فکر نکنم بشود آفتی بدتر از کار نیمه کاره را برای تلاش های مان در زندگی تصور کرد.

چراکه غالب تلاش های ما مثل تابع جزء صحیحِ توی ریاضی هستن (👈 تابع [ ]، یادتان است چی بود؟ 👉)؛ مهم نیست تا کجای کار پیش رفتیم، اگه قبل از کامل شدن تلاشمان، کار را رهایش کنیم، در واقع هیچ نتیجه ای نخواهیم گرفت.

[۰] = [۰.۲] = [۰.۵] = [۰.۸] = ….. = [۰.۹۹۹۹۹] = ۰
[۱] = ۱

دو مثال برای درک بهتر:

مثل اینکه، قرار باشد درختی را با صد ضربه بیاندازیم و از چوبش استفاده کنیم، اما اگر ۹۹ تا ضربه هم زده و بعد کار را رها کنیم، بی فایده است و حتی ذره ای از چوب درخت نصیب ما نخواهد شد.

یا همچون گنجی که باید با حفر گودالی ۵ متری به آن دست پیدا کنیم، ولی اگر تا ۴.۹۹ متری حفر گودال هم پیش برویم و بعد کار را رها کنیم، یک ریال از آن گنج هم نصیبمان نخواهد شد.

تا پایان راه برو

امور زندگی هم دقیقا همین گونه هستند. شما اگه تا لحظه ی آخر پیش بروید ولی همان لحظه ی آخر کارتان را رها کنید، به احتمال زیاد هیچ چیز گیرتان نخواهد آمد.

دلایل نیمه کاره رها کردن کارها را بشناسید

در ذیل تعدادی از دلایلی که منجر به بروز چنین مشکلی می شود برایتان آورده شده. کافی است تا حد امکان از آنها خود را دور کنید تا به طور حداکثری از آفت تعلل دور شوید.

تکرار اشتباهات

اگر اشتباهات گذشته تکرار شوند؛ این باور را برای شما بوجود می آورند که شما توان به نتیجه رسیدن را ندارید و ماحصل آن نیز رها کردن کارتان در اواسط راه است.

پس از اشتباهات درس بگیرید و سعی کنید بعد از هر اشتباه، مسیری را پیش بگیرید که در آن اثری از اشتباه قبلی شما نباشد.

ماندن در گذشته

کسب تجربه از گذشته خیلی برای اتمام صحیح کارهایتان عالی است؛ اما ماندن در گذشته و حصرت خوردن نداشته هایی که در گذشته به دست نیاورده اید، کارایی شما را به طور فزاینده و قابل ملاحظه ای افزایش می دهند.

یاد بگیرید که خط زمانی خود را به گونه ای برای خود ترسیم کنید که توان دیدن گذشته ی خود و درس گرفتن از آن را داشته باشید اما فقط زمان حالتان باشد که همیشه در پیش چشم های شماست.

عدم خودباوری

زمانی که شما خودتان، توانایی هایتان، نقات قوتتان و استعدادهای ذاتی و اکتسابی خود را قبول نداشته باشید، نمی توانید در مسیر پیشبرد کارتان از آنها استفاده لازم را ببرید و در واقع اصلا نخواهید دانست به چه صورت از این همه موهبت بهره مند شوید.
از این رو کار شما به اون صورت که می بایست، پیش نخواهد رفت و موجب دلسردی و خستگی شما خواهد شد و ….

تمرکز بر نقاط ضعف

بدتر از عدم خودباوری، این است که شما بر روی مسائل منفی وجود خود متمرکز شوید؛ اگر شما به جای پیدا کردن استعدادها و توانایی هایتان، ضعف ها و کاستی های خود را پیدا کرده و ببینید، نه تنها بر میزان عدم خودباوری شما می افزاید، بلکه بر روی نقاط مثبت شما نیز تاثیر سوء می گذارد و ماحصل آن نیز همان نیمه رها کردن کارتان است (البته اگر اصلا جرأت شروع کار را داشته باشید)

عدم استفاده از توانایی ها

گاهی اوقات نیز چیش می آید که شما شناخت نسبی از خود و توانایی هایتان دارید و می دانید که چه توانیایی ها و استعدادهایی خداوند به شما عطا کرده؛ اما همین که قصد استفاده از آنها را داشته باشید، به دلیل عدم عزت نفس، باورهای غلط فردی و اجتماعی، و ترس های بی مورد، حاضر به به کارگیری این توانایی ها نمی شوید؛
در این حالت، اگرچه شما تا حدی باورتان نسبت به خودتان بالاتر است، اما به مثال دستگاه قدرتمندی خواهید بود که علیرغم قدرت بالایش، هیچ گاه آنرا روشن نمی کنند و از قدرتش استفاده نمی کنند.
به همین دلیل این عدم بهره برداری از خویشتن خویش موجب می شود که کار آن طور که دوست دارید پیش نرود و …..

انتظار نتایج سریع

این انتظار اشتباه که اغلب در افراد با هوش منطقی بالا (افراد باهوش) بیشتر به چشم می خورد، موجب می شود که خیلی زود کار رها شود، چراکه لازمه ی موفقیت و به اتمام رساندن هر کاری، صبر و شکیبایی است و غالب کارها قرار نیست که بازدهی بسیار زودی داشته باشند.

مقاومت در برابر تغییر

یکی از بارزترین اَشکال شکست همین است که بخواهید در منطقه ی امن خود باقی بمانید و از تغییرات گریزان باشید؛
لازمه ی انجام کامل و به نحو احسن اکثر کارها (حتی کارهای کلیشه ای و اموری که قبلا نیز به آنها مبادرت داشته اید) این است که تغییرات را پذیرا باشید؛ چراکه دنیا به طور شگرفی در حال ترقی و پیشرفت است و امور نیز به همراه این تغییرات دستخوش تغییر می شوند و …

ترس از آینده

عدم حضور در زمان حال و زندگی در آینده اضطرابی غیرقابل وصف می تواند برای هرکس به وجود بیاورد؛ چراکه آینده برای هیچ کس روشن و معلوم نیست و این ابهام تمام عیار می تواند موجب ترسی تمام عیار نیز بشود.
کسانی که به طور مداوم در آینده به سر می برند، بیش از دیگران در کارها ناموفق هستند چراکه اضطراب ناشی از چگونگی رسیدن به خواسته هایشان در آینده و اینکه آینده ی آنها چگونه خواهد بود موجب ضعف در عملکردشان می شود و همین ضعف نیز سبب توقف کارها و ایجاد چرخه ای باطل خواهد شد.

ترس از دست دادن چیزی

دلبستگی های اشتباه موجب می شود که تا افراد در کارهای خود نتوانند به خوبی و درست پیش بروند. چراکه این یک واقعیت است که برای به دست آوردن هر چیز لاجرم باید چیزی را در قبالش از دست داد.

• برای ثروت، سرمایه زمان را می دهیم
• برای سلامتی مال را می دهیم
• برای زیبایی اندام آسودگی را می دهیم
• برای علم عمر را می دهیم
  و …

این یک قانون است ولی کسی که می داند با از دادن یک چیز چه چیز مهم و ارزشمندی را به دست می آورد، مشکلی با از دست دادن آن ندارد. اما کسانی که خود را یک چیز خاص مثل پول، خانواده، آرامش، امنیت و …. محصور کرده اند، نمی توانند درک کنند که لازم است گاهی بخضی از آن چیز خاص را فدای رسیدن به چیزی بزرگتر کنند.

عدم تجسم کارهای شدنی

اینکه نتوانید نتیجه و ماحصل کاری که برای در حال تلاش هستید را در ذهن خود مجسم و تصویر سازی کنید، باعث می شود که درک درستی از چگونگی انجام امور نداشته باشید؛ از قدرت جذب و قواعد هستی بهره نبرید و احتمالا درگیر چگونگیِ غلطی شوید که ترس را برایتان به ارمغان می آورد.

پیشی گرفتن ترس ها از اشتیاق به موفقیت

به یاد داشته باشید که لازمه ی موفقیت در هر کاری، بویژه کارهای بزرگ و صعب الحصول، داشتن یک چرایی قدرتمند و اشتیاقی سوزان است که شما را از درون به جلو هل دهد و مانعی برای موانعتان باشد.
حال اگر شما فاد چرایی و اشتیاق باشید و یا چرایی تان به اندازه ای بزرگ نباشد که بتواند در برابر ترسهایتان قد علم کند، خیلی زود موانع شما را از میدان به در خواهند کرد و توقف کار را برای رقم خواهند زد.

تصویر اینکه دنیا به شما بدهکار است

اگر مسئولیت پذیر نباشید و خود را در هر امری که به زندگی شما مرتبط است مسئول ندانید؛ توقع شما این خواهد بود که دیگران کارهای شما را انجام دهند، موانع را رفع کنند و مسیر را برای شما هموار کنند که این اصلا شدنی نیست.
پس اگر مسئولیت پذیر نباشید، توقف در کارتان چیزی اجتناب ناپذیر و حتمی است.

سرزنش کردن خود

گاهی اوقات نیز برخی مسئولیت پذیری را اشتباه می گیرند. آنها احساس می کنند که در هر رخدادی باید خود را مقصر ماجرا بدانند و کلیه مسائل منفی را به خود نسبت دهند و خدو را به واسطه ی آن شماتت کنند.
این یک اشتباه بزرگ است. قرار نیست در مسئولیت پذیری، خود را سرزنش کنید و به دنبال راهی برای مقصر جلوه دادن خود بگردید.
مسئولیت پذیری یعنی اینکه شما بدانید که وقایع و رخدادها به واسطه نوع نگاه، باور، عملکرد و … خودتان به وجود آمده پس به واسطه ی نگاه، باور و عملکرد خودتان نیز تغییر پیدا خواهد کرد. پس اگر مسئله ای نامناسب رخ داده است؛ فقط رویه ی فکری و عملکردی خود را تغییر دهید و به هیچ وجه به دنبال مقصر (چه بیرونی و چه درونی) نباشید

باور اینکه همیشه شکست در راه است

این نگاه کاملا اشتباه از ناخودآگاهی صادر می شود که گذشته ی اشتباهی را در جامعه، خانواده و … تجربه کرده است.
اگر باور داشته باشید شکست می خورید، عملکرد همراه با نگرش غلطتان نیز همین نتیجه را برایتان رقم می زند.
اما واقعیت چیزی دیگر است؛ شما باید بدانید که هیچ شکستی در کار نیست، اگر مسیرتان را به درستی به انتها برسانید، پیروزید، اما اگر شما در مسیر به دلیل وجود مشکلات و موانع به بن بست خوردید، این به منزله ی شکست نیست، بلکه تجربه ای است که به شما می گوید این راه، راه اصلی و درست نیست، حالا، شما یک مسیر را از مسیرهای پیش رو کم می کنید و احتمال پیروزی شما بیشتر خواهد شد.

منحصر دانستن مشکلات به خود

وقتی که چنین تفکر بسیار اشتباهی را در ذهن خود بپرورانید باعث می شود که ناامیدی در ذهن شما خانه کند، توانایی شما تحلیل رود، و به هیچ وجه از مشورت با دیگران و بهره برداری از تجربیات مشابه دیگران بهره نبرید. که این نتیجه ای جز توقف و شکست ندارد.
اما باید بدانید که این دنیا در حال حاضر هشت میلیارد انسان دارد و پیش از آن نیز میلیاردها انسان در این دنیا زیسته اند. پس با انبوهی از تجربه و فکر روبرو هستید که تعداد زیادی از آنها با تجربه شما مشابه هستند. کافی است از تعداد اندکی از آنها بهره ببرید.

فشار کاری بسیار زیاد

تلاش لازمه ی موفقیت است. اما روند غلطی که غالب انسان های پرتلاش در پیش می گیرند، روند rat race است. خیلی از افراد فکر می کنند که تلاش زیاد یعنی نتیجه بیشتر؛ اما چنین نیست.
در واقع تلاش زیادی که از روی حساب و کتاب نباشد و صرفا دونگی بی قاعده باشد (همان سگ دو زدنی که معرف حضورتان است) نتیجه ای جز خستگی و توقف در کار را نخواهد داشت.
پس باید هوشمندانه عمل کنید، نه اینکه پر کاری کنید.