زیر خط فقر بودن بهتر از زیر خط فهم بودن است

شاید یکی از دغدغه‌های بزرگ مردم امروزی، فرار از خط فقر باشد؛ مردم زیادی امروزه مدام در حال اندازه‌گیری خط فقر و قیاس آن با شرایط خود هستند.

و این در حالی است که باور فکری که عملکرد برای ایشان به بار می‌آورد به مراتب مخرب‌تر و ناسالم‌تر از بودن در زیر خط فقر است. اشتباه نشود، نمی‌گویم خط فقر را با آغوش باز بپذیرید و خود بر رسیدن به شرایط نامطلوبی که این خط عبور نمی‌کند دامن بزنید؛ بلکه می‌گویم فکر خود را از هر آنچه که شما را از آزادگی، وارستگی، جوانمردی و حریت باز می‌دارد دور نگه دارید.

بی شک اگر امروز تنها یک بار زندگی خود را به زندگی افراد تنگدست و نیازمند گره بزنید، و خودتان را جای آن ها بگذارید؛ به خوبی خواهید فهمید که آن ها چه زندگی سخت و طاقت فرسایی دارند و واقعا شرایط کنونی شما در جایگاه مطلوب و بالایی نسبت به ایشان قرار دارد.

در واقع یکی از بهترین راه هایی که سبب می‌شود بتوانید خود را از دغدغه‌ و درد و رنجِ بودن یا نبودن زیر خط فقر برهانید، این است که در امور دنیوی و مادی همیشه خود را با افراد پایین دست خود مقایسه کنید.
این عملکرد ساده اما کارآمد سبب می‌شود تا شما همیشه بهتر بتوانید داشته‌های خود را ببینید و بیشتر بابت این داشته‌ها شاکر و مثبت‌نادیش باشید.

و قطعا این نیز به معنای دوری از تلاش و کوشش نیست. اینکه شما از پایین دستانتان بیشتر دارید و داشته‌هایتان بسیار بیش از آن چیزی است که آنها دارند؛ دلیل نمی‌شود که به خود غره شده و فراموش کنید که در مسیر رشد و پویایی به راه خود ادامه دهید.
به زبان دیگر، لازم است شما برای جلوگیری از هر نوع تفکر منفی و محدود کننده‌ای داشته‌های خود را با داشته های نیازمندان قیاس کنید. اما برای جلوگیری از هر نوع رکود، رخوت و تنبلی، پویایی خود را با پویایی توانگران و افراد موفق قیاس کنید. بدین صورت ضمن اینکه در مسیر موفقیت کماکان به مسیر خود ادامه خواهید داد، هیچ گاه خود را در گرداب نیمه‌ی خالی زندگی‌تان نخواهید انداخت.