سن بالا دلیل بر توقف نیست

بارها پیغام‌هایی با این مضمون داشتم که:
«من دوست دارم دست به قلم بشم و بنویسم اما متاسفانه از سن من گذشته است»
شما فکر می‌کنید میانگین سن کسانی که این چنین پیام‌هایی را به من داده‌اند چه قدر است؟ عموما بین ۳۵ تا ۴۵ ….
و سنین بسیار بالاتر از این هم وجود دارد، حتی یک بار خانمی ۱۰۴ ساله به من پیام داد؛ شاید البته بگویید این خانم ۱۰۴ ساله یک استثنا است، اما اصلا این طور نیست. تا حالا راهبه‌های مانکاتو (شهر دورافتاده‌ و کوچکی در ایالت مینه‌سوتا) بیش از ۷۰۰ مغز به دنیای پزشکی برای تحقیقات علمی اهدا کردند. و علت این است که تقریباً تمام راهبه‌ها در این صومعه بیش از ۹۰ سال سن دارند و تعداد چشم گیری از آنها با سرحالی بالا ۱۰۰ سال را رد می‌کنند ….
و به حدی دانشمندان و محققانِ مغز نسبت به رمز و راز راهبه‌های این صومعه راغب و کنجکاو هستند که از شدت کنجکاوی این صومعه را محاصره نموده‌اند تا از راز این صومعه سر در بیاورند.

دلیل پویایی و سلامت راهبه‌های مانکاتو

دکتر اسنودان، دانشمند عصب‌شناس آمریکایی است که از دانشگاه کنتاکی با کمک موسسات و دانشگاه‌های اروپا و آمریکا سال‌های متمادی روی مغز راهبه‌ها مانکاتو تحقیق و پژوهش کرد و در نهایت پاسخ را یافت.
در واقع شعار راهبه‌ها در این صومعه این است:

ذهن بیکار بازیچه‌‎ی شیطان است

و آنها با علم و آگاهی به جمله‌ی فوق، همه‌ی عمر خودشان را سرسختانه در حال آموختن و آموزش‌اند ….، آنها درخصوص هر مناسبتی می‌نویسند و در مجله‌ی خودشان منتشر می‌کنند.

از همین رو است که مثلا «مارسلا زاکمن» که عکسش روی جلد تایمز قرار گرفت تا سن ۹۶ سالگی کلاس‌های درس خودش را اداره کرد. و یا خواهر «مری» نیز تا سن ۹۸ سالگی در حال تدریس بود.

چالش مغزی سازنده است

دکتر اسنودان با مطالعه‌ی یکصد مغز اهدا شده‌ی از خواهرانِ روحانی به مرکز تحقیقاتی کنتاکی، نتیجه‌ی تحقیقات خود را چنین منتشر کرد: در حقیقت راهبه‌هایی که در کهن‌سالی و سنین بالا مغز خود را به چالش کشیده بودند در مقایسه با آن راهبه‌هایی که بیشتر وقت‌شان معطوف به پخت ‌و پز و امثال چنین کارهایی کرده بودند، زندگی طولانی‌تر و بدن سالم‌تری دارند.

سلامت و طول عمر محدود به گروهی خاص نیست

البته این موضوع محدود به صومعه‌ی کنتاکی نیست؛ نمونه‌های بارز زیادی در دنیا و در تاریخ وجود دارد که این موضوع را تایید می‌کند؛ کافی است که هر کس که جویای سلامت و طول عمر است رویه‎‌ی امثال راهبه های کنتاکی را در پیش بگیرد تا سال‌های متمادی بعد نتیجه‌ی آنرا به خوبی مشاهده کند.
تمام فعالیت‌های چالش برانگیز به رشد دندریت‌ها و شاخه دواندن اکسون‌ها و افزایش اتصال‌های مغزی (Synaptic connections) کمک می‌کند.
باید این را خوب بدانید که مغز تا واپسین ساعات زندگی، شکل‌پذیر است. پس به هیچ وجه آن را به حال خود وا نگذاشته و رها نکنید چون مغز مهم‌ترین ارگانِ عمل‌کننده به این شعارِ بسیار مهم است که:

یا به کارش بگیر یا از دستش بده

حرکت کنید تا سالم بمانید

اگر می‌خواهید بنویسید، نقاشی بکشید، تحصیلتان را ادامه بدهید، فرش ببافید، ساز بزنید، حرکات جدید ورزشی یاد بگیرید، برخیزید و با حرکت و پویایی خود، دندریت‌ها و اکسون‌ها را شاخه بدوان و اتصالات مغزی را گسترش بدهید.

به یاد داشته باشید که مغز ارگانیست که هر چه بیشتر به کارش بگیرید، سلامتی بیشتری به شما خواهد داد. و لطفا دیگر به من پیام ندهید که من دلم می‌خواهد بنویسم، ورزش کنم و … اما از سن من گذشته است.

از خواندن، اشتراک گذاری و دنبال کردن مطالب ما سپاسگزاریم! 🙂