سبک رهبری تفویض: چیست و چه زمانی باید از آن استفاده کرد؟

در مرکز فرماندهی شلوغ ماموریت آپولو ۱۱ در سال ۱۹۶۹، ژن کرانز، مدیر پرواز، تصویری از آرامش در طوفانی از وظایف پیچیده و تصمیمات حیاتی بود. به عنوان فردی که در نهایت مسئول موفقیت این ماموریت تاریخی است، او می‌توانست تصمیم بگیرد که تمام جزئیات را محکم نگه دارد. در عوض، او با اعتماد، احترام و هیئت راهبردی رهبری کرد.

هنگامی که یک سیگنال هشدار حیاتی، معروف به “۱۲۰۲”، درست لحظاتی قبل از فرود بر روی ماه بر روی صفحه نمایش فضانوردان چشمک زد، جو در ماموریت کنترل متشنج شد. زمان بسیار مهم بود و کرانز باید تصمیمی می گرفت. او به جای اینکه خودش مشکل را حل کند، به جک گارمن، افسر راهنمایی ۲۴ ساله تیمش روی آورد. گارمن به سرعت مشکل را به عنوان درگیری سوئیچ رادار شناسایی کرد و با اطمینان توصیه کرد که فرود را ادامه دهید. کرانز به قضاوت گارمان اعتماد کرد و دستور ادامه داد.

سبک رهبری کرانز در مورد فرار از مسئولیت نبود. دقیقا برعکس. او دائماً آگاه، در دسترس و آماده بود تا در صورت نیاز وارد عمل شود. اما او همچنین می‌دانست که تیمش متشکل از مهندسان و دانشمندان خبره، از بهترین‌ها در زمینه‌های خود هستند. او به آموزش، تخصص و قضاوت آنها ایمان داشت. او مسئولیت‌های حیاتی را محول کرد و به تیمش اعتماد کرد تا به این موقعیت برسند – و آنها هم این کار را کردند.

تحت سبک رهبری تفویض اختیار کرانز، تیم بر چالش‌های پیش‌بینی‌نشده غلبه کرد و در نهایت نیل آرمسترانگ و باز آلدرین را به آن راهپیمایی تاریخی در ماه هدایت کرد. این کرانز نبود که روی ماه فرود آمد. این توانایی او در تفویض اختیار بود که به تیمش برای ساختن تاریخ قدرت داد.

در این مقاله از ایوسی، معنای رهبری تفویض اختیار را باز می‌کنیم و اینکه چه زمانی این سبک برای ارتقای تیم شما به قله‌های جدید موفقیت و نوآوری مؤثر است.

فهرست مطالب سبک رهبری تفویض اختیار چیست؟ قدرت یک سبک رهبری تفویض اختیار ۱. زمان اهرم ۲. ترویج نوآوری ۳. ایجاد اعتماد ۴. تقویت رشد ۵. بهبود رضایت کارکنان ۶. جلوگیری از فرسودگی شغلی چه زمانی باید سبک رهبری تفویض اختیار را انتخاب کرد تیم رهبر سخن آخر

سبک رهبری تفویض اختیار چیست؟

سبک رهبری تفویض اختیار، رویکردی غیرمستقیم است که رفتار کم کاری و رابطه‌ای را با هم ترکیب می‌کند.

در این سبک، رهبر به یک فرد یا یک تیم قدرت می دهد تا از خودمختاری استفاده کند. مثل این است که یک بوم نقاشی را به کسی بدهید، خطوط گسترده یک نقاشی، و بگویید: “من به تو اعتماد دارم که این شاهکار را کامل کنی.”

رهبر تصویر بزرگ، اهداف و چشم انداز کلی را ارائه می دهد، و سپس به عقب گام برمی دارد و به فرد اعتماد می کند تا نتایج مورد توافق را ارائه دهد. این رهبری است که می گوید، “من به تو ایمان دارم”، بدون اینکه چیز زیادی بگوید.

هنگام استفاده از سبک رهبری تفویض اختیار:

رهبر کنترل را از دست می دهد. این در مورد شستن دست از کار نیست. در عوض، منظور این است که بگوییم، “من به شما اعتماد دارم که این موضوع را مدیریت کنید.”

آنها “تصویر بزرگ” را ارائه می دهند. یک چشم انداز روشن داده می شود و جهت را تعیین می کند. مثل این است که به کسی یک نقشه بدهید و اعتماد کنید که بهترین مسیر را پیدا خواهد کرد.

همه چیز در مورد توانمندسازی است. فرد مجاز است تصمیمات مربوط به کار را بگیرد. آنها تصمیم می گیرند که چگونه به مقصد برسند.

حتی در حین واگذاری کنترل، رهبر همچنان بر فعالیت ها نظارت می کند . نه به‌عنوان یک نگهبان، بلکه به‌عنوان یک راهنما، آماده ورود در صورت بروز موانع یا تغییر در مسیر.

این فقط در مورد تکمیل یک کار نیست، بلکه در مورد برتری است. رهبر نتایج را تقویت می کند ، نقاط عطف را جشن می گیرد و دستاوردها را تصدیق می کند.

در حالی که یک گام به عقب برداشته می شود، رهبر در دسترس باقی می ماند. آنها ناپدید نمی شوند. آنها یک شبکه ایمنی ارائه می دهند. اگر سؤالاتی پیش بیاید یا چالش هایی پیش بیاید، آنها برای حمایت و راهنمایی هستند.

قدرت یک سبک رهبری تفویض اختیار

استفاده از سبک رهبری تفویض اختیار از چند جهت برای رهبر و تیم مفید است:

۱. زمان اهرم

بیایید با چیزی شروع کنیم که همه ما آرزو می کنیم بیشتر از آن داشته باشیم: زمان.

سبک رهبری تفویض اختیار مانند داشتن یک عصای جادویی است که می تواند ساعات روز شما را طولانی کند. چگونه؟ ساده است: هنگامی که وظایف را به طور مؤثر واگذار می کنید، فقط حجم کار را به اشتراک نمی گذارید. شما به طور استراتژیک وظایف را در دست کسانی قرار می دهید که می توانند آنها را به بهترین نحو اجرا کنند.

تیم خود را به عنوان گروهی از سرآشپزهای خبره تصور کنید که هر کدام تخصص خاص خود را دارند. یکی استاد شیرینی‌پزی است، دیگری جادوگر سس‌ها، و شما، خوب، در دیدن تصویر بزرگ عالی هستید. در یک تنظیم رهبری تفویض اختیار، شما در آشپزخانه نیستید که بخواهید خودتان همه غذاها را درست کنید. درعوض، شما به شیرینی‌پز اعتماد دارید تا دسرهایی درست کند که مشتریان را ناامید می‌کند و طعم لذیذ را به نعلبکی واگذار می‌کند.

با تخصیص وظایف بر اساس نقاط قوت و تخصص اعضای تیم، کارها با کارایی بیشتر و استاندارد بالاتری تکمیل می شوند. در حالی که آنها بر حوزه های مربوطه خود متمرکز هستند، می توانید توجه خود را به نظارت استراتژیک، برنامه ریزی بلندمدت یا پرورش روابط مشتری معطوف کنید.

به این ترتیب، تفویض رهبری فقط به معنای تخلیه وظایف نیست. این در مورد تقویت عملکرد است. این به هر یک از اعضا، از جمله رهبر، اجازه می‌دهد تا روی کاری که به بهترین شکل انجام می‌دهند تمرکز کنند، به این معنی که همه چیز سریع‌تر و احتمالاً بهتر انجام می‌شود. این فقط تفویض اختیار نیست. توانایی ها و در اصل زمان را چند برابر می کند.

۲. ترویج نوآوری

با دادن فضایی به اعضای تیم برای کار مستقل و تصمیم گیری خود، شما فقط وظایف را واگذار نمی کنید، بلکه افسار خلاق را نیز به دست می دهید. شما می گویید: «مرا غافلگیر کن. راه جدیدی به من نشان بده.» و حدس بزنید چه؟ مردم معمولاً وقتی فرصتی به آنها داده می شود، به این مناسبت برمی خیزند.

تفویض سبک رهبری، فرهنگی را تشویق می کند که در آن ریسک پذیری فقط مجاز نیست. جشن گرفته شده است این یک چراغ سبز برای خلاقیت است. این نوع آزادی مانند اکسیژن برای ایده های تازه و جسورانه است. به کارمندان این امکان را می دهد که نه تنها وظایف را تکمیل کنند، بلکه کاوش کنند، مسیر جدیدی را امتحان کنند و از طریق انجام دادن یاد بگیرند.

به جای اینکه رهبر وظایف خاصی را با مراحل مشخص تعیین کند، تفویض رهبری به این معنی است که اعضای تیم می توانند پروژه هایی را به انتخاب خود انجام دهند. آنها از ابتدا تا انتها مالک کار خود هستند و چه اوج بگیرند و چه زمین بخورند درس های ارزشمندی می آموزند.

۳. ایجاد اعتماد

تفویض سبک رهبری سلسله مراتب بالا را از بین می برد و رهبر را درست در کنار تیم قرار می دهد. بیشتر این است که آستین‌هایتان را بالا بزنید و بگویید: «ما با هم هستیم»، تا اینکه از دور اشاره کنید و بگویید «این کار را بکن».

وقتی ارتباطات بیشتر شبیه یک مکالمه بین همسالان است تا دستورات بالا، مردم صحبت می کنند – واقعاً صحبت می کنند. آنها ایده های خود را به اشتراک می گذارند، گوش می دهند و مانند گروهی هماهنگ با یکدیگر هماهنگ می شوند. دلیلش این است که این سبک رهبری بر پایه اعتماد بنا شده است – یک خیابان دو طرفه که در آن رهبران به تیم برای انجام وظایف خود و اعضای تیم به چشم انداز رهبر اعتماد می کنند.

هنگامی که یک رهبر تصمیمات را تفویض می کند، این یک سیگنال واضح است: “من به توانایی های شما ایمان دارم.” این یک قدم به عقب از شناور شدن بر روی هر جزئیات است که می تواند اشتیاق و ابتکار را خفه کند. به جای مدیریت خرد، رهبران چشمان خود را به تصویر بزرگ نگاه می کنند و به اعضای تیم اجازه می دهند کشتی های خود را به سمت هدف هدایت کنند.

این حس اعتماد اثر موجی دارد. این فقط ایجاد احساس خوب در اعضای تیم نیست (اگرچه این کار را نیز انجام می دهد). این در مورد دامن زدن به یک محیط مثبت، درگیر و قابل انجام است. وقتی به افراد برای مدیریت وظایف خود اعتماد می شود، سرمایه گذاری بیشتری روی نتیجه می شود. آنها مالک موفقیت هایشان هستند، از شکست هایشان درس می گیرند و رشد می کنند.

۴. تقویت رشد

تحت سبک رهبری تفویض اختیار، تیم شما فقط وظایف خود را در لیست کارهای انجام نمی دهد. آن‌ها چالش‌های جدید را تصرف می‌کنند، مهارت‌های خود را گسترش می‌دهند و در نقش‌های خود قد بلندتر می‌شوند.

در این چشم انداز، رهبر تنها تصمیم گیرنده نیست، او اوراکل دانا نیست. نه، رهبر بیشتر یک تسهیل‌کننده است، کسی که صحنه را تنظیم می‌کند، سپس عقب‌نشینی می‌کند و اجازه می‌دهد نمایشنامه باز شود. این کمتر در مورد گفتن، “در اینجا چگونه این کار را انجام می دهیم” است، و بیشتر در مورد پرسیدن، “چگونه به این موضوع برخورد می کنید؟”

این سبک رهبری افراد را به یک راه برای انجام کارها هدایت نمی کند. در عوض، امکان رنگین کمانی از رویکردها را فراهم می کند. جایی برای نفس کشیدن، فکر کردن، آزمایش کردن وجود دارد. تصمیم‌ها می‌توانند مسیرهای غیرمنتظره و در عین حال پرباری را طی کنند، زیرا افراد تشویق می‌شوند تا دیدگاه‌ها و خلاقیت منحصربه‌فرد خود را به کار گیرند.

و در حالی که افراد در حال ترسیم مسیرهای خود هستند، منزوی نیستند. رهبری تفویضی باعث ارتقای ارتباط موثر و کار گروهی می شود. رهبر در آنجا حضور دارد، نه به عنوان یک مسئول، بلکه به عنوان یک مربی و راهنما، تسهیل کننده گفتگوها، از بین بردن موانع، و تشویق برای پیشرفت.

به طور خلاصه، رهبری تفویضی، محل کار را بیشتر به یک کارگاه پرجنب‌وجوش و پر جنب و جوش تبدیل می‌کند تا یک کارخانه، با افرادی که نه تنها پروژه‌ها را رشد می‌دهند، بلکه خودشان را نیز رشد می‌دهند. اینجاست که «کار» بسیار شبیه «فرصت» می شود.

۵. بهبود رضایت کارکنان

هیچ کس دوست ندارد یک چرخ دنده کوچک در یک ماشین بزرگ باشد، فقط بدون هدف می چرخد. تفویض اختیار سبک رهبری فیلمنامه را تغییر می دهد. این کار کارکنان را از انجام دهنده وظایف صرف به تصمیم گیرندگان تبدیل می کند و احساس استقلال را به روزهای کاری آنها تزریق می کند.

این فقط در مورد انجام آنچه گفته می شود نیست. این در مورد داشتن نظر در مورد آنچه انجام می شود و چگونه انجام می شود. و این حس خوبی دارد.

مردم فقط نمی خواهند کار کنند. آنها می خواهند با هدف و آزادی کار کنند. رهبری هیئتی کلیدها را به آنها می‌دهد و می‌گوید: «امروز در حال رانندگی هستید». این نشانه اعتماد به نفس است، نشانه ای از ارزش گذاری ایده ها و رویکردهای آنها. قدرت بخش است.

اما این فقط تئوری احساس خوب نیست. این توسط داده های سرد و سخت پشتیبانی می شود. برخی از مطالعات مرز روشنی را بین رهبری تفویضی و سطوح سرسام آور رضایت ترسیم کرده اند. ^[۱]وقتی مردم نسبت به کار خود احساس مالکیت می‌کنند، وقتی به آنها اعتماد می‌شود، رضایت آنها تقریباً تضمینی است.

اجرای عملی تفویض اختیار کلیدی است که می تواند قفل نیروی کار پر جنب و جوش، محتوا و مشتاق را باز کند. این کار روزانه را به مسیری با پتانسیل تبدیل می کند و محل کار را نه تنها مکانی برای دریافت چک، بلکه فضایی برای تأثیرگذاری معنادار می کند.

۶. جلوگیری از فرسودگی شغلی

گاری را تصور کنید که روز به روز فقط یک اسب آن را می کشد. قابل پیش بینی است که چه اتفاقی خواهد افتاد: آن اسب خسته می شود، سرعتش را کاهش می دهد و در نهایت می ایستد.

موضوع رهبری همین است. اگر یک نفر سعی کند همه وظایف و تصمیمات را به دوش بکشد، فرسودگی شغلی این نیست که چه زمانی است.

رهبری تفویضی مانند اضافه کردن اسب‌های بیشتری به آن گاری است که هر کدام بار را به اشتراک می‌گذارند و هر کدام با انرژی تازه وارد می‌شوند. در اینجا، وظایف در بشقاب یک نفر انباشته نمی شوند. آنها پخش شده اند و بین اعضای تیم تقسیم شده اند. همه نقش خود را می‌دانند، اما این نقش‌ها مشخص نیستند. انعطاف پذیری وجود دارد.

وقتی عملکردها به طور دقیق تعریف نشده باشند، به این معنی است که آزادی برای تنظیم، تطبیق و تقسیم مسئولیت ها بر اساس نقاط قوت، ترجیحات و ظرفیت ها وجود دارد. هیچ کس بیش از حد لاغر نشده است، و همه به قوت خود بازی می کنند.

و با رهبری تفویضی، رهبر دیگر تنها ابرقهرمان نیست و سعی می‌کند روز را در هر صحنه حفظ کند. آنها می توانند عقب نشینی کنند، نظارت کنند و بدون غرق شدن در جزئیات راهنمایی کنند. این در مورد توانمندسازی دیگران برای گام برداشتن است، که به نوبه خود به رهبر یک نفس می دهد.

فرسودگی شغلی فقط در مورد خستگی نیست. اغلب در مورد احساس انزوا در مسئولیت است. رهبری تفویضی این انزوا را می شکند. این یک سفر مشترک است که در آن وزن هر تصمیم، هر کار، بر روی یک مجموعه نیست. این یک تلاش جمعی است. و وقتی همه با هم جمع می شوند، فرسودگی شغلی شانسی ندارد.

چه زمانی باید سبک رهبری تفویض اختیار را انتخاب کرد

سبک رهبری تفویض اختیار یک بلیط طلایی برای همه نیست. این یک ابزار است و مانند هر ابزار دیگری، زمانی که در زمان و مکان مناسب استفاده شود معجزه می کند. گاهی اوقات یک کار، یک تیم یا اهداف یک سازمان نیاز به لمس متفاوت، رویکردی متفاوت دارد.

به این فکر کنید: آیا فرمان کشتی را به کسی می سپارید که هرگز در آب های طوفانی حرکت نکرده است؟ احتمالا نه.

تیم

در اینجا زمانی است که تفویض اختیار به حرکت واضح و برنده تبدیل می شود:

• تسلط بر وظیفه : این شخص فقط کار را انجام نمی دهد. آنها در آن برتری دارند. آنها بارها و بارها ثابت کرده اند که طناب ها را می شناسند و می توانند این کار را با ظرافت انجام دهند.
• استقلال در عمل : آنها نیازی به راهنمایی گام به گام ندارند. هدف را مشخص کنید، و آن‌ها در حال ساختن نقشه راه هستند و خودشان سفر را طی می‌کنند.
• مشارکت واقعی : این کار برای آنها یک کار طاقت فرسا نیست. این یک تماس است آنها نه تنها مایلند، بلکه واقعاً هیجان زده هستند تا این کار را انجام دهند.
• ارتباط شفاف : آنها گرگ تنها نیستند. آنها به طور منظم بازیکنان کلیدی را در مورد وضعیت وضعیت به روز می کنند و اطمینان می دهند که هیچ کس در تاریکی باقی نمی ماند.
• رک بودن تحت همه شرایط : وقتی همه چیز راحت پیش می رود، اخبار را به اشتراک می گذارند. هنگامی که برجستگی ها در جاده ظاهر می شوند، به همان اندازه جلو می آیند و از پوشش شکری اجتناب می کنند.
• خودآگاهی از مهارت ها : آنها از آن استفاده نمی کنند. آنها درک محکمی از توانایی های خود دارند و می دانند که نقاط قوت آنها در رابطه با این وظیفه کجاست.

وقتی این ستاره‌ها با هم هماهنگ می‌شوند، در آن زمان است که رهبری تفویضی حرکت هوشمندانه است. این اعتماد در جایی است که اعتماد به دست آمده است. این توانمندسازی یک بازیکن اثبات شده برای حضور در زمین و گلزنی است.

رهبر

در حالی که قابلیت های اعضای تیم عامل مهمی در زمان تفویض اختیار است، نقش رهبر نیز بسیار مهم است. در اینجا دلیل آن است:

• وضوح کلید است: بدون اینکه یک رهبر راه را نشان دهد، مانند داشتن یک دسته ماشین بدون نقشه است. اعضای تیم ممکن است خیلی سریع اما در جهت اشتباه رانندگی کنند. آنها باید مقصد را بدانند و این وظیفه رهبر است.
• مسائل پشتیبانی : اگر مدیری بیش از حد دست و پا بسته باشد، مانند این است که کسی را بفرستید تا خانه ای بدون ابزار بسازد. اعضای تیم ممکن است خود را کمی گم کرده و مطمئن نباشند که چگونه جزئیات را مشخص کنند. آنها نیاز به پشتیبان گیری، ابزارها و شاید اندکی توصیه دارند تا کار را به درستی انجام دهند.
• بازخورد باعث آتش‌سوزی می‌شود : بدون بررسی‌های منظم یا کلمات تشویق‌کننده از سوی یک رهبر، انگیزه یک تیم می‌تواند از بین برود. بازخورد را به عنوان سوختی که موتور را روشن نگه می دارد، در نظر بگیرید. بدون سوخت؟ سفر ممکن است متوقف شود.

در اصل، در حالی که تفویض اختیار به اعضای تیم فرمان می دهد، رهبر همچنان باید در ماشین باشد، مسیر را طی کند و مطمئن شود که بنزین کافی برای ادامه دادن وجود دارد.

این در مورد رها کردن کامل نیست. این در مورد یافتن تعادل مناسب است. در آن زمان است که هم رهبران و هم اعضای تیم می توانند به سمت موفقیت حرکت کنند.

مقالات مرتبط بیشتر:

• تفویض اختیار: تعریف و راهنما
• استراتژی های تفویض اختیار برای محل کار
• ۶ ایده تیم سازی برای محل کار
• نحوه واگذاری کار به کارمندان: سوالات و نکات متداول
• ترس از واگذاری کار به دیگران

سخن نهایی

رهبری عالی به معنای کنترل کردن نیست. این در مورد الهام بخشیدن به آن در دیگران است.

تفویض اختیار به معنای نشستن در صندلی عقب نیست. قدرت بخش است این یک رهبر است که می گوید: «من به شما اعتماد دارم. این اتفاق بیفتد.»

رهبران جهت را تعیین می کنند – بدون آن، تیم ها ممکن است حرکت کنند. در حالی که دست ها از چرخ خارج شده اند، چشم ها همچنان به جاده است. رهبران در جریان هستند، برای راهنمایی در دسترس هستند و زمان ورود یا عقب نشینی را تشخیص می دهند.

این تفویض سبک رهبری است. عقب نشینی نیست – عاقلانه گام برمی دارد.