آشتی با خود، لازمه ی موفقیت در مسیر پرتلاطم اهداف و آمال است

مطمئنا اولین گام برای رسیدن به هر نقطه‌ای که می‌خواهیم بدان دست پیدا کرده و برسیم، آشتی و مهربانی با خودمان است. چراکه:

اولا ممکن است در طول این مسیر با موانعی برخورد کنیم یا روزهایی داشته باشیم که به اندازه انتظارمان عمل نکنیم. و خود تحقیری نمی‌تواند برای فایده‌ای سازنده داشته باشد، بلکه صرفا به زیان خودِ ماست.

در این مواقع خوبه که بدانیم طبیعی است که کمی احساس بد داشته باشیم، اما باید حواسمان باشد که نگذاریم این احساس بد بر ما غلبه کند. باید با خودمان مهربان باشیم، پیروزی‌های کوچیکمان را به خودمان یادآوری کنیم و در این مسیر پایداری و صبر داشته باشیم تا به نقطه مطلوبمان برسیم.

دوما تا زمانی که ما با خود دوست نباشیم، نمی‌تواند حقیقتا توانایی‌های خود را قبول کنیم، اعتماد به نفس خود را بالا ببریم و در مقابل مسیر پیش رویمان با جرات و اطمینان خاطر حداکثری حرکت کنیم.

در این حالت باید سعی کنیم تا بیش از اینکه به نقاط منفی و ضعف خود نگاه کنیم و در آنها متمرکز شویم، بیشتر آنچه را که در ما مثبت بوده و نشانگر توانایی‌های ما است متمرکز شویم و سعی کنیم آنها را به طور مداوم درنظر داشته باشیم؛ بدین صورت علاوه بر اینکه خود را تحقیر نخواهیم کرد، رفته رفته با دستیابی به موفقیت های کوچک و بزرگ، احساس مثبت مضاعفی نیز پیدا خواهیم کرده که ماحصل آن کم رنگ شدن نقاط ضعفمان و تقویت بیشتر نقاط قوتمان خواهد بود.

شما برای رسیدن به نقطه مطلوبتان چه مسیری را طی می‌کنید؟