راهنمای درک سرمایه خطرپذیر

کارآفرینان و صاحبان مشاغل بالقوه به چیزی بیش از یک ایده خوب برای راه اندازی یک شرکت موفق نیاز دارند، آنها همچنین به سرمایه یا بودجه مالی برای پوشش هزینه های راه اندازی خود نیاز دارند. انواع مختلفی از تامین مالی سرمایه گذاری در دسترس است، اما یکی از محبوب ترین شکل های سرمایه گذاری برای استارت آپ ها، سرمایه گذاری خطرپذیر است.

اگر می‌خواهید شرکت خود را راه‌اندازی کنید، پیدا کردن یک سرمایه‌گذار سرمایه‌گذاری خطرپذیر (Venture Capital) می‌تواند به شما کمک کند سرمایه‌ای را که برای شروع کسب‌وکارتان نیاز دارید تامین کنید. در این مقاله از ایوسی، همه چیزهایی را که باید در مورد سرمایه گذاری خطرپذیر بدانید، از جمله اینکه چیست، انواع سرمایه گذاران سرمایه گذاری خطرپذیر و نحوه کار سرمایه گذاری خطرپذیر را مورد بحث قرار می دهیم.

سرمایه گذاری خطرپذیر چیست؟

سرمایه گذاری مخاطره آمیز (VC) شکلی از سرمایه گذاری است که شبیه به سهام خصوصی است که در آن سرمایه گذاران به شرکت های نوپا و کسب و کارهای کوچکی که به اعتقاد آنها پتانسیل رشد بلندمدت دارند، ارائه می دهند. سرمایه گذاری خطرپذیر می تواند از سرمایه گذاران خصوصی، بانک های سرمایه گذاری و سایر موسسات مالی تامین شود. علاوه بر سرمایه گذاری مالی، سرمایه گذاری خطرپذیر می تواند سرمایه گذاری تخصصی مدیریتی یا فنی نیز باشد.

در ازای سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاران معمولاً درصدی از حقوق صاحبان کسب و کار را دریافت می‌کنند که به آنها مالکیت کسب‌وکار می‌دهد و به آنها اجازه می‌دهد در تصمیم‌گیری‌های تجاری نظر داشته باشند. در حالی که سرمایه گذاری در شرکت های نوپا با حداقل سابقه اثبات شده می تواند برای سرمایه گذاران مخاطره آمیز باشد، بازده آن پتانسیل بازدهی بالاتر از حد متوسط ​​است.

مطالب مرتبط: ارزش افزایش واژگان کسب و کار شما

سرمایه خطرپذیر در مقابل سرمایه خصوصی

در حالی که سرمایه گذاران سرمایه گذاری خطرپذیر مشابه سرمایه گذاران سهام خصوصی هستند، تفاوت اصلی بین سرمایه گذاران سرمایه گذاری خطرپذیر و سرمایه گذاران دارای سهام خصوصی در نوع کسب و کاری است که در آن سرمایه گذاری می کنند. سرمایه گذاران سهام خصوصی معمولاً در شرکت‌های بزرگ‌تری سرمایه‌گذاری می‌کنند که تثبیت‌تر هستند و به دنبال تزریق سهام یا راهی برای انتقال بخشی از سهام خود هستند.

مطالب مرتبط: با تحلیلگر مالی آشنا شوید

انواع سرمایه گذاران

انواع مختلفی از سرمایه گذاران سرمایه گذاری خطرپذیر وجود دارد. با این حال، انواع سرمایه گذاران سرمایه گذاری خطرپذیر معمولاً بر اساس مشارکت آنها در مراحل مختلف یک تجارت طبقه بندی می شوند. سه نوع کلی سرمایه گذاران سرمایه گذاری خطرپذیر عبارتند از:

تامین مالی در مراحل اولیه

تامین مالی در مراحل اولیه از سه زیرمجموعه تامین مالی تشکیل شده است: تامین مالی اولیه، تامین مالی راه اندازی و تامین مالی دور اول. تامین مالی اولیه یک سرمایه گذاری مالی کوچک است که به یک کارآفرین کمک می کند تا یک ایده جدید را اثبات کند و واجد شرایط دریافت وام راه اندازی شود. تامین مالی راه اندازی یک سرمایه گذاری مالی است که به یک کسب و کار داده می شود تا هزینه های توسعه محصول و بازاریابی را پوشش دهد. تامین مالی دور اول یک سرمایه گذاری مالی است که به مشاغلی داده می شود که تمام سرمایه اولیه خود را مصرف کرده اند و برای شروع فرآیندهای تولید و فروش اولیه نیاز به تامین مالی اضافی دارند.

تامین مالی توسعه

تامین مالی توسعه نیز از سه زیر مجموعه تامین مالی تشکیل شده است: تامین مالی دور دوم، تامین مالی دور سوم و تامین مالی دور چهارم. تامین مالی دور دوم یک سرمایه گذاری مالی است که برای پوشش هزینه های عملیاتی زمانی که شرکت شروع به فروش محصولات کرده است اما هنوز سودی بر نمی گرداند به یک کسب و کار داده می شود. تامین مالی دور سوم که به عنوان تامین مالی میزانسن نیز شناخته می شود، یک سرمایه گذاری مالی است که به یک کسب و کار داده می شود تا هزینه شروع روند توسعه یک شرکت سودآور را پوشش دهد. تامین مالی دور چهارم که به عنوان تامین مالی پل نیز شناخته می شود، یک سرمایه گذاری مالی است که به یک کسب و کار داده می شود تا به آنها در فرآیند تبدیل شدن به یک شرکت سهامی عام کمک کند.

تامین مالی اکتساب/خرید

این نوع تامین مالی از دو زیرمجموعه تامین مالی تشکیل شده است: تامین مالی تملک و تامین مالی مدیریت یا تامین مالی خرید اهرمی. تامین مالی اکتساب به یک شرکت کمک می کند تا بخش های خاصی از شرکت موجود دیگر را خریداری کند. همچنین می تواند شامل شرکتی باشد که کل شرکت دیگر را خریداری می کند. تامین مالی خرید شامل تامین مالی مدیریتی یا اهرمی است که به یک شرکت یا گروه مدیریتی کمک می کند محصولی خاص را از یک شرکت دیگر خریداری کند.

مطالب مرتبط: درباره مشاور مالی بیاموزید

سرمایه گذاری خطرپذیر چگونه کار می کند

معاملات سرمایه گذاری خطرپذیر با ایجاد تکه های مالکیت بزرگ یک شرکت و انتقال بخشی از آن تکه های مالکیت به سرمایه گذاران در ازای سرمایه گذاری مالی، سرمایه گذاری تخصص سرمایه گذار یا هر دو عمل می کند. یک معامله سرمایه گذاری خطرپذیر یک مشارکت محدود مستقل بین کسب و کار و سرمایه گذاران آن ایجاد می کند. در این مشارکت محدود، کارآفرین یا صاحب کسب و کار شریک عمومی و سرمایه گذار سرمایه گذاری خطرپذیر شریک با مسئولیت محدود است. شریک تضامنی در قبال قروض شرکت مسئولیت نامحدود دارد در حالی که شریک با مسئولیت محدود فقط تا میزان سرمایه خود مسئول است.

۵ مرحله از فرآیند سرمایه گذاری خطرپذیر

کل فرآیند سرمایه گذاری خطرپذیر را می توان به پنج مرحله تقسیم کرد:

۱. ارائه پیشنهاد

اولین گام در فرآیند سرمایه گذاری خطرپذیر این است که یک کارآفرین یا یک کسب و کار کوچک جدید پیشنهادی را به یک شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر یا سرمایه گذار فرشته ارسال کند. این پیشنهاد معمولاً به شکل یک طرح تجاری یا یک طرح تجاری است. سپس شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر یا سرمایه گذار فرشته طرح کسب و کار یا طرح پیشنهادی را بررسی می کند تا مشخص کند که آیا به این تجارت علاقه مند هستند یا خیر.

۲. بررسی دقیق سرمایه گذار

هنگامی که شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر یا سرمایه گذار فرشته طرح کسب و کار یا طرح پیشنهادی خود را بررسی کرد و مشخص کرد که به کسب و کار علاقه مند است، سرمایه گذار فرآیند بررسی دقیق خود را آغاز می کند. این فرآیند شامل بررسی جامع مدل کسب و کار شرکت، ارائه محصول و خدمات، تاریخچه عملیات و مدیریت کسب و کار است. اکثر سرمایه گذاران سرمایه گذاری خطرپذیر، سرمایه گذاری های خود را در صنعت خاصی که با آن آشنا هستند، مانند مراقبت های بهداشتی یا فناوری متمرکز می کنند.

۳. تعهد سرمایه سرمایه گذاری

پس از اینکه سرمایه‌گذار سرمایه‌گذاری خطرپذیر بررسی‌های لازم را انجام داد و تصمیم گرفت که با سرمایه‌گذاری در کسب‌وکار پیش برود، تعهد سرمایه‌گذاری می‌دهد که در آن متعهد می‌شوند در ازای درصد معینی از حقوق صاحبان سهام، مقدار مشخصی از سرمایه را در کسب‌وکار سرمایه‌گذاری کنند. شرکت. وجوهی که یک سرمایه گذار سرمایه گذاری مخاطره آمیز تعهد می کند ممکن است به یکباره در شرکت توزیع شود یا به چندین دور تقسیم شود.

۴. توسعه و مدیریت کسب و کار

هنگامی که معامله سرمایه گذاری خطرپذیر انجام شد، حقوق صاحبان سهام به سرمایه گذار اجازه می دهد تا در تصمیمات تجاری شرکت نظر داشته باشد. مقدار سهامی که به سرمایه گذار داده می شود، سطح اختیارات تصمیم گیری سرمایه گذار را کنترل می کند. سرمایه گذار معمولاً نقش فعالی در توسعه و عملیات شرکت، ارائه مشاوره و نظارت بر پیشرفت شرکت خواهد داشت.

۵. خروج سرمایه گذار از شرکت

آخرین مرحله در فرآیند سرمایه گذاری خطرپذیر خروج سرمایه گذار از شرکت است. این کار توسط سرمایه گذار آغاز کننده ادغام، اکتساب یا عرضه اولیه عمومی (IPO) انجام می شود. این مرحله در فرآیند معمولا چندین سال پس از سرمایه گذاری اولیه در شرکت اتفاق می افتد.