حتما تا حالا زیاد اتفاق افتاده، که با خود بگوییم: در فلان روز این کار را انجام خواهم داد؛ وقتی شرایط بهتر شد شروع خواهم کرد؛ این کار باید انجام شود، اما بعد از اینکه حقوق ماه آینده را دریافت کردم؛ من برای انجامش در حد دیگران نیستم، پس اول
چرا نباید ناامید بشویم؟ در متون دینی، به شدت از ناامیدی و افسردگی هیجانی نمی‌کنند. چرا؟ به دلایل زیر: خداوند رحمت بی شماری دارد: در قرآن کریم آورده شده است “ای بندگان من …. از رحمت خداوند ناامید نشوید”. بنابراین، باید همیشه به رحمت و عطای الهی امیدوار باشیم. افسردگی
متن زیر یکی از متن های بسیار زیبا و خواندنی است که این روزها مشاهده کرده ام: شخصی می گفت: چندی پیش به سمیناری دعوت شدم در هنگام ورود، به من و هر یک از دعوت شدگان که در مجموع ۵۰ نفر بودیم بادکنکی دادند بعد از خوشامدگویی سخنران به
وقتی که بحث از قواعد جهان هستی، قانون جذب و امثال اینها به میان می آید؛ در ذهن اکثر مردم چنین نقش می بندد که قرار است روش های بسیار پیچیده ای را فرا بگیرند و یا اینکه مسیر سختی را در پیش داشته باشند. اما واقعیت این است که
