دارایی چیست؟

دارایی چیزی است که شما مالک آن هستید و ارزش پولی دارد. انواع مختلفی از دارایی ها، چه تجاری و چه شخصی وجود دارد، و درک همه دارایی های شما می تواند به شما در تعیین ثروت خود کمک کند. 

در این مقاله از ایوسی، به انواع مختلف دارایی های تجاری و شخصی می پردازیم.

دارایی های تجاری و شخصی

دارایی تجاری منبعی است که یک شرکت در نتیجه یک معامله مالک آن است و قصد دارد از آن برای ایجاد جریان نقدی، بهبود فروش یا کاهش هزینه ها استفاده کند. دارایی های شخصی منابع ارزشمندی هستند که یک فرد در اختیار دارد و همچنین ثروت بیشتری برای آن فرد ایجاد می کند. نمونه هایی از دارایی ها ساختمان ها، زمین، تجهیزات، اثاثیه، موجودی، حساب های دریافتنی، وسایل نقلیه، سرمایه گذاری های موقت و بلندمدت و پول نقد هستند.

دارایی تجاری چیست؟

دارایی های تجاری منابع یک شرکت هستند. دارایی های متعلق به یک شرکت دارای ارزش اقتصادی است، عملیات روزانه را تسهیل می کند و ارزش پولی شرکت را تعیین می کند. دارایی ها را می توان به صورت مشهود یا نامشهود ارائه کرد و بر اساس ارزش و طول عمر فرضی آنها طبقه بندی می شوند.

دارایی های تجاری شامل وجه نقد یا معادل های نقدی، زمین و ساختمان، سرمایه گذاری ها و مطالبات می باشد. یک دارایی، صرف نظر از شکل آن، می تواند ارزش نقدی را نشان دهد، جریان های نقدی آتی ایجاد کند، هزینه ها را کاهش دهد یا عملیات را بهبود بخشد.

کسب و کارها معمولاً دو نوع دارایی اصلی را در نظر می گیرند:

دارایی های کوتاه مدت یا جاری

اینها برای تسهیل عملیات روزانه استفاده می شوند و می توانند ظرف یک سال عملیاتی به پول نقد تبدیل شوند. برخی از رایج ترین نمونه های دارایی های جاری یک کسب و کار عبارتند از:

وجه نقد و معادل‌های نقدی:

Cash and cash equivalents

وجه نقد و معادل‌های آن می‌تواند شامل هر گونه دارایی نقدی باشد که می‌توان بلافاصله برای پرداخت منابع جدید، بازپرداخت بدهی‌ها یا پرداخت سود سهام به سهامداران به آن دسترسی داشت.

حساب های دریافتنی:

Accounts receivable

مطالبات، پرداخت های معوقی است که از مشتریان انتظار می رود. هنگامی که مشتریان مجاز به خرید کالا یا خدمات به صورت اعتباری هستند، با شرایط پرداخت موافقت می کنند، از جمله مدت زمانی که می توانند پرداخت کنند و چقدر سود محاسبه می شود.

سرمایه گذاری های موقت:

Temporary investments

سرمایه گذاری هایی که می توانند در سال مالی به پول نقد تبدیل شوند و خواهند شد.

موجودی ها:

Inventories

موجودی شامل مال‌التجازه‌ها و کالاهای تمام شده ای است که یک شرکت قصد دارد آنها را بفروشد، خواه توسط شرکت تولید شده باشد یا از یک تامین کننده خریداری شده باشد، و همچنین مواد خام مورد استفاده برای تولید کالاهای نهایی.

گواهی سپرده:

Certificates of deposit

گاهی اوقات به عنوان “سپرده های مدت دار”، گواهی سپرده، یا سی دی، مشابه یک حساب پس انداز است که سپرده اولیه انجام می شود و به اندازه پول نقد است. با این حال، سی دی ها سود دارند و نمی توان آنها را بدون جریمه قبل از تاریخ سررسید برداشت کرد. سی دی ها را می توان با افزایش های زمانی مختلف از جمله سه ماهه، شش ماهه، یک ساله و پنج ساله خریداری کرد.

سهام سرمایه (یا حقوق صاحبان سهام):

Capital stock (or stockholder’s equity)

سهام سرمایه سهامی است در شرکت که سهام آن با سرمایه سرمایه گذاری خریداری می شود. اگر یک شرکت به پول نقد فوری نیاز داشته باشد، اغلب می‌تواند مقداری سهام سرمایه را برای جمع‌آوری سرمایه بفروشد، اما باید مراقب باشد که بیش از آنچه اساسنامه شرکتش اجازه می‌دهد به فروش نرسد تا مبادا ارزش سهام شرکت کاهش یابد.

دارایی های ثابت یا بلند مدت

این دارایی‌ها زمانی بلندمدت تلقی می‌شوند که بیش از یک سال قبل از تبدیل به پول نقد وجود داشته باشد و در تولید کالا و خدمات استفاده شود. نمونه هایی از دارایی های ثابت عبارتند از:

وسایل نقلیه متعلق به شرکت:

این شامل هر خودرویی است که توسط شرکت برای استفاده شرکت خریداری می شود. این می‌تواند شامل اتومبیل‌ها، کامیون‌های تحویل، ون‌های ناوگان و سایر وسایل نقلیه قانونی خیابانی باشد که متعلق به شرکت برای استفاده‌های تجاری است. این وسایل نقلیه به دلیل عمر مفیدشان دارایی های بلند مدت محسوب می شوند.

زمین و ساختمان:

هر گونه تأسیسات، کارخانه های تولیدی، پارکینگ گاراژها، دفاتر یا سایر سازه های متعلق به یک شرکت و هر زمینی که شرکت در اختیار دارد. عمر مفید ساختمان ها برای چندین سال یا حتی چند دهه است و بنابراین دارایی های ثابت بلندمدت مشمول استهلاک محسوب می شوند، در حالی که زمین دارای عمر مفید نامحدود فرض می شود و مستهلک نمی شود.

تجهیزات:

ماشین آلات، کامپیوترها یا سایر وسایل مورد نیاز برای عملیات روزانه که  در اختیار شرکت است. گاهی اوقات وسایل نقلیه در دسته تجهیزات قرار می گیرند.

مبلمان:

گاهی اوقات به عنوان FF&A نامیده می شود، این شامل مبلمان، وسایل، لوازم و لوازم جانبی است. مبلمان اداری، روشنایی، سیم کشی (متعلق به شرکت)، کمدهای بایگانی و سایر قطعات ضروری مورد استفاده در امور روزمره که شرکت خریداری کرده است. این اقلام مستهلک می شوند.

دارایی های دیگر

برخی از دارایی ها به دلیل ماهیت نامشهودشان به راحتی در دسته های جاری یا بلندمدت قرار نمی گیرند. این دارایی ها عبارتند از:

دارایی های مالی:

Financial assets

این دسته از دارایی ها معمولاً از سرمایه گذاری های یک شرکت مانند سهام، سهام ممتاز، اوراق قرضه شرکتی و سایر اوراق بهادار تشکیل شده و بر اساس طبقه بندی فردی دارایی ارزش گذاری می شوند.

دارایی های نامشهود:

Intangible assets

دارایی های نامشهود دارای ارزش اقتصادی هستند اما حضور فیزیکی ندارند. منابع نامشهود مانند مجوز یا حق ثبت اختراع نیز می توانند دارایی باشند. نمونه های دیگر شامل علائم تجاری و حق چاپ است. دارایی های نامشهود به عنوان دارایی معنوی یک شرکت در نظر گرفته می شود و شرکت می تواند از آنها برای ایجاد درآمد در طول زمان استفاده کند.

دارایی های شخصی چیست؟

در حالی که شرکت ها دارایی های تجاری هستند، افراد دارای دارایی های شخصی هستند. اینها اقلام با ارزشی هستند که یک فرد دارایی خود را با آنها می سنجد. برای محاسبه ارزش خالص شخصی خود، هر آنچه را که مدیون هستید (بدهی های خود) از هر چیزی که دارید (دارایی های شخصی خود) کم می کنید. اگر دارایی های شخصی شما بیشتر از بدهی های شما باشد، ارزش خالص مثبتی دارید. دارایی های شخصی، مانند دارایی های تجاری، نیز می توانند مشهود یا نامشهود باشند.

نمونه هایی از دارایی های شخصی ملموس

موارد زیر دارایی های مشهود محسوب می شوند:

• پول نقد

• املاک و خانه ها

• اتومبیل، قایق، هواپیما، دوچرخه و موتور

• جواهر سازی

• مبلمان و عتیقه جات

• مجموعه های هنری، مجسمه ها و سایر زیور آلات تزئینی

• کامپیوتر، لپ تاپ و چاپگر

نمونه هایی از دارایی های شخصی نامشهود

موارد زیر دارایی های نامشهود محسوب می شوند:

• سرمایه گذاری ها

• سهام و اوراق قرضه

• برنامه های بازنشستگی

• بیمه نامه های عمر