داده های ترتیبی چیست و چگونه می توان از آن استفاده کرد؟ (با مثال)

جمع آوری داده ها بخش مهمی از فرآیند تحقیق است. یکی از انواع اندازه‌گیری‌های آماری، داده‌های ترتیبی است که محققان هنگام توزیع نظرسنجی برای آگاهی از احساسات و عادات شرکت‌کنندگان، آن‌ها را جمع‌آوری می‌کنند. دانستن نحوه تحقق داده های ترتیبی و دلایل استفاده از آنها می تواند به شما در آماده سازی تحقیق و تفسیر موثر نتایج کمک کند.

در این مقاله از ایوسی، داده‌های ترتیبی را تعریف می‌کنیم، تفاوت‌های آن را با سایر انواع اندازه‌گیری مورد بحث قرار می‌دهیم و نمونه‌هایی از کاربرد آن را ارائه می‌دهیم.

داده های ترتیبی چیست؟

داده‌های ترتیبی (Ordinal Data) داده‌هایی هستند که متغیرها را به دسته‌ها و رتبه‌های خاصی اختصاص می‌دهند، اما فضای نابرابر بین هر دسته وجود دارد یا اصلاً فضای تعریف‌شده‌ای وجود ندارد. رتبه‌ها سلسله مراتبی هستند، مثلاً از بالاترین به پایین‌ترین یا بیشترین فراوانی تا کم‌تکرار را شامل می‌شوند. محققان اغلب از داده های ترتیبی برای مطالعات کیفی استفاده می کنند. این داده ها به خودی خود عددی نیستند، اما ممکن است از اعداد برای گروه بندی متغیرهای مشابه با هم استفاده کنند و درک یافته های آنها را برای محققان آسان تر کند.

بیشتر بخوانید: نمونه ها و انواع داده های کیفی

دلایل استفاده از داده های ترتیبی

داده های ترتیبی در نظرسنجی ها و پرسشنامه ها رایج است، جایی که محققان می توانند پاسخ دهندگان را تشویق کنند تا با طیف وسیعی از پاسخ ها به سؤالات پاسخ دهند. برای مطالعه کیفی بعدی شما، در اینجا چند دلیل وجود دارد که ممکن است از داده های ترتیبی استفاده کنید:

جمع آوری اطلاعات جمعیت شناختی از پاسخ دهندگان

یک سوال رایج در نظرسنجی ها این است که شرکت کنندگان انتخاب کنند که به چه گروهی تعلق دارند، که به شما امکان می دهد تعداد شرکت کنندگان در هر گروه را ردیابی کنید و الگوهای پاسخ های آنها را شناسایی کنید. از آنجایی که برخی از جمعیت‌شناسی می‌توانند سیستم رتبه‌بندی خاصی داشته باشند، داده‌های ترتیبی را نشان می‌دهند. در اینجا چند نمونه آورده شده است:

• سن

• تحصیلات

• درآمد

سنجش سطح مهارت پاسخگو

روش دیگر برای استفاده از داده های ترتیبی، قالب بندی سوالاتی است که توانایی پاسخ دهنده را برای انجام یک کار ارزیابی می کند. برای مثال، مدیران منابع انسانی ممکن است از کاندیداهای شغلی بپرسند که چقدر در یک مهارت خاص مهارت دارند. مربیان ممکن است در مورد پیشرفت تحصیلی دانش آموز پرس و جو کنند. همچنین می توانید از یک پرسش مقیاس برای تعیین سطح تجربه پاسخ دهنده استفاده کنید. به عنوان مثال، در یک درخواست شغلی، ممکن است این سوال از متخصص بپرسد که چه مدت در یک صنعت کار کرده است. گزینه های پاسخ ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کمتر از یک سال

• یک تا دو سال

• دو تا پنج سال

• بیش از پنج سال

رتبه بندی رضایت از یک موضوع

اگر می خواهید بینشی در مورد احساس مخاطبان خود در مورد یک محصول یا شرکت به دست آورید، ممکن است از نظرسنجی های رضایت برای به دست آوردن داده های ترتیبی استفاده کنید. گزینه‌های پاسخ می‌توانند محدوده‌ای را ارائه دهند و شما می‌توانید آنها را بر اساس مقادیرشان سفارش دهید. در اینجا دو نمونه از صنایعی وجود دارد که ممکن است پرسشنامه هایی را برای پیگیری رضایت اجرا کنند:

• رضایت از خدمات مشتری: برای مثال، همکاران خرده‌فروشی، اغلب مشتریان را تشویق می‌کنند تا نظرسنجی‌هایی را درباره تجارب خرید خود تکمیل کنند. ممکن است سؤالات از آنها بخواهد که پاسخی بین «بسیار راضی» و «بسیار ناراضی» انتخاب کنند.

• نظرات دانشجویان: برای مثال، دانشکده و دانشگاه‌ها پرسشنامه‌هایی را برای دریافت بازخورد در مورد آموزش اساتید، در دسترس بودن کلاس و فعالیت‌های دانشگاه توزیع می‌کنند. این سوال ممکن است از آنها بخواهد که نشان دهند آیا رویدادی به آنها علاقه دارد یا خیر، از “کاملاً موافقم” تا “کاملاً مخالفم”.

مطالب مرتبط: نحوه نوشتن یک نظرسنجی عالی در ۴ مرحله: به علاوه نکات

تفاوت بین داده های ترتیبی و انواع دیگر داده ها

علاوه بر داده های ترتیبی، سه نوع معیار آماری دیگر وجود دارد: داده های اسمی، فاصله ای و نسبتی. در اینجا تفاوت بین آنها وجود دارد:

اسمی در مقابل ترتیبی

داده های اسمی یا طبقه بندی شده، اطلاعات را به دسته ها سازماندهی می کند. برخلاف داده های ترتیبی، روش خاصی برای رتبه بندی متغیرهای اسمی وجود ندارد. رنگ چشم نمونه ای از یک متغیر اسمی است. اگر یکی از پاسخ‌دهندگان چشم‌های قهوه‌ای و دیگری چشم‌های سبز داشته باشد، محقق نمی‌تواند چشم‌های قهوه‌ای را بلندتر یا بزرگ‌تر از چشم‌های قهوه‌ای تشخیص دهد و بالعکس. بنابراین، چیزی که اسمی را از ترتیبی جدا می کند، توانایی دسته بندی عناصر در توالی است.

بیشتر بخوانید: داده های اسمی: تعریف، موارد استفاده و یک مثال

فاصله در مقابل ترتیبی

متغیرهای فاصله ای و ترتیبی ممکن است شبیه ترین معیارهای آماری باشند. آنها هر دو دسته بندی را به قطعات داده اختصاص می دهند و آنها را از بالاترین به پایین ترین رتبه بندی می کنند. با این حال، با داده های بازه ای، یک مقدار یکسان بین هر رتبه وجود دارد.

به عنوان مثال، اگر محققی دمای داخل یک اتاق را در طول روز ارزیابی کند، می تواند داده ها را جمع آوری کند و سپس نتایج خود را سفارش دهد. شاید کمترین دما ۵۰ درجه، متوسط ​​۷۰ درجه و بالاترین آن ۹۰ درجه بود. مقدار مساوی ۲۰ درجه بین هر نتیجه وجود دارد که فاصله داده ها را ایجاد می کند. داده های بازه ای نیز می توانند مقادیر منفی داشته باشند.

نسبت در مقابل ترتیبی

نسبت ویژگی های سایر اشکال اندازه گیری را ترکیب می کند. شما می توانید عناصر را طبقه بندی و مرتب کنید، کاری که داده های ترتیبی انجام می دهند. همچنین فاصله مساوی بین عناصر وجود دارد که همان داده های بازه ای است. با این حال، داده های نسبت متفاوت است زیرا مقدار مشخصی از صفر وجود دارد و عناصر نمی توانند منفی باشند.

به عنوان مثال، شاید گروهی از دانش آموزان نتایج خود را از یک آزمون دریافت کرده اند که ۰، ۵۰ و ۱۰۰ بوده است. معلم می تواند نمرات را از بالاترین به کمترین ترتیب دهد و بین هر نمره برابر ۵۰ وجود دارد. آنچه باعث می شود نسبت متغیرها کمترین امتیاز باشد ۰ است. محققان اغلب از داده های نسبت برای مطالعات کمی استفاده می کنند.

بیشتر بخوانید: انواع اولیه داده ها چیست؟

نمونه هایی از استفاده از داده های ترتیبی

در اینجا شش مثال وجود دارد که محققان ممکن است از داده های ترتیبی استفاده کنند:

سطح تحصیلات

وضعیت تحصیلی یکی از رایج ترین نمونه های داده های ترتیبی است. شما می توانید به هر مقطع تحصیلی یک رتبه خاص اختصاص دهید. مثلاً دیپلم دبیرستان کمترین رتبه و مدرک دکترا بالاترین رتبه را دارد.

سطح تحصیلات از دبیرستان تا مقطع دکترا افزایش می یابد، اما مقدار بین هر دسته لزوماً یکسان نیست. ممکن است بین دیپلم دبیرستان و مدرک کاردانی فاصله بیشتری نسبت به مدرک کاردانی و کارشناسی وجود داشته باشد. به همین ترتیب، یک مدرک لیسانس و مدرک کارشناسی ارشد ممکن است فاصله بیشتری نسبت به کارشناسی ارشد و دکترا داشته باشند.

وضعیت اجتماعی و اقتصادی

سطوح درآمد نمونه رایج دیگری از داده های ترتیبی است. فرض کنید محققی یک نظرسنجی را توزیع می کند و از پاسخ دهندگان می خواهد وضعیت اجتماعی و اقتصادی خود را نشان دهند. این نظرسنجی هر سطح را از کمترین مقدار پول تا بیشترین مقدار پول سازماندهی می کند. دسته بندی ها به ترتیب از طبقه پایین، طبقه متوسط ​​و طبقه بالا هستند. طبقات پایین و متوسط ​​شکاف کمتری در درآمد سالانه نسبت به طبقه متوسط ​​و طبقه بالا دارند. اگرچه آنها از نظر رتبه در کنار یکدیگر قرار دارند، مقدار ارزش بین هر دسته یکسان نیست.

توافق

نظرسنجی ها اغلب از مقیاس ها برای تشویق پاسخ دهندگان برای نشان دادن موقعیت در یک محدوده استفاده می کنند. به عنوان مثال، یک سوال چند گزینه ای ممکن است بپرسد که آیا پاسخ دهنده به شدت مخالف است، مخالف است، خنثی است، موافق است یا به شدت موافق است. مقیاس ممکن است از بسیار ناراضی بودن از یک موقعیت تا بی تفاوتی و سپس تا بسیار خوشحال باشد.

با این حال، میزان احساسات بین کاملاً مخالف و مخالف ممکن است کمتر از میزان احساسات بین مخالف و بی طرف باشد. به همین ترتیب، خنثی و موافق ممکن است احساسات بیشتری نسبت به موافق و کاملاً موافق داشته باشند. از آنجایی که همه مقادیر به طور کلی مطابقت ندارند، پاسخ های مقیاس داده های ترتیبی هستند.

مهارت زبانی

سطوح متضاد مهارت زبان به عنوان نمونه ای از داده های ترتیبی عمل می کند. هنگام یادگیری یک زبان جدید، ممکن است مبتدی باشید. با تمرین یادگیری و تلفظ کلمات، می توانید به مرحله میانی پیش بروید. پس از تسلط بر زبان، به یک سخنران مسلط تبدیل می شوید. با این حال، یک مقدار نامتعادل بین شروع و متوسط، و همچنین متوسط ​​و روان وجود دارد، که دسته‌ها را مرتب می‌کند.

مطالب مرتبط: روش های جمع آوری داده ها (با انواع داده ها و مثال ها)

گروه سنی

جمعیت شناسی سنی برای نشان دادن روابط ترتیبی مفید است. فرض کنید گروهی از افراد برای شرکت در یک مطالعه تحقیقاتی رضایت می دهند. محقق گروه را بر اساس سن آنها تقسیم می کند. شرکت‌کنندگان جوان‌تر در گروه‌های کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان وارد می‌شوند، در حالی که شرکت‌کنندگان بزرگ‌تر یا میانسال یا شهروندان مسن هستند. محقق به تعداد نامساوی سال در میان هر دسته اشاره می کند. به عنوان مثال، یک فاصله سنی کمی بین کودکان و نوجوانان وجود دارد و یک فاصله سنی قابل توجهی بین بزرگسالان جوان و بزرگسالان میانسال وجود دارد. بنابراین، گروه های سنی داده های ترتیبی را نشان می دهند.

فرکانس

در یک نظرسنجی، محققان پرسش‌های مقیاسی را برای پاسخ‌دهندگان قالب‌بندی می‌کنند تا مشخص کنند که آنها چند بار یک فعالیت را انجام می‌دهند. به عنوان مثال، یک محقق می خواهد عادات رسانه های اجتماعی بزرگسالان جوان را تعیین کند. آنها پرسشنامه ای را توزیع می کنند که تعداد دفعات جستجوی شرکت کنندگان در یک پلت فرم آنلاین را می پرسد. گزینه‌های پاسخ، ترتیبی از متداول‌ترین به کم‌تکرار را دارند. شرکت‌کنندگان می‌توانند «بسیار مکرر» یا «اغلب» به «نه خیلی وقت‌ها» یا «اصلاً» پاسخ دهند. از آنجایی که هیچ مقدار مشخصی بین هر گزینه پاسخ وجود ندارد، اطلاعاتی که محقق جمع آوری می کند ترتیبی است.