ارزش ذاتی چیست؟ (تعریف و نحوه محاسبه)

ابزارهای تحلیلی مختلفی وجود دارد که متخصصان می توانند از آنها برای تعیین اینکه آیا می خواهند سرمایه گذاری مالی انجام دهند یا مشارکتی استفاده کنند. ارزش ذاتی یک مفهوم سرمایه گذاری فلسفی است که به سرمایه گذاران کمک می کند ارزش درک شده یک دارایی را بیابند و تعیین کنند که آیا یک شرکت دارایی را با ارزشی بالاتر یا کمتر از ارزش بازار خود ارائه می دهد. درک مفهوم ارزش ذاتی و روش‌های مختلفی که متخصصان می‌توانند برای محاسبه آن استفاده کنند، می‌تواند به تحلیلگران مالی در تصمیم‌گیری‌های آگاهانه کمک کند.

در این مقاله از ایوسی، ما تعریف می‌کنیم که ارزش ذاتی چیست، نشان می‌دهیم که چرا مهم است و نحوه محاسبه آن را برای قراردادهای اختیار معامله، سهام و سایر دارایی‌ها توضیح می‌دهیم.

ارزش ذاتی چیست؟

ارزش ذاتی ارزش سرمایه گذاری در یک شرکت یا دارایی مستقل از  ارزش بازار آن را اندازه گیری می کند. با ارزش بازار، که مبلغی است که مشتریان مایلند برای یک دارایی بپردازند، متفاوت است و در عوض، ارزش دارایی را بر اساس عملکرد مالی آن محاسبه می‌کند. این بدان معنی است که ارزش ذاتی یک مفهوم فلسفی است که در آن متخصصان می توانند از تحلیل بنیادی و تحلیل تکنیکال برای برآورد ارزش درک شده یک دارایی استفاده کنند.

از آنجایی که سرمایه گذاران می توانند ارزش ذاتی را با استفاده از عوامل مختلف اندازه گیری کنند، تعیین ارزش ذاتی دارایی امری ذهنی است و تحلیلگران مالی مختلف ممکن است نظرات متفاوتی در مورد ارزش یک دارایی داشته باشند. بنابراین، راه دیگری برای تعریف ارزش ذاتی به عنوان قیمتی است که یک سرمایه گذار منطقی مایل به خرید یک سرمایه گذاری با توجه به سطح ریسک آن است.

مطالب مرتبط:  ارزش افزایش واژگان کسب و کار شما

چرا ارزش ذاتی مهم است؟

ارزش ذاتی مهم است زیرا می تواند به تحلیلگران مالی کمک کند تا بفهمند که  هزینه یک دارایی چگونه  با ارزش بازار دارایی مقایسه می شود و اینکه آیا هزینه آن بر اساس عملکرد مالی آن بیشتر یا کمتر از ارزش آن است. دانستن چگونگی تعیین ارزش ذاتی یک دارایی می تواند به شما این امکان را بدهد که تصمیمات سرمایه گذاری آگاهانه ای بگیرید. همچنین به سرمایه‌گذارانی که به دنبال سرمایه‌گذاری با نرخی کمتر از ارزششان هستند، کمک می‌کند.

مطالب مرتبط:  با تحلیلگر مالی آشنا شوید

ارزش ذاتی قراردادهای اختیار معامله

متخصصان ممکن است هنگام بررسی قراردادهای اختیار معامله از ارزش‌های ذاتی استفاده کنند تا تعیین کنند که آیا یک اختیار معامله در پول است یا خارج از پول. قرارداد اختیار خرید به خریدار این حق را می دهد، اما نه تعهدی، برای خرید یا فروش اوراق بهادار اساسی به قیمت از پیش تعیین شده. قیمت از پیش تعیین شده، قیمت اعتصاب نامیده می شود. اختیار خرید به سرمایه گذار این حق را می دهد که یک دارایی را خریداری کند. از طرف دیگر، اختیار فروش این حق را به سرمایه گذار می دهد تا یک دارایی را بفروشد. اگر قیمت بازار در زمان انقضا بالاتر از قیمت اعتصاب باشد، یک اختیار خرید سودآور است، یا به صورت پولی.

اگر قیمت بازار در زمان انقضا کمتر از اعتصاب گزینه فروش باشد، تحلیلگران می توانند اختیار فروش را به عنوان پول نقد طبقه بندی کنند. ارزش ذاتی هر دو گزینه با یافتن تفاوت بین قیمت فعلی بازار سهام و قیمت اعتصاب تعیین می شود. سپس، متخصصان این تفاوت را در تعداد سهامی که حق خرید دارند ضرب می‌کنند. اگر مقدار محاسبه شده منفی باشد، ارزش ذاتی گزینه صفر است. گزینه هایی که در پول نیستند ارزش ذاتی ندارند و فقط برای ارزش زمانی خود معامله می شوند. مقدار ذاتی را با این فرمول محاسبه کنید:

ارزش ذاتی = (قیمت سهام – قیمت اعتصاب) x تعداد گزینه ها

۴ روش برای تعیین ارزش ذاتی سهام و سایر دارایی ها

روش های زیادی وجود دارد که می توانید برای تعیین ارزش ذاتی یک دارایی استفاده کنید، از جمله:

۱. تجزیه و تحلیل جریان نقدی تنزیل شده

تجزیه و تحلیل جریان نقدی تنزیل شده رایج ترین روش ارزشیابی است که متخصصان برای محاسبه ارزش ذاتی سهام از آن استفاده می کنند. روش تجزیه و تحلیل جریان نقدی تنزیل شده از ارزش زمانی پول و برآورد جریان های نقدی آتی شرکت برای تعیین ارزش ذاتی دارایی استفاده می کند.

میانگین موزون هزینه سرمایه (WACC: weighted average cost of capital) ارزش زمانی پول را نشان می دهد. افراد حرفه ای نرخ تنزیل را با ارزیابی نرخ بازده بدون ریسکی که سرمایه گذار می تواند در صورت انتخاب گزینه ای غیر از سرمایه گذاری در دارایی به دست آورد، تعیین می کند. سرمایه گذاران معمولاً هنگام انجام این محاسبه از بازده خزانه داری ایالات متحده به عنوان نرخ بدون ریسک استفاده می کنند. لازم است بازده سرمایه گذاری (ROI) بیشتر از نرخ بدون ریسک باشد تا سرمایه گذار دارایی را یک سرمایه گذاری ارزشمند در نظر بگیرد.

موارد مرتبط: نحوه محاسبه جریان نقدی (با روش ها و مثال)

۲. مدل تخفیف سود سهام

مدل تنزیل سود سهام یکی دیگر از روش های رایج ارزش گذاری است که سرمایه گذاران برای محاسبه ارزش ذاتی سهام استفاده می کنند. مدل تخفیف سود سهام، سود سهامی را که یک شرکت به سهامداران پرداخت می کند، حساب می کند. بسته به اینکه سرمایه گذاران شامل کدام متغیرها و مفروضات هستند، انواع مختلفی از این مدل وجود دارد.

مدل رشد گوردون یک مدل تخفیف سود سهام محبوب است. این مدل ارزش فعلی یک سهام (P) را با تقسیم سود سهام مورد انتظار یک سال از زمان حال (D1) بر تفاوت بین نرخ بازده مورد نیاز برای سرمایه گذاران سهام و نرخ رشد سالانه در سود سهام دائمی (rg) تعیین می کند. فرمول مدل رشد گوردون به صورت زیر است:

P = D1 / (r – g)

مطالب مرتبط:  نحوه محاسبه بازده سود سهام (با فرمول)

۳. ارزش گذاری مبتنی بر دارایی

روش ارزشیابی مبتنی بر دارایی، ارزش ذاتی شرکت را با افزودن تمام  دارایی های مشهود و نامشهود شرکت تعیین می کند. سپس، متخصصان، بدهی های شرکت را از دارایی های آن کم می کنند. این می تواند به متخصصان مالی کمک کند تا تعیین کنند که آیا می خواهند در یک تجارت سرمایه گذاری کنند یا خیر.

۴. تجزیه و تحلیل بر اساس یک متریک مالی

برخی از سرمایه گذاران از معیارهای مالی مانند نسبت قیمت به درآمد (P/E) برای ارزیابی ارزش ذاتی دارایی استفاده می کنند. اگرچه این مدل ممکن است کمترین روش علمی برای ارزیابی ارزش ذاتی باشد و سرمایه گذاران معمولا مدل های دیگر را محاسبه می کنند. هنگامی که با مدل دیگری برای محاسبه ارزش ذاتی ترکیب شود، این می تواند به یک متخصص کمک کند تا تعیین کند که آیا یک دارایی ممکن است سرمایه گذاری ارزشمندی داشته باشد یا خیر.