جامعه نیازمند تبسم است

داستان یک تکنیک؛

خانم روانپزشکی به نام “هیولِن” که شاگرد کاهنی به نام “مورنا” از هاوایی بود در بیمارستان یک زندان مشغول به کار شد.
وضعیت زندان به شکلی مهیب و ترسناک بود که هیچ روانشناس و روانپزشکی بیش از یک ماه دوام نمی آورد.
کارکنان غیبت داشتند و به نوعی از آنجا فرار می کردند. بیماران دستبند داشتند و همه سعی در کم کردن ساعات حضور در آن فضای رعب آور داشتند.
دکتر هیولِن هیچ بیماری را ملاقات نکرد.
او سعی کرد با نظریه “مسئولیت کل” اقدام به درمان گری کند.
به این معنا که از خودش تحول را آغاز کرد و محیط پیرامون را تغییر داد.
پس از چند ماه بیماران دستبند نداشتند . همه کارکنان به طور منظم به سر کارهایشان بازگشتند و در آن بیمارستان که حتی گل ها رشد نمی کردند همه چیز شروع به حس خوب دادن کرد.

مراحل این تغییر اینگونه بود؛

1. ابراز تاسف و پذیرفتن مسئولیت
2. طلب بخشش برای خود و دیگران
3. انجام سپاسگزاری از خداوند
4. ابراز محبت به اطرافیان و خود

• تاسف: ت
• بخشش: ب
• سپاسگزاری: س
• محبت: م

و جامعه ما تبسم لازم دارد. این تکنیک رو در منزل، محیط کار و جامعه پیاده کنیم و نتایج حیرت آور تغییر در پیرامون و اطراف خودمون رو ببینیم.

به نقل از کتاب “محدودیت صفر“