-
خانهخانه
-
مقالاتمقالات
-
فروشگاهفروشگاه
-
طراحی سایتطراحی سایت
-
درباره مادرباره ما
-
حمایت از ماحمایت از ما
-
ارتباط با ماارتباط با ما
اگر این مقاله را دوست دارید، لطفا آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
هدف این بخش بررسی عمیق‌تر مکانیسم‌های زیربنای سوگیری‌های شناختی و سایر پدیده‌های مورد بحث در این وبسایت، و همچنین پیوندهای آنها به اکتشافی (یا میانبرهای شناختی) است. ما یک نمای کلی از این مفاهیم و چارچوب نظری کلی ارائه می دهیم که زیربنای دسته بندی سوگیری هایی است که در این سایت ارائه شده است.
اکتشافی اغلب به عنوان “قوانین سرانگشتی” در نظر گرفته می شود که برای ساده کردن یک کار شناختی پیچیده استفاده می شود. کلمه اکتشافی با منشأ یونانی به معنای “که در خدمت کشف است” [۱] است و با کلمه یورکا [۲] دارای ریشه است. برای دانیل کانمن، برنده جایزه نوبل اقتصاد، اکتشافی میانبرهای شناختی هستند که زمانی که الزامات یک کار شناختی خیلی زیاد است از آنها استفاده می کنیم. از نظر روانشناس آلمانی گرد گیگرنزر، اکتشافی “استراتژی است که بخشی از اطلاعات را نادیده می گیرد، با هدف تصمیم گیری سریع تر، صرفه جویی و/یا دقیق تر از روش های پیچیده تر” [۱]. در اینجا چند نمونه از وظایف بسیار پیچیده است که انجام آنها (اغلب تقریبی) گاهی نیاز به استفاده از میانبر دارد [۲]:
تخمین احتمال وقوع یک رویداد (مثلاً پیش بینی نتایج یک انتخابات).
تأیید یک فرضیه (مثلاً تلاش برای تعیین اینکه آیا زود خوابیدن قبل از امتحان به طور سیستماتیک منجر به نمره بهتر می شود).
ارزیابی فراوانی یک رویداد (مثلاً تعیین تعداد موارد COVID 19 در کبک).
به عبارت دیگر، می‌توانیم یک اکتشافی را به عنوان یک استراتژی تصور کنیم که امکان پاسخ ساده به یک سؤال پیچیده را فراهم می‌کند: اگر یک پاسخ رضایت‌بخش برای یک سؤال پیچیده به سرعت به ذهن خطور نکند، سؤال پیچیده را با سؤالی مشابه جایگزین می‌کنیم، اما ساده تر، سوال
از آنجایی که ما آینده را نمی دانیم، و بسیاری از چیزها ممکن است در بازی رخ دهد، پاسخ دقیق به سوال زیر دشوار خواهد بود:
(۱)
با استفاده از یک اکتشافی، می توانیم این سوال را با سوال زیر جایگزین کنیم:
(۲)
که ما راحت تر می توانیم پاسخ دهیم. پاسخ به سوال ساده (۲) می تواند پاسخ سوال اولیه و پیچیده تر (۱) باشد.
در حالی که اکتشافات اغلب به ما امکان می دهند خیلی سریع پاسخ های رضایت بخش را پیدا کنیم، آنها همچنین می توانند به قضاوت ها و برداشت های نادرست منجر شوند. وقتی این خطاها سیستماتیک باشند، سوگیری شناختی نامیده می شوند.
در میان مدل‌های نظری که به منظور درک و توصیف سوگیری‌های اکتشافی و شناختی ایجاد شده‌اند، مدلی که توسط دانیل کانمن و آموس تورسکی پیشنهاد شده است، به‌ویژه جالب توجه است [۳]. آنها توصیفی از رایج ترین اکتشافی ها و همچنین فهرستی غیر جامع از سوگیری ها را ارائه می دهند که این اکتشافی ها می توانند به آنها منجر شوند. در اینجا چند نمونه از این میانبرها آورده شده است.
زمینه : ما تمایل داریم از این اکتشافی زمانی استفاده کنیم که باید پیوند بین دو عنصر را شناسایی کنیم.
مثال ها:
تعیین اینکه آیا یک فرد به یک دسته تعلق دارد (این شخص کشاورز است یا مهندس؟)
تعیین احتمال اینکه یک عمل باعث وقوع یک رویداد شود (آیا رد شدن من در امتحان به این دلیل است که برخی از کلاس ها را از دست داده ام؟)
استفاده: هنگامی که ما نیاز به شناسایی پیوند بین دو عنصر داریم، اغلب غیرممکن است که تمام اطلاعات لازم برای نتیجه گیری مطمئن را بدست آوریم. بنابراین، در عوض، ما تمایل داریم برای نتیجه‌گیری بر تصور خود از شباهت (یا نمایندگی) بین این دو عنصر تکیه کنیم.
به‌عنوان مثال، به‌جای بررسی کامل اینکه آیا فردی به دسته «کشاورز» تعلق دارد یا خیر، با بررسی اینکه آیا آنها با تمام ویژگی‌هایی که یک کشاورز را تعریف می‌کنند (مانند داشتن مزرعه یا کار در مزرعه، رسیدگی به دام‌ها یا مزارع)، مطابقت دارند یا خیر، بررسی خواهیم کرد. به سادگی از خود بپرسیم که آیا آن شخص نماینده دسته مورد نظر است یا خیر. به عبارت دیگر، ما سعی می کنیم ببینیم که آیا فرد مشابهی با گروه دارد یا خیر. به همین ترتیب، اگرچه نمی‌توانیم مطمئن باشیم که شکست یک امتحان به دلیل غیبت در کلاس‌ها بوده است، اما همچنان می‌توانیم تشخیص دهیم که این اقدام نماینده دانش‌آموزانی است که در کلاس‌های خود مردود می‌شوند و بنابراین از این میانبر نتیجه می‌گیریم.
سوگیری های بالقوه : این اکتشافی، اگرچه برای عملکرد کارآمد ما ضروری است، می تواند منجر به بسیاری از خطاهای استدلال شود. در اینجا نمونه هایی وجود دارد.
زمینه : زمانی که نیاز به ارزیابی فراوانی یک رویداد یا احتمال وقوع آن داریم، تمایل داریم از این اکتشافی استفاده کنیم.
مثال ها
استفاده : ما همیشه نمی‌توانیم تمام اطلاعات لازم برای پیش‌بینی دقیق احتمال وقوع یک رویداد را بدست آوریم. متأسفانه، ما همچنان باید مرتباً پیش‌بینی کنیم و با تکیه بر مثال‌هایی که در حافظه‌مان وجود دارد، تمام تلاش خود را می‌کنیم.
ما نیازی به دانستن آمار دقیق مربوط به شانس ما برای برنده شدن در قرعه کشی (که در حدود ۱ در ۲۸ ۶۳۳ ۵۲۸ است) را بدانیم تا بدانیم که شانس ما کم است. ما فقط باید به این واقعیت فکر کنیم که کسی را در محافل اجتماعی خود نمی شناسیم که چنین شانسی داشته باشد. به همین ترتیب، ما می دانیم که ترک خانه بدون قفل کردن درب عاقلانه نیست، زیرا با وجود اینکه آمار دقیق مربوط به این جنایت را نمی دانیم، چندین حکایت سرقت در ذهن داریم. به عبارت دیگر، هنگامی که در دسترس بودن یک رویداد در حافظه کم است، ما تمایل داریم که احتمال وقوع یک رویداد ناچیز باشد. برعکس، وقتی حافظه در دسترس است، ما تمایل داریم فکر کنیم که احتمال یک رویداد زیاد است.
سوگیری های بالقوه : این اکتشافی، اگرچه برای عملکرد کارآمد ما ضروری است، می تواند منجر به بسیاری از خطاهای استدلال شود. در اینجا نمونه هایی وجود دارد.
زمینه : ما تمایل داریم از این اکتشافی زمانی استفاده کنیم که نیاز به تخمین زدن داریم بدون اینکه همه چیز را در مورد اطلاعات تخمین زده بدانیم.
مثال ها
استفاده : گاهی اوقات ما دانش خاصی لازم برای تخمین موثر نداریم، بنابراین برای نزدیک‌تر شدن به واقعیت‌های دیگر (چه مرتبط یا غیر مرتبط) تکیه می‌کنیم.
اگر جمعیت یک کشور را ندانیم، می توانیم از جمعیت کشوری که می شناسیم دارای ویژگی های مشابه است، تخمین بزنیم. به عنوان مثال، اگر از ما خواسته شود که جمعیت نروژ را تخمین بزنیم (و ما هیچ سرنخی نداریم)، ممکن است به دانش خود در مورد همسایه آن، سوئد، که به عنوان پرجمعیت ترین کشور اسکاندیناوی می شناسیم، بازگردیم. آن کشور بیش از ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد. این عدد به نقطه لنگر تبدیل می شود. اکتشافی تعدیل باعث می شود که فرض کنیم نروژ احتمالاً جمعیت کمتری دارد، بنابراین ما پاسخ خود را بر اساس دانش تثبیت شده تنظیم می کنیم. می‌توانیم پاسخ دهیم که نروژ ۷ میلیون نفر جمعیت دارد (در حالی که در واقعیت فقط ۵ میلیون نفر دارد)، که خیلی دور از انتظار نیست.
سوگیری های بالقوه : این اکتشافی، اگرچه برای عملکرد کارآمد ما ضروری است، می تواند منجر به بسیاری از خطاهای استدلال شود. در اینجا نمونه هایی وجود دارد.
بر اساس تئوری تکاملی، ظرفیت‌های مغز ما در پاسخ به چالش‌هایی که انسان‌ها در ماقبل تاریخ با آنها مواجه بودند، مانند تغذیه خود، تشخیص سریع خطرات، تولیدمثل یا ایجاد متحدان تکامل یافته است. فشار محیطی اعمال شده توسط این نیازها، همراه با امکانات ارائه شده توسط ژن های انسانی، باعث ایجاد ویژگی های خاصی می شود (لیست زیر را ببینید). این ویژگی‌ها به نوبه خود باعث ظهور اکتشافی‌هایی می‌شوند که قبلاً مورد بحث قرار گرفت [۲]. در اینجا چند نمونه از ویژگی های تکامل یافته است که عملکردهای شناختی ما را مشخص می کند.
مثال: شما با یک دوست قدیمی دبیرستانی در خیابان ملاقات می کنید. شما ابتدا شگفت زده می شوید، سپس از دیدن او هیجان زده می شوید و در یک نگاه ظاهر او را قضاوت می کنید تا ببینید او به چه جور آدمی تبدیل شده است.
مثال: شما یک فرمول ریاضی را می بینید (مثلاً ۵ * ۴) و به طور خودکار به نتیجه فکر می کنید، بدون اینکه آگاهانه تصمیم به انجام عملیات داشته باشید.
مثال: در حالی که به ابرها نگاه می کنید، نمی توانید اشکالی مانند حیوانات، صورت و غیره را ببینید.
مثال: رئیس شما به شدت شما را به جلسه ای با خود فرا می خواند و جزئیات خاصی به شما نمی دهد. در عین حال، از دانستن دلیل این مصاحبه ناراحت هستید: باید به شما اطمینان داده شود و همکارانتان به شما بگویند که کار شما بدون شک مورد قدردانی است.
مثال: شما فیلمی را که اخیراً در سینما دیدید دوست نداشتید، بنابراین به‌جای جستجوی نقدهای ظریف‌تر که شما را به دید متفاوتی از فیلم سوق می‌دهد، به دنبال نقدهای منفی درباره فیلم به‌منظور اصلاح توضیحات خود در مورد دوست نداشتن خود هستید.
مثال: شما در وسط یک بازی هاکی هستید و با جن جدا می شوید. در کسری از ثانیه موقعیت دفاع و هم تیمی های خود را شناسایی می کنید، سپس موفق می شوید با وجود ترافیک جلوی تور و سرعت بازی، پاسی را بسازید که منجر به گل شود.
اکتشافی، در این زمینه، ابزارهایی را نشان می دهد که با استفاده از ظرفیت های شناختی ما، به منظور انجام وظایف پیچیده ای که در طول تکامل خود با آن روبرو بوده ایم، توسعه یافته اند. گرد گیگرنزر ایده یک جعبه ابزار تطبیقی را مطرح کرد که شامل اکتشافات می شود [۱]. گفته می‌شود که این جعبه ابزار تا آنجا که به ما امکان می‌دهد با ارائه راه‌حلی که حداقل تقریبی و در بهترین حالت کافی باشد، با موقعیت‌های سخت سازگار شویم، سازگار است. این جعبه ابزار که حاوی اکتشافات است همچنین دارای قابلیت ها و مکانیسم های دیگری مانند حافظه، تشخیص (که به ما اجازه می دهد یک چهره را هر چند وقت یکبار تشخیص دهیم) و موارد دیگر نیز دارد. در مورد اکتشافی، آنها ترفندهایی هستند که به ما اجازه می دهند کارهای پیچیده را به روشی ساده انجام دهیم. درست مانند انسان‌ها، گونه‌های دیگر نیز اکتشافی‌های خاص خود را دارند که با توجه به ظرفیت‌های ذهنی آنها متفاوت است.
گفته می شود که مغز ما حاوی یک جعبه ابزار تطبیقی است که شامل فرآیندهای شناختی مانند حافظه و همچنین اکتشافی است تا به ما کمک کند در مورد دنیای اطراف خود فکر کنیم. اما تا چه حد از اکتشافی استفاده می شود؟ ممکن است تعجب کنیم که آیا تمام قضاوت های ما نتیجه این میانبرهای شناختی است؟ در حال حاضر این اتفاق نظر وجود دارد که همه قضاوت های ما محصول اکتشافی نیستند. کاملاً ممکن است تصور شود که در شرایطی که نه زمان و نه دانش کم است، قضاوت عمدی، آگاهانه و با دید باز می تواند نتیجه تفکر منطقی و عاری از میانبرها یا سوگیری ها باشد. به عنوان مثال، گرفتن یک تصمیم آگاهانه و سنجیدن جوانب مثبت و منفی خروج از خانه، پیش از این، هیچ اکتشافی خاصی را به همراه نخواهد داشت. با این حال، صحبت در مورد اکتشافی بسیار جالب و مرتبط است، حتی ضروری است.
یک مورد جالب از قضاوتی که علیرغم ماهیت سخت کار، نتیجه یک اکتشافی نیست، تخصص است. در واقع، متخصص بودن در یک زمینه می‌تواند منجر به تولید قضاوت‌های شهودی و درست شود، هرچند بدون توسل به یک قانون تقریبی (یا اکتشافی). یک مثال بسیار کنجکاو که توسط روانشناسان به خوبی مطالعه شده است، شامل افرادی است که موفق به تعیین جنسیت جوجه ها با سرعت رعد و برق می شوند و تنها با استفاده از تعداد انگشت شماری از سرنخ ها، قضاوت های بسیار دقیق و درستی می کنند. شطرنج بازانی که نمی توانند توضیح دهند که چگونه بهترین حرکت را در یک سری تبادلات انجام می دهند، یا کارشناسان مزه شراب که می توانند حدس بزنند کدام نوع انگور با دقتی فراتر از درک استفاده می شود، نمونه های دیگری از قضاوت های موثر و درست در فقدان هم فکر مشورتی و هم راه های میانبر.
در حالی که کانمن عمدتاً به سوگیری هایی که می تواند از اکتشافات ناشی می شود علاقه مند است، روان شناس گرد گیگرنزر به جنبه های مثبت تر استفاده از این میانبرها علاقه مند است و بر قضاوت های کافی یا مناسبی که نتیجه اکتشافی هستند تمرکز می کند. او نشان می‌دهد که اکتشافات روشی اجتناب‌ناپذیر، سریع و مقرون‌به‌صرفه برای پاسخ دادن به یک سؤال در زمانی است که اطلاعات کم است یا زمانی که الزامات کار فراتر از توانایی‌های ما هستند [۵]. از نظر گیگرنزر، سوال این نیست که آیا می‌توانیم به اکتشافات اعتماد کنیم، بلکه این است که در چه زمینه‌هایی می‌توانیم به آنها اعتماد کنیم. در اینجا یک مثال ارائه شده توسط Gigerenzer، بر اساس اکتشافی تشخیص ارائه شده است.
از شما سوال زیر پرسیده می شود: کدام شهر بیشترین جمعیت را دارد، دیترویت یا میلواکی؟
تعداد کمی از مردم پاسخ را می دانند. در چنین حالتی، می‌توانیم به قاعده‌ای بر اساس اکتشافی تشخیص روی بیاوریم: اگر نام یکی از دو شهر را بشناسید، اما نام شهر دیگر را نشناسید، استنباط کنید که شهری که می‌شناسید بیشترین جمعیت را دارد.
دانش‌آموزان آمریکایی که با هر دو نام شهر آشنا بودند، نمی‌توانستند از اکتشافی تشخیص استفاده کنند و حدود ۴۰ درصد از آنها پاسخ دادند: میلواکی [۵]. دانش‌آموزان آلمانی که به نوبه خود دیترویت را می‌شناختند، اما شهر دیگر را نمی‌شناختند، در ۱۰۰% مواقع پاسخ صحیح را می‌گرفتند. در واقع، دیترویت در سال ۲۰۱۸ کمی کمتر از ۷۰۰۰۰۰ نفر جمعیت داشت، در حالی که میلواکی در همان سال کمی کمتر از ۶۰۰۰۰۰ نفر جمعیت داشت.
این مثال نشان می‌دهد که گاهی حداقل سطح دانش مطلوب‌تر از سطح بالاتر است، و اکتشافی می‌تواند منجر به عملکرد بهتری نسبت به تامل در هنگام مواجهه با چندین اطلاعات مرتبط شود.
Gigerenzer حتی نمونه های بیشتری از اکتشافی ارائه می دهد که نشان می دهد استفاده از چنین میانبرهایی اغلب می تواند به پاسخ صحیح یا عملکرد بهتر در یک کار خاص منجر شود. با این حال، او علاقه ای به سوگیری هایی که می تواند از استفاده از اکتشافات حاصل شود، ندارد.
سوگیری های شناختی به خطاهای قابل شناسایی و نمایه شدنی اشاره دارد که در قضاوت های ما یافت می شوند، که قابل پیش بینی و سیستماتیک هستند. این خطاها زمانی اتفاق می‌افتند که افراد مجبور به تفسیر و برخورد با اطلاعات دنیای اطراف خود هستند. هیچ کس کاملاً در برابر آنها مصون نیست و زمینه ها و عوامل خاصی آنها را به طور ویژه ای رواج می دهد.
برای مطالعه مفهوم سوگیری شناختی، می توان جالب باشد که با نگاه کردن به تعاریف خود «سوگیری» شروع کنیم.
تعاریف زیادی از “سوگیری” در فرهنگ لغت ها و دایره المعارف های تخصصی روانشناسی وجود دارد. در اینجا چند نمونه از تعاریف “سوگیری” وجود دارد که ممکن است برای معرفی این مفهوم مرتبط باشد.
(۱)
(۲)
و در اینجا دو تعریف در مورد مفهوم سوگیری شناختی وجود دارد:
(۳)
(۴)
با استفاده از این تعاریف به عنوان پایه، ما بر چند عنصر حیاتی تأکید خواهیم کرد که جوهر سوگیری های شناختی را در بر می گیرد.
دو تعریف اول که از فرهنگ لغت های رایج گرفته شده اند، به طور خاص به سوگیری های شناختی مربوط نمی شوند، در عوض سوگیری ها را به طور کلی تعریف می کنند. در تعریف اول، جالب توجه است که نویسندگان بر بعد عمدی سوگیری ها تاکید داشتند. در علوم شناختی، چنین بُعدی هنجار نیست. برعکس، ما ترجیح می دهیم از سوگیری های ناخودآگاه و غیرارادی صحبت کنیم [۶]. با این حال، این ایده که یک پاسخ ترجیحی به جای پاسخ صحیح ظاهر می شود، یکی از ویژگی های سوگیری های شناختی است. هنگامی که به سوگیری های شناختی اشاره می کنیم، معمول است در مورد قضاوتی صحبت کنیم که آلوده شده است، یا تصوری که نتیجه یک توهم است. این واقعیت که سوگیری ها غیرعمدی هستند جنبه دیگری از تظاهرات آنها را نیز برجسته می کند: اجتناب از آنها و اصلاح آنها بسیار دشوار است.
اصطلاحات سوگیری و اکتشافی بسیار نزدیک به هم مرتبط هستند، اما تأملی جامع در مورد سوگیری ها روشن می کند که بهتر است آنها را به وضوح تشخیص دهیم. تعریف (۲) سوگیری را به عنوان یک وسیله یا یک استراتژی می داند. در واژگان روانشناسی شناختی، ابزار یا راهبرد بیشتر به اکتشافی اشاره دارد. در این رابطه، سوگیری به عنوان نتیجه ناخوشایند یک اکتشافی در نظر گرفته می شود. ما در مورد پاسخی می گوییم که زمانی مغرضانه است که شامل ابعادی باشد که از واقعیت، از یک هنجار منحرف می شود یا یک خطای آشکار است. بنابراین اکتشافات و سوگیری ها مترادف نیستند.
تعاریف (۳) و (۴) بعد “سیستماتیک” سوگیری های شناختی را بسیج می کند. این بعد حاکی از توانایی پیش‌بینی خاصی است که چگونه یک پاسخ، قضاوت یا ادراک از هنجار یا واقعیت منحرف می‌شود. اقدامات احتیاطی و کنترل های مهمی در روانشناسی تجربی برای تأیید وجود سوگیری اعمال می شود. بنابراین، برای برچسب زدن به چیزی به عنوان یک سوگیری شناختی، لازم است بتوانیم توضیح دهیم و پیش بینی کنیم که چگونه پدیدار می شود، به چه چیزی بدهکار است، و چگونه خود را به شیوه ای سیستماتیک نشان می دهد، یعنی می گویند که وقوع سوگیری خواهد بود. به شانس بستگی ندارد یا خودسرانه تولید می شود. ما باید بتوانیم پیش بینی کنیم که در چه زمینه ای و چگونه ظاهر می شود.
سوگیری های شناختی دارای بعد غیرعمدی هستند که به صورت خودکار یا ضمنی و همچنین سیستماتیک هستند. برای صحبت از سوگیری شناختی، باید بتوانیم آن را اندازه گیری کنیم و شرایطی را که آن را به وجود می آورند، پیش بینی کنیم.
اگرچه چندین مدل برای دسته‌بندی سوگیری‌های شناختی پیشنهاد شده‌اند، اما هیچ‌یک از آنها واقعاً اجازه در نظر گرفتن همه خطاهای سیستماتیک شناسایی‌شده در همه حوزه‌های شناخت را نمی‌دهند. همیشه سوگیری هایی وجود دارد که به چندین دسته – یا به هیچ کدام – از دسته های پیشنهادی تعلق دارند. به همین دلیل، ما انتخاب کرده‌ایم که هر یک از سوگیری‌های مورد بحث در راهنمای حاضر را بر اساس چندین مدل دسته‌بندی کنیم تا بتوانیم دسته‌بندی دقیق‌تر و نماینده‌تری را در راستای برنامه‌های تحقیقاتی مختلف که بر سوگیری‌های شناختی تمرکز دارند، به دست آوریم.
سوگیری ها را می توان با توجه به اکتشافات زیربنایی آنها طبقه بندی کرد. این رویکرد دانیل کانمن است:
راه دیگر برای طبقه بندی سوگیری ها، شناسایی حوزه اجتماعی است که در آن خود را نشان می دهند یا تأثیر دارند. طبقه بندی بر اساس سطح اجتماعی منحصر به فرد نیست: یک سوگیری معین می تواند خود را در سطوح متعدد نشان دهد.
همچنین می‌توانیم سوگیری‌ها را بر اساس نیاز روانشناختی که استفاده از سوگیری می‌تواند برآورده کند، طبقه‌بندی کنیم. نیاز روانشناختی به یک گرایش ذاتی در افراد اطلاق می شود که اساس انگیزه درونی آنها و برای بهزیستی آنها ضروری است [۷]. محققان عموماً در مورد شناسایی سه نیاز اساسی (تعلق اجتماعی، شایستگی و خودمختاری) توافق دارند، اما در اینجا ما این نظریه را بسط می‌دهیم تا نیازهای دیگری را که گاهی به‌طور مستقل برای توضیح پدیده‌هایی مانند اکتشافی مطالعه می‌کنند، در بر گیرد.
باید تاکید کرد که این دسته بندی ها باید به عنوان ابزاری برای تسهیل بحث در مورد سوگیری ها در نظر گرفته شوند و این دسته بندی ها جامع، انحصاری و مستقل از یکدیگر نیستند. به عبارت دیگر، سوگیری می تواند به یک نیاز روانشناختی هنوز کشف نشده پاسخ دهد، همانطور که ممکن است نتیجه بیش از یک نیاز یا اکتشافی باشد.
[۱] Gigerenzer, Gerd & Wolfgang Gaissmaier (2011). Heuristic Decision Making. Annu. Rev. Psychol. 62:451–۸۲
[۲] Kahneman, Daniel (2011). Thinking, Fast and Slow. Anchor.
[۳] Tversky, Amos & Daniel Kahneman (1974). Judgment under uncertainty: Heuristics and biases. science, 185(4157), 1124-1131.
[۴] Moon, Andrew (2012). Knowing without evidence. Mind 12(482): 309-331.
[۵] Gigerenzer, Gerd (2007). Gut Feelings. The Intelligence of the Unconscious. Penguin.
[۶] Pohl, Rudiger F. (2017). Cognitive Illusions: Intriguing Phenomena in Thinking, Judgment and Memory. Routledge.
[۷] Ryan, Richard M. (1995). Psychological needs and the facilitation of integrative processes. Journal of personality, 63(3), 397-427.
[۸] Webster, Donna M. & Arie W. Kruglanski (1994). Individual differences in need for cognitive closure. Journal of personality and social psychology, 67(6), 1049.
و بخوانید:
اگر این مقاله را دوست دارید، لطفا آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
![دانلود کتاب: فضای مجازی و سلامت روانی [راهکارهای بهبود روانشناختی در دنیای آنلاین]](https://ivsi.ir/wp-content/uploads/2023/05/virtual-space-and-mental-health-book-300x300.webp)
