باستان شناس در مقابل انسان شناس: تفاوت چیست؟

باستان شناسی و مردم شناسی دو حوزه تخصصی هستند که بر یادگیری در مورد جوامع و رفتار انسان تمرکز دارند. در حالی که باستان شناسان و مردم شناسان می توانند موضوعات مشابهی را مطالعه کنند، مشاغل آنها می تواند از بسیاری جهات متفاوت باشد. اگر علاقه مند هستید که باستان شناس یا مردم شناس شوید، ممکن است مفید باشد که در مورد تفاوت های بین این دو عنوان شغلی بیاموزید تا بتوانید شغلی را که برای شما بهترین است دنبال کنید.

در این مقاله از ایوسی، ما در نظر می گیریم که چگونه این دو زمینه می توانند متفاوت باشند و تفاوت های اولیه بین یک باستان شناس در مقابل یک انسان شناس را بررسی می کنیم.

تفاوت بین باستان شناسی و مردم شناسی چیست؟

تفاوت های کمی بین باستان شناسی و مردم شناسی وجود دارد، مانند هدف هر حوزه مطالعاتی. در باستان شناسی، مطالعات معمولاً با هدف به دست آوردن درک عمیق تر از جوامع انسانی که در گذشته وجود داشته اند، انجام می شود، در حالی که متخصصان انسان شناسی می توانند بر جوامعی از گذشته و حال تمرکز کنند. باستان شناسی همچنین تأکید زیادی بر جغرافیا دارد، اگرچه مردم شناسی بیشتر بر یادگیری در مورد مردم از فرهنگ های مختلف و نحوه رشد و تعامل آنها متمرکز است. در بسیاری از جاها، مردم باستان شناسی را به عنوان تخصصی که در حوزه مردم شناسی وجود دارد طبقه بندی می کنند، زیرا می تواند بسیاری از مفاهیم مشابه را در نظر بگیرد.

مطالب مرتبط: انسان شناسی: تعریف، انواع و چگونگی تبدیل شدن به یک انسان شناس

باستان شناس در مقابل انسان شناس

در اینجا برخی از تفاوت های کلیدی بین یک باستان شناس و یک انسان شناس آمده است:

حوزه های تحصیلی

یکی از بزرگترین تفاوت های یک باستان شناس و یک انسان شناس موضوعی است که هر حرفه ای به آن می پردازد. تمرکز اصلی یک باستان شناس معمولاً با مطالعه شواهد فیزیکی که افراد پشت سر می گذارند، یادگیری در مورد جوامع گذشته است. این می‌تواند شامل مصنوعاتی مانند ساختمان‌ها، ابزار، لباس‌ها و سایر نشانه‌های جامعه باشد که باستان‌شناسان می‌توانند آن‌ها را بررسی کنند. باستان شناسان همچنین می توانند استخوان های حیوانات و انسان های باستانی را مطالعه کنند تا از چگونگی رشد گونه های مختلف در طول زمان مطلع شوند. از آنجایی که باستان شناسان عمدتاً با مصنوعات کار می کنند، اغلب تمدن های مربوط به دوره های دور مانند عصر حجر و عصر برنز را مطالعه می کنند.

در مقابل، انسان شناسان می توانند فرهنگ های گذشته و حال را مطالعه کنند و اغلب از شواهد فرهنگی مانند زبان نوشتاری و رفتارهای مشاهده شده استفاده می کنند. برای مثال، یک انسان شناس ممکن است یک مطالعه موردی انجام دهد، جایی که به یک جامعه جدید سفر می کند و با مردم محلی مصاحبه می کند تا در مورد عادات آنها بیاموزد. سپس، آنها می توانند اطلاعاتی را که جمع آوری می کنند با سوابق گذشته مقایسه کنند تا در مورد علت وقوع برخی تحولات اجتماعی نتیجه گیری کنند. مردم شناسان همچنین گاهی اوقات می توانند شواهد فیزیکی مانند استخوان ها یا مصنوعات را مطالعه کنند و کسانی که معمولاً به عنوان بین رشته ای شناخته می شوند.

وظایف کاری

یک باستان شناس و یک انسان شناس نیز می توانند در وظایف شغلی که معمولا دارند متفاوت باشند. به عنوان مثال، برخی از متداول ترین مسئولیت های یک باستان شناس عبارتند از:

• انجام کاوش های باستان شناسی برای کاوش آثار باستانی

• تحقیق در مورد مکان های تاریخی بالقوه برای مطالعات جدید

• آماده سازی محل های حفاری با تجهیزات مناسب مانند بیل و مارپیچ

• بررسی مصنوعاتی که جمع آوری می کنند تا ویژگی ها، کاربردها و دوره های زمانی آنها را شناسایی کنند

• ارائه سخنرانی در مورد تاریخچه مکان های خاص

• حصول اطمینان از اینکه همه سایت های حفاری از مقررات حفاری پیروی می کنند

• نوشتن گزارش در مورد یافته های خود برای به اشتراک گذاشتن با دانشمندان دیگر و مردم

معمولاً مسئولیت های یک انسان شناس بیشتر بر تعامل با مردم و مشاهده رفتار آنها متمرکز است. در اینجا چند وظیفه شغلی است که یک انسان شناس اغلب می تواند داشته باشد:

• بازدید از مکان های تاریخی برای انجام تحقیقات میدانی

• مطالعه کاربرد و توسعه زبان در جوامع مختلف در طول زمان

• بررسی اسناد تمدن های سراسر تاریخ برای ردیابی الگوها

• آزمایش نمونه های بیولوژیکی برای آگاهی از سلامت و توسعه جوامع

• مصاحبه با مردم محلی از مناطق مختلف در مورد فرهنگ آنها

• یافتن ارتباط بین شواهد تاریخی برای نتیجه گیری در مورد رفتار انسان

• زندگی در جوامع برای یادگیری در مورد روال روزمره مردم محلی

• انتشار مطالعات خود برای سایر مردم شناسان به مرجع

محیط کار

یکی دیگر از تفاوت های باستان شناسان و مردم شناسان، محیط کار آنهاست. از آنجایی که باستان شناسان بیشتر وقت خود را صرف بازیابی و مطالعه آثار باستانی می کنند، اغلب بر روی محوطه های حفاری که در مکان های تاریخی ایجاد می کنند، کار می کنند. باستان‌شناسان هنگام بررسی آثاری که بازیابی می‌کنند، می‌توانند در آزمایشگاه‌ها یا دفاتری نیز کار کنند تا آزمایش‌ها را انجام دهند و نمونه‌ها را با خیال راحت ذخیره کنند. برخی از باستان‌شناسان نیز در موزه‌ها یا مکان‌های تاریخی کار پیدا می‌کنند، جایی که می‌توانند تور یا ارائه‌هایی درباره تاریخ یک مکان یا تمدن خاص ارائه دهند. باستان شناسان معمولاً به صورت تمام وقت کار می کنند و اغلب در حین سفر یا حفاری ساعات طولانی کار می کنند.

برای انسان شناسان، محیط کار معمولی یک دفتر یا آزمایشگاه است. این به این دلیل است که این تنظیمات به آنها اجازه می دهد تا شواهدی را که جمع آوری می کنند تجزیه و تحلیل کنند و حجم بالایی از تحقیقات را انجام دهند. برخی از مردم‌شناسانی که با شواهدی مانند موسیقی یا ضبط صدا کار می‌کنند، ممکن است برای کار به مکانی آرام مانند کتابخانه یا دفتر کار نیاز داشته باشند. مردم شناسان همچنین می توانند برای انجام مشاهدات و مصاحبه ها به مکان های مختلف برای کار سفر کنند، به این معنی که محیط کار آنها می تواند اغلب تغییر کند. بیشتر مردم شناسان در طول هفته ساعت های تمام وقت کار می کنند و در مسافرت گاهی اوقات اضافه کاری دارند.

شباهت بین باستان شناسان و مردم شناسان

در اینجا چند روش وجود دارد که باستان شناسان و مردم شناسان می توانند مشابه باشند:

• مطالعه گذشته: هم باستان شناسان و هم مردم شناسان می توانند تمدن های گذشته را مطالعه کنند. این می تواند به این معنی باشد که آنها گاهی اوقات با همان نوع جوامع کار می کنند و دوره های زمانی یکسانی را بررسی می کنند.

• استفاده از مصنوعات فیزیکی: شباهت دیگر بین باستان شناسان و مردم شناسان این است که هر دوی آنها می توانند با مصنوعات فیزیکی تعامل داشته باشند. این بدان معناست که هر دو رشته گاهی اوقات می توانند شواهد مشابهی مانند استخوان ها، ابزارها و کتاب ها را مطالعه کنند.

• تاکید بر تحقیق: باستان شناسان و مردم شناسان هر دو حجم بالایی از تحقیقات را انجام می دهند. این می تواند شامل کارهایی مانند بررسی اسناد، مرور سوابق تاریخی و خواندن مطالعات دانشمندان دیگر باشد.

• سفر برای کار: فراوانی سفر آنها روش دیگری است که باستان شناسان و مردم شناسان می توانند مشابه باشند. این به این دلیل است که هر دو موقعیت اغلب مجبورند برای انجام کارهای در محل، مانند حفاری‌های باستان‌شناسی یا مشاهدات مردم‌شناسی، به مکان‌های جدید سفر کنند.