعه‌دهنده با اجازه دادن به جدول زمانی دقیق پروژه، بهبود کارایی و منجر به تحویل با کیفیت بالاتر که ضرب‌الاجل‌ها را رعایت می‌کنند، مفید باشد.

مطالب مرتبط: توسعه نرم افزار چیست؟

۱۱ روش متداول توسعه نرم افزار

در اینجا چند روش متداول توسعه نرم افزار آورده شده است:

۱. Agile

چابک (Agile) مجموعه ای از باورها است که توسعه دهندگان می توانند در تصمیمات خود در فرآیند توسعه نرم افزار اعمال کنند. اگرچه این کاملاً یک متدولوژی نیست، اما چندین اصل در Agile وجود دارد که توسعه‌دهندگان برای استانداردسازی روش‌ها روی آنها تمرکز کرده‌اند و این اصول منجر به توسعه چارچوب‌های مرتبط مانند Lean و Scrum شده است. اصول چابک عبارتند از:

• تقسیم پروژه به مراحل قابل مدیریت

• توسعه تدریجی و تحویل نرم افزار، به جای تحویل یکجا در تکمیل کامل

• توسعه قطعات در بازه‌های زمانی کوتاه، یا تکرار، معمولاً در عرض چند هفته یا ماه

• تعامل مداوم با مشتری و بازخورد از آن

بخوانید: ۱۰ شغل فناوری که سریعترین رشد را دارند (و مهارت هایی که آنها نیاز دارند)

۲. DevOps

DevOps نام خود را از ترکیب “توسعه” و “عملیات” گرفته است (یعنی: “development” + “operations”)، که دو بخش هستند که معمولاً مستقل از یکدیگر کار می کنند. به عنوان یک روش، DevOps بر ایجاد همکاری بین این تیم های سنتی تقسیم شده در طول چرخه عمر توسعه نرم افزار تمرکز دارد. ترکیب شیوه های آنها می تواند منجر به بهبود کارایی، توسعه سریعتر نرم افزار و کیفیت محصول بیشتر شود.

۳. Waterfall

در این روش (روش آبشار)، توسعه دهندگان یک مرحله را به طور کامل قبل از شروع مرحله بعدی تکمیل می کنند. هر مرحله الزامات و برنامه خاص خود را دارد و به ورودی های مرحله قبل متکی است. به این ترتیب، توسعه از یک مرحله به مرحله بعد جریان می یابد و هیچ تداخلی بین هیچ دو مرحله وجود ندارد.

شش مرحله در متدولوژی آبشار عبارتند از:

1. الزامات: این مرحله مفهوم سازی است که در آن توسعه دهندگان انتظارات پروژه و عملکرد محصول در توسعه را تعیین می کنند.

2. طراحی سیستم: در این مرحله توسعه دهندگان معماری نرم افزار و سایر الزامات سیستم را تعریف می کنند.

3. پیاده‌سازی: توسعه‌دهندگان نرم‌افزار را در واحدهای جداگانه توسعه می‌دهند و هر کدام را برای عملکرد مجزا آزمایش می‌کنند.

4. یکپارچه سازی و آزمایش: توسعه دهندگان واحدها را ترکیب کرده و سیستم یکپارچه را برای نقص یا خطا آزمایش می کنند.

5. استقرار: نرم افزار در بازار یا برای استفاده مشتری در دسترس می شود.

6. تعمیر و نگهداری: توسعه دهندگان هر مشکلی را که در طول استفاده واقعی مشخص می شود عیب یابی یا تعمیر می کنند.

۴. Spiral

در روش “مارپیچ“، فرآیند توسعه شامل چهار مرحله است. توسعه دهندگان به طور مداوم از این مراحل به صورت مارپیچ یا چرخه عبور می کنند. پس از هر پاس، آنها به یک تکرار جدید در توسعه پیشرفت می کنند، با هدف پالایش محصول در هر تکرار.

چهار مرحله روش مارپیچی عبارتند از:

1. برنامه ریزی: توسعه دهندگان اهداف خود را در یک مرحله معین از توسعه تعریف می کنند.

2. تجزیه و تحلیل ریسک: توسعه دهندگان خطرات را پیش بینی می کنند و سعی می کنند راه حل هایی برای آنها ابداع کنند.

3. مهندسی: توسعه دهندگان محصول را بر اساس مراحل قبلی طراحی و توسعه می دهند.

4. ارزیابی: توسعه دهندگان وضعیت پروژه را ارزیابی کرده و برای تکرار بعدی برنامه ریزی می کنند.

۵. Rapid application development

اهداف اولیه “توسعه سریع اپلیکیشن” یا RAD، تکرار سریع و انتشار سریع نمونه های اولیه است. تمرکز کمتری بر پیروی از یک برنامه سفت و سخت و تمرکز بیشتر بر جمع آوری و اجرای بازخورد از کاربران است.

RAD به افزایش انعطاف‌پذیری اجازه می‌دهد، زیرا توسعه‌دهندگان می‌توانند نیازهای خود را در پاسخ به بازخورد تنظیم کنند و ماهیت مشارکتی روش ممکن است منجر به رضایت بیشتر مشتری شود.

RAD شامل چهار فاز است:

1. برنامه ریزی نیازمندی ها: توسعه دهندگان الزامات و مشخصات پروژه را تعریف می کنند.

2. طراحی کاربر: توسعه دهندگان و مشتری در یک فرآیند تکراری با هم کار می کنند که در آن یک نمونه اولیه را توسعه می دهند، آن را آزمایش می کنند و درباره موفقیت ها و شکست های آن بحث می کنند. آنها این روند چرخه ای را تا رسیدن به سطح قابل قبولی از پالایش ادامه می دهند.

3. ساخت و ساز: بر اساس نمونه های اولیه، توسعه دهندگان یک نسخه کاربردی از برنامه نرم افزاری نهایی را تولید می کنند.

4. برش (cutover): این مرحله نهایی در آماده سازی نرم افزار برای راه اندازی است. این شامل تبدیل داده ها، تست محصول و آموزش کاربر است.

۶. Dynamic systems development method

روش “توسعه سیستم های پویا” یا DSDM، نوعی از RAD است. DSDM بر همکاری با مشتری یا کاربر تأکید دارد و یک فرآیند تکراری را دنبال می کند. این افزایشی است، به این معنی که توسعه دهندگان در ابتدا یک نمونه اولیه ارائه می دهند که عملکرد اصلی برنامه را نشان می دهد و بعداً عملکرد باقی مانده را ارائه می دهد.

چهار مرحله در چرخه زندگی DSDM وجود دارد:

1. امکان سنجی و مطالعه تجاری: توسعه دهندگان الزامات را تعریف کرده و روش مناسب برای پروژه را تعیین می کنند.

2. مدل عملکردی و تکرار نمونه اولیه: توسعه دهندگان نمونه های اولیه تولید می کنند که عملکرد را نشان می دهد.

3. طراحی و تکرار ساخت: توسعه دهندگان نمونه های اولیه را تا زمانی که یک مدل کاربردی قابل قبول تولید کنند، اصلاح می کنند.

4. پیاده سازی: کاربران تحت آموزش قرار می گیرند و نرم افزار وارد یک محیط عملیاتی می شود.

۷. Prototype

روش “نمونه اولیه” سیستم تکراری را با رویکرد آزمون و خطا ترکیب می کند. در این متدولوژی، توسعه دهندگان یک نمونه اولیه می سازند، آن را آزمایش می کنند و آن را تا زمانی که به سطح قابل قبولی از عملکرد برای نمایش به مشتری برسد، اصلاح می کنند. بر اساس بازخورد، توسعه‌دهندگان می‌توانند در هنگام تولید نرم‌افزار واقعی، تغییرات لازم را انجام دهند.

شش مرحله در روش نمونه اولیه وجود دارد:

1. جمع آوری و تجزیه و تحلیل نیازمندی ها: توسعه دهندگان انتظارات کاربران را تعیین می کنند و الزامات برنامه را تعریف می کنند.

2. طراحی سریع: توسعه دهندگان یک طراحی سریع از برنامه ایجاد می کنند تا درک درستی از قابلیت های آن داشته باشند و مبنایی برای نمونه های اولیه فراهم کنند.

3. ساخت نمونه اولیه: توسعه دهندگان یک مدل کاری از برنامه را بر اساس طراحی سریع ایجاد می کنند.

4. ارزیابی کاربر: توسعه دهندگان نمونه اولیه را به مشتری یا کاربران نماینده ارائه می دهند که سپس بازخورد ارائه می کنند.

5. اصلاح: توسعه دهندگان نمونه اولیه را تا زمانی که انتظارات مشتری یا کاربران را برآورده کند، بهبود می بخشند.

6. پیاده سازی و نگهداری: توسعه دهندگان برنامه را آزمایش می کنند، آن را راه اندازی می کنند و تعمیر و نگهداری معمولی را انجام می دهند.

مطالب مرتبط:  ۱۰ نوع نمونه اولیه (همراه با توضیحات و نکات)

۸. Extreme programming

“برنامه نویسی شدید” یا XP بر انتشار مکرر نسخه های نرم افزار در بازه های زمانی کوتاه تمرکز دارد و به توسعه دهندگان این امکان را می دهد تا الزامات جدید را در صورت نیاز با هر نسخه ترکیب کنند.

این روش بر بازخورد منظم و ارتباط باز با مشتری برای ایجاد این الزامات متکی است. XP کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که همه اعضای تیم توسعه از اهداف پروژه آگاه هستند و می توانند تلاش های خود را هماهنگ کنند.

XP یک روش تکراری است که هر تکرار شامل پنج مرحله است:

1. برنامه ریزی: توسعه دهندگان و مشتری در مورد چشم انداز و اهداف محصول بحث می کنند.

2. طراحی: توسعه دهندگان قبل از نوشتن کد، آن را با هدف سادگی تعریف می کنند.

3. کد نویسی: توسعه دهندگان کد را می نویسند و ساختار آن را برای دستیابی به سادگی با تأثیرگذاری بر عملکرد، دوباره کار می کنند.

4. تست: توسعه دهندگان کد را برای عملکرد آزمایش می کنند. اغلب، این مرحله همزمان با مرحله کدگذاری اتفاق می افتد.

5. گوش دادن: توسعه دهندگان از مشتری بازخورد دریافت می کنند و بر اساس آن تغییراتی را ایجاد می کنند.

۹. Feature-driven development

“توسعه ویژگی محور” یا FDD، چارچوبی مبتنی بر اصول Agile است که وظایف توسعه خود را حول ویژگی های اولیه نرم افزار سازماندهی می کند. در اینجا اعضای یک FDD آمده است:

• مدیر پروژه: بر کل پروژه نظارت دارد

• معمار ارشد: سیستم نرم افزاری را طراحی می کند

• مدیر توسعه: بر فعالیت های تیم توسعه نظارت می کند

• برنامه نویس ارشد: به طراحی سیستم کمک می کند

• صاحب کلاس: مسئول کدنویسی و تست ویژگی های نرم افزار است

• متخصص دامنه: کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که تیم توسعه انتظارات مشتری را برآورده می کند

FDD به پنج مرحله زیر در توسعه مجموعه ویژگی ها در بازه های زمانی کوتاه پایبند است:

1. مدل کلی را توسعه دهید. توسعه دهندگان مشکل یا نیازی را که می خواهند برنامه حل کند تعریف می کنند.

2. لیست ویژگی ها را بسازید. توسعه دهندگان ویژگی های مورد نیاز برنامه را بر اساس نیازهای مشتری شناسایی می کنند.

3. برنامه ریزی بر اساس ویژگی توسعه دهندگان سفارش را برای توسعه ویژگی برنامه ریزی می کنند. آنها همچنین سعی می کنند هر گونه خطر و مانع توسعه را پیش بینی کنند.

4. طراحی بر اساس ویژگی برنامه نویس اصلی اولویت های ویژگی ها را تعیین می کند و نقش ها را تعیین می کند.

5. ساخت بر اساس ویژگی. توسعه دهندگان یک ویژگی را می سازند و آزمایش می کنند و سپس نسخه های تایید شده را به ساخت نهایی اضافه می کنند.

۱۰. Joint application development

“توسعه برنامه مشترک” یا JAD، مشتری و کاربران را در طراحی و توسعه یک برنامه درگیر می کند. توسعه دهندگان، مشتری و کاربران نهایی در جلسات کارگاه ساختاری و متمرکز شرکت می کنند تا در مورد نیازهای نرم افزار به توافق برسند. این جلسات شامل اعضای زیر است:

• حامی اجرایی: به عنوان تصمیم گیرنده اجرایی عمل می کند و جزئیات مربوط به منابع را به اشتراک می گذارد

• مشتری و کاربران نهایی: اطلاعاتی را در مورد نیازها و انتظارات ارائه می دهد

• تسهیل کننده: جلسه را تعدیل می کند، اختلافات را میانجیگری می کند و اطمینان می دهد که اعضا به همه مسائل رسیدگی می کنند

• کاتب: جزئیات جلسه را ثبت می کند

۱۱. Rational Unified Process

“فرآیند یکپارچه منطقی” یا RUP یک متدولوژی مبتنی بر چابک است که توسعه را به چهار مرحله تقسیم می کند:

1. شروع: توسعه دهندگان امکان سنجی پروژه و منابعی را که ممکن است برای اجرای آن نیاز داشته باشند تعیین می کنند.

2. توضیح: توسعه دهندگان هزینه های پروژه را پیش بینی می کنند و کاربردهای بالقوه نرم افزار را تعیین می کنند.

3. ساخت و ساز: توسعه دهندگان نرم افزار را طراحی، ساخت و آزمایش می کنند.

4. انتقال: نرم افزار وارد یک محیط عملیاتی می شود. بر اساس هر بازخورد، توسعه دهندگان تنظیمات را انجام می دهند.

در هر مرحله، توسعه‌دهندگان رشته‌های مهندسی زیر را نیز با درجات مختلفی از تأکید بسته به فاز اجرا می‌کنند:

• مدل سازی کسب و کار: تشریح فرآیند و نقش ها

• تجزیه و تحلیل و طراحی: توضیح چگونگی تحقق اهداف

• پیاده سازی: تعریف و اجرای وظایف

• آزمایش: ارزیابی امکان سنجی یا عملکرد

• استقرار: راه اندازی تلاش ها یا محصول

نکاتی برای انتخاب روش توسعه نرم افزار

در اینجا چند نکته برای انتخاب متدولوژی توسعه نرم افزار مناسب برای پروژه شما آورده شده است:

نیازهای مشتری یا کاربر را درک کنید

دانستن اینکه مشتری یا کاربر چه انتظاراتی دارد و اینکه آیا نیازهای آنها ممکن است تغییر کند می تواند به شما در تصمیم گیری در مورد روش کمک کند. اگر مخاطب هدف شما نیازهای ثابت یا نسبتاً ثابتی دارد، احتمالاً یک رویکرد غیر تکراری مناسب است. اگر مخاطبان شما متنوع هستند و نیازهای متفاوتی دارند، می توانید بازخورد قابل توجهی را انتظار داشته باشید و ممکن است یک روش مشارکتی تری را در نظر بگیرید.

مطالب مرتبط:  نگاهی به نیازهای مشتری و نحوه شناسایی آنها

ویژگی های پروژه را در نظر بگیرید

ویژگی هایی مانند اندازه پروژه و چارچوب زمانی نیز می تواند به تعیین روش استفاده کمک کند. پروژه های کوچکتر معمولاً به افراد، منابع و تنظیمات کمتری نیاز دارند، در این صورت یک مدل خطی مانند روش Waterfall ممکن است مناسب باشد. در مقابل، یک پروژه بزرگ با مهلت نسبتاً محدود ممکن است از چارچوب چابک بهره مند شود.

مطالب مرتبط:  نحوه ایجاد یک برنامه مدیریت پروژه

تعیین کنید که چقدر می توانید انعطاف پذیر باشید

انعطاف پذیری به توانایی شما در سازگاری با نیازهای جدید اشاره دارد. اگر تیم شما بتواند تغییر انتظارات مشتری را در طول فرآیند توسعه مدیریت کند، ممکن است یک روش تطبیقی، مانند برنامه نویسی شدید، برای شما مناسب باشد. اگر تیم شما برای تولید محصولی با کیفیت بالا به قابلیت پیش بینی نیاز دارد، ممکن است یک فرآیند پایدار مانند روش Waterfall ایده آل باشد.