به طور کامل درک نشده است که چرا برخی از والدین یا مراقبان به ساختن یا ایجاد بیماری در کودک خود می پردازند.
والدین یا مراقب ممکن است چیزی مانند توجه یا حمایت را از کودکی که به عنوان بیمار درمان می شود به دست آورد. یا ممکن است اضطراب یا باورهای نادرستی در مورد سلامت کودک داشته باشند.
این احتمال وجود دارد که والدین یا مراقب یک بیماری روانی یا سابقه تجربیات آسیب زا قبلی داشته باشند که به توضیح رفتار آنها کمک می کند.
کودک آزاری
تحقیقات نشان داده است که برخی از والدین و مراقبانی که به ساختن یا ایجاد بیماری در کودک خود شناخته شده بودند، در دوران کودکی خود قربانی آزار جسمی و جنسی شدند.
اما بیشتر افرادی که در کودکی مورد آزار و اذیت قرار می گیرند، به آزار فرزندان خود ادامه نمی دهند.
سابقه پزشکی قبلی
یک یا هر دو والدین ممکن است سابقه خودآزاری یا سوء مصرف مواد مخدر یا الکل داشته باشند.
برخی از مطالعات موردی نیز نشان داد که مادر ممکن است مرگ فرزند دیگری یا بارداری سختی را تجربه کرده باشد.
اختلال شخصیت
مشخص شده است که نسبت بالایی از والدین و مراقبان درگیر در FII دارای اختلال شخصیت و به ویژه اختلال شخصیت مرزی هستند .
اختلالات شخصیت نوعی مشکل سلامت روان است که در آن فرد دارای الگوی تحریف شده ای از افکار و باورها در مورد خود و دیگران است. این افکار و باورهای تحریف شده ممکن است باعث شود آنها به گونه ای رفتار کنند که اکثر مردم آن را آشفته و غیرعادی می دانند.
اختلال شخصیت مرزی با بی ثباتی عاطفی، تفکر آشفته، رفتار تکانشی و روابط شدید اما ناپایدار با دیگران مشخص می شود. توجه به این نکته مهم است که همه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به آزار فرزندان خود ادامه نمی دهند.
گاهی اوقات، افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی در رفتار یا موقعیتهایی پاداش میگیرند که افراد دیگر آنها را به شدت ناراحتکننده میدانند. تصور میشود که برخی از والدین یا مراقبانی که FII را انجام میدهند، وضعیت فرزندشان را که تحت مراقبتهای پزشکی قرار میگیرند مفید میدانند.
سایر والدین یا مراقبانی که در FII شرکت داشتهاند، گزارش کردهاند که نسبت به فرزندشان احساس نارضایتی میکنند، زیرا آنها برخلاف دوران کودکی خود، دوران کودکی شادی دارند.
اختلال اضطرابی
برخی از والدین دارای یک اختلال اضطرابی هستند که باعث می شود در مورد سلامت فرزندشان نگرانی های بی اساس داشته باشند.
برخی از والدین نیز نگران سلامتی خود هستند.
ممکن است انگیزه آنها نگرانی های واقعی در مورد کودک باشد، اما از آنجا که این نگرانی ها بی اساس هستند، رفتار آنها می تواند به کودک آسیب برساند.
اختلال علائم جسمی
برخی از والدین دارای اختلال علائم جسمی یا اختلال جسمانی هستند.
این بدان معنی است که آنها واقعاً درد یا علائم دیگر را احساس می کنند، اما این به مشکلات عاطفی زمینه ای مربوط می شود تا شرایط سلامت جسمانی.