-
خانهخانه
-
مقالاتمقالات
-
فروشگاهفروشگاه
-
طراحی سایتطراحی سایت
-
درباره مادرباره ما
-
حمایت از ماحمایت از ما
-
ارتباط با ماارتباط با ما
اگر این مقاله را دوست دارید، لطفا آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
۲۰ گرم اندیشه / داستانی آموزنده از باورهای محدود کنندهچند ماه است که هر شب فاصلۀ بین محل کار تا منزل را پیاده‌روی می‌کنم. این پیاده‌رویِ بدون وقفه درست یک ساعت طول می‌کشد. گاهی پیش می‌آید که مجبورم چیزی را همراه خودم به خانه ببرم؛ مثلاً سرِ راه خریدی بکنم. این‌جور وقت‌ها، به‌رسم عادت آن چیز را در دستِ راستم نگه می‌دارم. البته سعی می‌کنم از دست چپم هم کار بکشم، اما دست چپم زود خسته می‌شود و دوباره آن چیز را به دست راستم پس می‌دهد. تا دیشب خیال می‌کردم چون دست راستم ورزیده‌تر و قوی‌تر است، این اتفاق می‌افتد. تصورم این بود که چون از کودکی از دست راست برای انجام دادن کارها استفاده کرده‌ام، طبیعی است که دست چپم ضعیف‌تر باشد. اما دیشب اتفاق جالبی افتاد. باید چند برگۀ کاغذ A4 را با خودم به منزل می‌بردم. برگه‌ها نباید تا می‌شدند، برای همین آنها را در پلاستیک دسته‌داری گذاشتم و راه افتادم. وزن برگه‌ها و پلاستیک شاید مجموعاً بیست گرم بود. تا راه افتادم، متوجه شدم که باز پلاستیک را طبق عادت به دست راستم داده‌ام. به دست چپم گفتم: «امشب دیگه این رو تو باید بیاوری ای تنبل!» پلاستیک را با دست چپ گرفتم و راه افتادم. هر بار دست چپم می‌خواست پلاستیک را بدهد به دست راستم، اما در برابرش مقاومت کردم. البته چند مرتبه از غفلتم استفاده کرد و وقتی می‌خواستم از چهارراه، یا از عرض خیابان عبور کنم و حواسم به ماشین‌ها بود، کار خودش را کرد. از خیابان که رد می‌شدم، چند دقیقه بعد تازه یادِ دست چپم می‌افتادم و متوجه می‌شدم که باز پلاستیک در دست راستم است. سنگین یا سبک!! مقاومت ذهنی مهم استخلاصه این درگیری ذهنی و این مقاومت در برابر ناخودآگاه، در تمام مدتِ یک‌ساعتۀ پیاده‌روی با من بود. جالب اینکه همین پلاستیکِ بیست گرمی باعث شده بود حس کنم قدم‌ها و حرکات بدنم ناموزون و کج‌وکوله است! انگار تنظیمات پیش‌فرض بدنم به‌هم ریخته بود و دست‌ها و پاهایم دیگر با هم خوب هم‌آهنگ نبودند. از آن جالب‌تر اینکه دست چپم، انگار که دارد بار سنگینی را حمل می‌کند، واقعاً درد گرفته بود! می‌دانستم که این درد توهمی بیش نیست، و آن‌قدر مقاومت کردم و خودم را به بی‌خیالی زدم تا بالاخره به منزل رسیدم. از آن موقع دارم به این فکر می‌کنم که چرا این اتفاق افتاد؟ پلاستیک که تقریباً بی‌وزن بود، گرفتن و حمل کردن آن هم نیاز به هیچ ظرافت و دقت خاصی نداشت؛ پس موضوعِ قوی‌تر و ورزیده‌تر بودن دستِ راست منتفی است. فقط می‌ماند عادت، و این اعتقادِ ناخودآگاه که دست راست باید کار کند و دست چپ نه! سختی پیروز شدن بر کوهی از باورهای محدود کنندهبعد با خودم گفتم وقتی غلبه بر یک وزنۀ بیست‌گرمی در طول یک ساعت، این‌قدر سخت بود و نیاز به تمرکز روانی داشت، ببین پیروز شدن بر کوهی از باورها و اعتقادات و پیش‌فرض‌های ذهنی که از بدو تولد هر دقیقه و هر ساعت و هر روز، از طرف والدین و مدرسه و جامعه و رسانه‌ها و… به ذهنت بار شده، چه نیرویی می‌طلبد. ببین چه دشوار است پالوده و خالص، نویسنده: سالار صفایی |
انعطاف‌پذیری ذهنی، توانایی رد شدن از سختی‌ها، کنار آمدن با چالش‌ها و پیشرفت در مواجهه با مشکلات است. این ویژگی کلیدی افرادی است که می توانند به اهداف خود برسند و زندگی کاملی داشته باشند. در این مقاله از ایوسی، مفهوم تاب آوری ذهنی و اینکه چگونه می تواند به ما در غلبه بر باورهای محدودکننده و دستیابی به آزادی ذهنی کمک کند را بررسی خواهیم کرد.
باورهای محدود کننده افکار یا باورهای منفی هستند که ما را از دستیابی به پتانسیل کامل خود باز می دارند. این باورها اغلب در دوران کودکی شکل می گیرند و می توانند عمیقاً در ضمیر ناخودآگاه ما جا بیفتند. آنها می توانند به صورت شک به خود، ترس از شکست و عدم اعتماد به توانایی های ما ظاهر شوند. با گذشت زمان، این باورهای محدود کننده می توانند واقعیت ما را شکل دهند و ما را از ریسک کردن و دنبال کردن رویاهایمان باز دارند.
اولین قدم برای غلبه بر باورهای محدود کننده، شناسایی آنهاست. این را می توان با توجه به گفتگوی درونی و توجه به زمانی که افکار منفی به وجود می آورند انجام داد. برخی از باورهای محدود کننده رایج عبارتند از:
هنگامی که بتوانید این باورهای محدود کننده را تشخیص دهید، می توانید شروع به کار بر روی قالب بندی مجدد آنها و جایگزینی آنها با باورهای توانمندتر کنید. این فرآیند ممکن است به زمان و تلاش نیاز داشته باشد، اما با تمرین، می‌توانید طرز فکر و باورهای خود را به سمت دیدگاه مثبت‌تر و رضایت‌بخش‌تر به زندگی تغییر دهید.
وقتی باورهای محدود کننده خود را شناسایی کردیم، می‌توانیم آنها را به چالش بکشیم. این شامل بررسی شواهد موافق و مخالف باور، زیر سوال بردن اعتبار آن و جایگزینی آن با یک باور قدرتمندتر است. به عنوان مثال، اگر باور داشته باشیم که “من به اندازه کافی خوب نیستم”، می توانیم این باور را با فهرست کردن دستاوردها و نقاط قوت خود به چالش بکشیم.
این مهم است که به یاد داشته باشید که به چالش کشیدن باورهای محدود کننده زمان و تلاش می خواهد. این ممکن است یک شبه اتفاق نیفتد، اما با تمرین و عزم مداوم، می‌توانیم شروع به تغییر طرز فکر و ایجاد باورهای مثبت و توانمندتر در مورد خود کنیم.
تاب آوری ذهنی کلید غلبه بر باورهای محدودکننده و دستیابی به آزادی ذهنی است. این شامل ایجاد یک ذهنیت رشد، تمرین مراقبت از خود و ایجاد یک شبکه پشتیبانی است. با پرورش انعطاف‌پذیری ذهنی، می‌توانیم قدرت عاطفی خود را افزایش دهیم، مهارت‌های مقابله‌ای خود را بهبود بخشیم، و با سهولت بیشتری از شکست‌ها عقب نشینی کنیم.
ذهن رشد این باور است که توانایی های ما را می توان با کار سخت و فداکاری توسعه داد. با اتخاذ یک طرز فکر رشد، می‌توانیم چالش‌ها را به‌عنوان فرصت‌هایی برای رشد ببینیم، نه موانعی برای موفقیت. این تغییر دیدگاه می تواند به ما کمک کند بر باورهای محدود کننده غلبه کنیم و به پتانسیل کامل خود دست یابیم.
مراقبت از خود برای تاب آوری ذهنی ضروری است. این شامل استراحت در صورت نیاز، خواب کافی، خوب غذا خوردن و درگیر شدن در فعالیت هایی است که ما را شاد می کند. با اولویت دادن به خودمراقبتی، می‌توانیم باتری‌های ذهنی و عاطفی خود را شارژ کنیم و مقابله با استرس و ناملایمات را آسان‌تر کنیم.
یک شبکه پشتیبانی قوی برای تاب آوری ذهنی بسیار مهم است. احاطه کردن خود با افراد مثبت و حامی می تواند به ما کمک کند با انگیزه بمانیم، چالش ها را پشت سر بگذاریم و بر باورهای محدود کننده غلبه کنیم. با جستجوی مربیان، دوستان و عزیزانی که به ما ایمان دارند، می‌توانیم پایه‌ای از حمایت بسازیم که به ما کمک می‌کند در مواجهه با سختی‌ها پیشرفت کنیم.
با گنجاندن این نکات در برنامه روزانه خود، می توانید انعطاف پذیری ذهنی را پرورش دهید و قدرت را برای غلبه بر موانع و پیشرفت در تمام جنبه های زندگی خود تقویت کنید. به یاد داشته باشید که ایجاد تاب‌آوری یک فرآیند است و ایجاد یک ذهنیت قوی و انعطاف‌پذیر نیازمند زمان و تمرین است.
تاب آوری ذهنی کلید غلبه بر باورهای محدودکننده و دستیابی به آزادی ذهنی است. با درک و به چالش کشیدن باورهای محدود کننده، پرورش ذهنیت رشد، تمرین مراقبت از خود و ایجاد یک شبکه حمایتی، می‌توانیم قدرت عاطفی و مهارت‌های مقابله‌ای مورد نیاز برای پیشرفت در مواجهه با چالش‌ها را توسعه دهیم. با انعطاف‌پذیری ذهنی، می‌توانیم از محدودیت‌های ذهن خود رها شویم و زندگی پر از هدف، اشتیاق و رضایت بسازیم.
و بخوانید:
اگر این مقاله را دوست دارید، لطفا آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
![دانلود کتاب: فضای مجازی و سلامت روانی [راهکارهای بهبود روانشناختی در دنیای آنلاین]](https://ivsi.ir/wp-content/uploads/2023/05/virtual-space-and-mental-health-book-300x300.webp)
یک پاسخ
یکی از بهترین راه‌ها برای مبارزه با باورهای محدودکننده، استفاده از جملات تاکیدی مثبت است. جملات تاکیدی جملاتی هستند که برای ایجاد باور به خود با خود تکرار می کنید. از جملات تاکیدی مثبت برای تبدیل باورهای خود محدود کننده به خود باورهای مثبت استفاده کنید.