دارایی ها چیست؟ (تعریف و مثال)

هر شرکت سهامی عام مشمول الزامات قانونی تهیه صورت های مالی سالانه استاندارد است. این گزارش‌های استاندارد اطلاعات مفیدی را برای سرمایه‌گذاران و همچنین اعتباردهندگان برای کمک به تصمیم‌گیری مالی در مورد شرکت فراهم می‌کند. یکی از این گزارش ها، ترازنامه است که برای شفاف سازی در مورد منابع یا دارایی ها و بدهی های شرکت استفاده می شود.

این مقاله از ایوسی، بر توضیح اینکه دارایی ها چیست و طبقه بندی های مختلف دارایی ها شامل چه مواردی می شود تمرکز خواهد کرد.

دارایی ها چیست؟

دارایی ها منابع یک شرکت هستند. دارایی های متعلق به یک شرکت دارای ارزش اقتصادی است، عملیات روزانه را تسهیل می کند و ارزش پولی شرکت را تعیین می کند. دارایی ها را می توان به صورت مشهود یا نامشهود ارائه کرد و بر اساس ارزش و طول عمر مفروض آنها طبقه بندی می شوند. دارایی ها شامل وجه نقد یا معادل های نقدی، زمین و ساختمان، سرمایه گذاری ها و مطالبات می باشد. آنها تا زمان استفاده در ترازنامه شرکت ثبت می شوند، سپس از ترازنامه به صورت سود و زیان منتقل می شوند و به “هزینه ها” تغییر نام می دهند. یک دارایی، صرف نظر از شکل آن، می تواند ارزش نقدی را نشان دهد، جریان های نقدی آتی ایجاد کند، هزینه ها را کاهش دهد یا عملیات را بهبود بخشد.

با کم کردن ارزش دلاری بدهی های جاری آن از ارزش دلاری دارایی های جاری، دیدی کلی از ارزش خالص یک کسب و کار به شما می دهد و نگاهی سریع به نحوه مدیریت کارآمد منابع خود توسط شرکت ارائه می دهد.

دارایی ها به ترتیب نقدینگی در ترازنامه شرکت گزارش می شود. دارایی‌های جاری، که شامل دارایی‌هایی می‌شود که انتظار می‌رود در سال مالی جاری مصرف شوند، به پول نقد تبدیل شوند یا به‌طور دیگری مورد استفاده قرار گیرند، در بالا فهرست شده‌اند و پس از آن دارایی‌های بلندمدت یا ثابت هستند. انتظار نمی رود که دارایی های ثابت ظرف یک سال استفاده یا فروخته شود.

مطالب مرتبط: با شغل حسابداری آشنا شوید

نمونه هایی از دارایی ها

ترازنامه یک شرکت معمولاً دو نوع دارایی را منعکس می کند:

• دارایی های کوتاه مدت یا جاری برای تسهیل عملیات روزمره استفاده می شود و می تواند ظرف یک سال عملیاتی به وجه نقد تبدیل شود. برخی از رایج ترین نمونه های دارایی های جاری یک کسب و کار عبارتند از:

  • وجه نقد و معادل‌های نقدی: وجه نقد و معادل‌های آن می‌تواند شامل هر گونه دارایی نقدی باشد که می‌توان بلافاصله برای پرداخت منابع جدید، بازپرداخت بدهی‌ها یا پرداخت سود سهام به سهامداران به آن دسترسی داشت.

  • حساب های دریافتنی: مطالبات، پرداخت های معوقی است که از مشتریان انتظار می رود. هنگامی که مشتریان مجاز به خرید کالا یا خدمات به صورت اعتباری هستند، با شرایط پرداخت موافقت می کنند، از جمله مدت زمانی که می توانند پرداخت کنند و چقدر سود محاسبه می شود.

  • سرمایه‌گذاری‌های موقت: سرمایه‌گذاری‌هایی که می‌توانند در سال مالی به وجه نقد تبدیل شوند و می‌شوند.

  • موجودی ها: موجودی شامل کالاها و کالاهای تمام شده ای است که یک شرکت قصد دارد آنها را بفروشد، خواه توسط شرکت تولید شده باشد یا از یک تامین کننده خریداری شده باشد، و همچنین مواد خام مورد استفاده برای تولید کالاهای نهایی.

  • گواهی سپرده: گاهی اوقات به عنوان “سپرده مدت دار”، گواهی سپرده، یا سی دی از آن یاد می شود، شبیه به یک حساب پس انداز است که سپرده اولیه انجام می شود و به خوبی پول نقد است. با این حال، سی دی ها سود دارند و نمی توان آنها را بدون جریمه قبل از تاریخ سررسید برداشت کرد. سی دی ها را می توان با افزایش های زمانی مختلف از جمله سه ماهه، شش ماهه، یک ساله و پنج ساله خریداری کرد.

  • سهام سرمایه (یا حقوق صاحبان سهام): سهام سرمایه سهامی است در شرکت که سهام آن با سرمایه سرمایه گذاری خریداری می شود. اگر شرکتی نیاز فوری به پول نقد داشته باشد، اغلب می‌تواند مقداری سهام سرمایه را برای جمع‌آوری سرمایه بفروشد، اما باید مراقب باشد که بیش از آنچه اساسنامه شرکتش اجازه می‌دهد، فروش ندهد تا مبادا ارزش سهام شرکت کاهش یابد.

• دارایی های ثابت دارایی های بلندمدت (بیش از یک سال قبل از تبدیل به پول نقد) هستند که در تولید کالاها و خدمات استفاده می شوند. این دارایی ها که به آن دارایی های مشهود نیز گفته می شود، در ترازنامه به عنوان PPE یا دارایی، ماشین آلات و تجهیزات درج می شوند. استهلاک برای دارایی های بلندمدت اعمال می شود، بنابراین ارزش این دارایی ها کمتر از بهای تمام شده تاریخی به ازای نرخ استهلاک از پیش تعیین شده گزارش می شود. نمونه هایی از دارایی های ثابت عبارتند از:

  • وسایل نقلیه متعلق به شرکت: این شامل هر خودرویی است که توسط شرکت برای استفاده شرکت خریداری می شود. این می‌تواند شامل اتومبیل‌ها، کامیون‌های تحویل، ون‌های ناوگان و سایر وسایل نقلیه قانونی خیابانی باشد که متعلق به شرکت برای استفاده‌های تجاری است. این وسایل نقلیه به دلیل عمر مفیدشان دارایی های بلند مدت محسوب می شوند.

  • زمین و ساختمان‌ها، هر گونه تأسیسات، کارخانه‌های تولیدی، پارکینگ گاراژ، دفاتر یا سایر سازه‌های متعلق به یک شرکت و هر زمینی که شرکت در اختیار دارد. عمر مفید ساختمان ها برای چندین سال یا حتی چند دهه است و بنابراین دارایی های ثابت بلندمدت مشمول استهلاک محسوب می شوند، در حالی که زمین دارای عمر مفید نامحدود فرض می شود و مستهلک نمی شود.

  • تجهیزات: ماشین آلات، کامپیوترها یا سایر وسایل مورد نیاز برای عملیات روزانه که در اختیار شرکت است. گاهی اوقات وسایل نقلیه در دسته تجهیزات قرار می گیرند.

  • مبلمان: گاهی اوقات به عنوان FF&A نامیده می شود، این شامل مبلمان، وسایل، لوازم و لوازم جانبی است. مبلمان اداری، روشنایی، سیم کشی (متعلق به شرکت)، کمدهای بایگانی و سایر اجزای ضروری مورد استفاده در امور روزمره که شرکت خریداری کرده است. این اقلام مستهلک می شوند، بنابراین طبق برنامه استهلاک شرکت ثبت می شوند.

دارایی های دیگر

اغلب، برخی از دارایی ها به دلیل ماهیت نامشهودشان به راحتی در جریان دسته بندی دارایی های بلندمدت قرار نمی گیرند. آنها عبارتند از:

• دارایی های مالی: این دسته از دارایی ها معمولاً از سرمایه گذاری های یک شرکت مانند سهام، سهام ممتاز، اوراق قرضه شرکتی و سایر اوراق بهادار تشکیل شده و بر اساس طبقه بندی فردی دارایی ارزش گذاری می شوند.

• دارایی های نامشهود: دارایی های نامشهود دارای ارزش اقتصادی هستند اما حضور فیزیکی ندارند. به عنوان مثال می توان به علائم تجاری، حق چاپ و حق چاپ اشاره کرد. ارزش ثبت دارایی های نامشهود به نوع دارایی و نحوه استهلاک، استهلاک یا تجدید ارزیابی سالانه آنها بستگی دارد. دارایی های نامشهود دارایی های معنوی یک شرکت در نظر گرفته می شود که مالک آن است و می تواند از آن برای ایجاد درآمد در طول زمان استفاده کند.

مرتبط: ۶ مهارت اساسی حسابداری