عادات سفر: چگونه در جاده سالم و با تناسب اندام بمانیم

من معتقدم که در همین دنیای مملو از مجازی‌ها و … ما قرار است زندگی فیزیکی داشته باشیم، به همین دلیل است که من عاشق تمرین، ورزش‌های رزمی و تناسب اندام هستم (خوب است با مطالعه ی این مطلب، با فواید ورزش بیشتر آشنا شوید). البته، من همچنین معتقدم که ما قرار است دنیای اطراف خود را نیز کشف کنیم، به همین دلیل است که من عاشق ماجراجویی، عکاسی و سفر هستم. اما ایجاد تعادل بین این دو علاقه گاهی اوقات می تواند یک مبارزه باشد. وقتی در خانه هستید، سالم غذا خوردن و رفتن به باشگاه آسان‌تر است، اما در جاده سخت‌تر است.

من هر روز در حال یادگیری و آزمایش با ایده های مختلف هستم و هنوز برای رشد و یادگیری جای کار بسیاری دارم، اما با این حال، با آگاهی فعلی خودم چند استراتژی کارآمد دارم که برای تناسب اندام در سفر استفاده کرده ام. (به علاوه، رویکرد جدیدی که امسال در پیش گرفته ام). شما نیز اگر اهل سفرهای متعدد هستید، یا شرایط کاری‌تان ایجاب می‌کند که چنین عمل کنید، بسیار خوب است این راهکارها را فرا گرفته و به آنها عمل کنید:

۱. زمانی که می توانید، هر چه می توانید انجام دهید.

من فکر می‌کنم ساده‌ترین روش این است که هر زمان که می‌توانید تمرین کنید. وقتی همه چیز شکست خورد، همیشه می توانید به این استراتژی متوسل شوید. برای این کار به هیچ وجه نیاز به تجهیزات و امکانات همیشگی ندارید (مثلا امکاناتی که در باشگاه در اختیارتان بود)؛ بلکه همین‌که دقایقی برای سلامت‌تان زمان بگذارید، همه چیز به خودی خود حل می‌شود

• مثال ۱: چندین سال پیش پس از ۱۵ ساعت ماموریت متعدد، در نهایت برای ادامه‌ی ماموریت، در یکی از شهرستان مستقر شدم و این در حالی است که اواخر شب بود. من خسته شده بودم، اما با این وجود تصمیم گرفتم قبل از ذوب شدن در بالش، یک تمرین ۱۰ دقیقه ای فشاری انجام دهم. این مقدار، در مقابل تمرین‌های هر روزه‌ام زیاد نبود، اما از هیچی بهتر بود.
• مثال ۲: در همان سال‌ها، زمانی که من برای ماموریت‌هایم در جاده قرار می‌گرفتم، همیشه دقایقی که برای صرف یک وعده غذای، یا نماز، یا استراحت و … توقفی صورت می‌گرفت؛ من بخشی از آن زمان را صرف دویدن در پارکینگ، محوطه و … می‌کردم. (حتی یک بار یکی از ساکنان علاقه مند که من را  از بالکن نظاره می‌کرد، بیرون آمد و مرا تشویق کرد.) باز هم در اکثر مواقع زیاد نبودند، اما فکر می کنم ارزشش را داشت.
• مثال ۳: در اوراخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ برای تحصیل و برخی از امور کاری، سفرهای با قطار زیادی داشتم، در این آمد و شدها که عمدتا از ده ساعت تجاوز می‌کرد؛ همیشه زمانی را به انجام حرکات کششیِ ساده در صندلی قطار اختصاص می‌دادم (و اگر به دلیل ازدحام و یا جالب نبودن روند، نمی شد در تخت‌های پایینی و در جمع این کار را کرد؛ هر چه زودتر یکی از تخت‌های بالایی را برای خودم رزرو می‌کردم تا بتوانم به راحتی به این کار و کارهای دیگری همچون مططالعه بپردازم.).

اینها فقط ایده‌هایی بود تا شما ایده را دریافت کنید. پس این شمایید که به فراخور شرایط‌تان می‌توانید زمان‌های خوبی را برای این چنین ورزش یا نرمش‌هایی برگزینید.

البته فکر می‌کنم مهم‌ترین بخش این استراتژی این است که بیاموزید دیگران در مورد شما چه فکر می‌کنند. وقتی سفر گزینه های شما را محدود می کند، گاهی اوقات مجبور می شوید در مکان های عجیب و غریب تمرین کنید. اگر می توانید یاد بگیرید که به ظاهرتان اهمیتی ندهید، همیشه می توانید راهی برای انجام چند حرکت فشاری در اتاق هتل پیدا کنید، مجموعه ای از حرکات کششی را روی شاخه درختی در نزدیکی پرتاب کنید، یا برای یک دویدن کوتاه در پارکینگ بروید. .

۲. با مردم محلی تمرین کنید.

هرچند همیشه این راهکار کار نمی کند، اما اگر دوستان یا دوستانی در مکانی دارید که بازدید می کنید، این می تواند یک راه حل عالی باشد. آنها می توانند شما را به عنوان مهمان به باشگاه خود ببرند یا می توانید برای یک جلسه تمرینی ملاقات کنید. به عنوان یک امتیاز اضافی، می توانید با یک دوست وقت گذرانی کنید. و این انگیزه‌ای بسیار زیاد نیز می‌تواند برای‌تان باشد.

نمونه‌ای که برای خودم اتفاق افتاده (و البته کمی هم غریب و یا شاید مزحک باشد)، مربوط به سال‌ها پیش در دوران مجردی‌ام است که در شهری دیگر به خواستگاری دختر خانمی رفته بودم، به دلیل بُعد مسافت، شب را مهمان خانه‌ی پدری او شدیم؛ صبح که شاهد سحرخیزی و آماده شدن پدر دختر برای ورزش بودم، من هم بلافاصله خود را مهیا کردم و بنابراین بیش از یک ساعت با هم در محیط بسیار دلچسب (جنگلی) محل سکونت‌شان به دویدن و نرمش و … پرداختیم.

۳. انتخاب های سختی داشته باشید.

سال گذشته، که به سفری علمی-تفریحی-اکتشافی در مناطق کوهستانی زاگرس رفته بودم؛ به دلیل اقلیم و شرایط جوی آنجا (و همین طور دور بودن مدت‌دار خودم از بسیاری از موارد بهداشتی مثل استحمام)، تا پایان هفته، برای انجام برخی ورزش ها خارش داشتم. اما من همچنین نیاز داشتم که به خواب برسم و یک دوره آموزشی مهم نیز به همراه داشتم که می خواستم بشنوم (اطلاعات این دوره برایم ضروری و اولی بود) تصمیم گرفتم با تمام این موارد، باز هم حداقل مدتی را برای یک نرمش اختصاص دهم تا ریتم همیشگی‌ام برهم نخورد.

بله؛ گاهی اوقات محدودیت‌هایی وجود دارد و حتی می‌توان گفت این محدودیت‌ها هر روز (با شدت و ضعف) در زندگی ما اتفاق می‌افتد، و به نظر می‌رسد این محدودیت‌ها به صورت ویژه در سفر نمایان می‌شوند. پس اگرچه تمرین در جاده به طرز جادویی آسان نیست و زمان و گزینه های شما محدود است؛ اما گاهی اوقات مجبور می شوید انتخاب سختی داشته باشید تا چیز مهم‌تری را دست بدهید. چیزی مثل سلامتی، عادت مثبت قاعده‌مندی و …

۴. سفر خود را در یک هفته تعطیل برای تمرین برنامه ریزی کنید.

این آخرین و بهترین رویکرد من است و تا ۱۲ ماه آینده آن را امتحان خواهم کرد. اساساً، من زمان‌بندی می‌کنم که سفرم در طول یک یا چند روز تعطیل برنامه‌ریزی تمریناتم انجام شود. فکر من این است که اگر حدود ۶ هفته از سال سفر کنم، اما ۴۶ هفته دیگر به طور مداوم تمرین کنم، آنگاه می توانم بهترین های هر دو دنیا را داشته باشم.

در حال حاضر من روی چرخه هایی تمرین می کنم که تقریباً ۸ تا ۱۰ هفته هستند. بعد از هر چرخه، من قصد دارم یک هفته از تمرین که معمولاً ۵ تا ۱۰ روز طول می کشد، استراحت کنم. در این مدت، در حالی که چند روزی را به غواصی در سفر، ماجراجویی و عکاسی می گذرانم، به خودم مجوز حمل و نقل رایگان می دهم.

من متوجه هستم که بسیاری از مردم این نوع انعطاف‌پذیری را در برنامه‌های سفر خود ندارند. در واقع، من خودم تا همین اواخر این انعطاف پذیری را نداشتم. ایجاد آزادی در زندگی من یکی از محرک های اصلی حرفه کارآفرینی من بوده است و اکنون به اندازه کافی خوش شانس هستم که آن را دارم.

در اینجا این استراتژی در عمل چگونه به نظر می رسد …

آخرین دوره آموزشی من بعد از شکرگزاری سال گذشته شروع شد. من از ابتدای بهمن تا پایان اسفند به مدت نه هفته تمرین کردم و سپس هفته تعطیلم را در سفر به چین گذراندم.

در این «هفته تعطیل»، پیاده‌روی، نرمش، و کاوش در شهرهای مختلف برای گرفتن عکس انجام دادم، بنابراین قطعاً یک هفته استراحت فعال بود. اما، من هیچ وزنه ای را لمس نکردم، هیچ پرسی انجام ندادم، یا هیچ دوی سرعتی را اجرا نکردم. من فقط راه می رفتم و غذا می خوردم و هزاران عکس می گرفتم. این یک استراحت خلاقانه عالی بود و من امیدوارم که یک استراحت فیزیکی خوب نیز باشد که من را برای مرحله بعدی تمرین آماده کند.