گرفتاری MBR یا GPT؟ بهترین روش پارتیشن‌بندی و نصب ویندوز را کشف کنید

مقدمه:

در هنگام نصب ویندوز، باید تصمیم گیری شود که پارتیشن هارا با استفاده از MBR یا GPT فرمت بندی کنیم. این مسئله در صورتی که تاکید ما بر امنیت داده ها و سرعت بالای سیستم باشد، بسیار حائز اهمیت خواهد بود. در این مقاله، به بررسی مزایا و معایب هر یک از فرمت های MBR و GPT پرداخته و به بهترین روش پارتیشن بندی و نصب ویندوز پرداخته خواهد شد.

MBR چیست؟

MBR (Master Boot Record) یک رکورد بوت قدیمی است که در تمام سیستم عامل های قدیمی استفاده می شد. این رکورد ۵۱۲ بایتی که در ابتدای هارد دیسک قرار می گیرد، شامل بوت لودر و جدول پارتیشن است. MBR تا ۴ پارتیشن اول را پشتیبانی می کند و حجم هر پارتیشن نیز به محدودیتی برای خود دچار است. این فرمت بیشتر برای سیستم عامل هایی مانند ویندوز XP و ویندوز ۷ استفاده می شد.

معایب MBR:

یکی از معایب اصلی MBR این است که تعداد پارتیشن هایی که ایجاد می شود محدود است. همچنین حجم هر پارتیشن نیز محدود است و تنها حداکثر می توانید ۲ ترابایت حجم را به هر پارتیشن اختصاص دهید. همچنین MBR به صورت پیش فرض برای نصب ویندوز XP و ویندوز ۷ استفاده می شود و با مشکلاتی در سیستم های UEFI و بالاتر دچار می شود.

GPT چیست؟

GPT (GUID Partition Table) فرمت بوت جدیدی است که توسط UEFI (Unified Extensible Firmware Interface) پشتیبانی می شود. GPT از GUID (Globally Unique Identifier) برای شناسایی پارتیشن ها استفاده می کند و به صورت پیشفرض برای نصب سیستم عامل های جدید مانند ویندوز ۸ و بالاتر استفاده می شود. GPT نیز در حافظه هارد دیسک ذخیره می شود و از نظر امنیت، قابلیت بازیابی و پشتیبانی از حجم های بزرگتر از MBR عملکرد بهتری دارد.

مزایای GPT:

یکی از مزایای اصلی GPT این است که تعداد پارتیشن ها و حجم هر پارتیشن در آن محدود نیست. همچنین GPT قابلیت بازیابی برای خطاهای سیستمی دارد و برای نگهداری از فایل های مهم، مناسب است.

روش پارتیشن بندی و نصب ویندوز:

برای بهترین روش پارتیشن بندی و نصب ویندوز، بهتر است از GPT به جای MBR استفاده کنید، مخصوصا اگر سیستم شما UEFI دارد. اگر هارد دیسک شما حجم بالایی دارد، توصیه می شود از GPT استفاده کنید تا به پشتیبانی از حجم بیشتری دسترسی داشته باشید.

بعد از ایجاد پارتیشن ها، بهتر است یک درایو C بزرگ برای بهترین عملکرد ویندوز طراحی شود. این درایو C به عنوان درایو اصلی شناخته می شود و باید حداقل ۶۰ گیگابایت حجم داشته باشد. همچنین بهتر است پارتیشن بعدی را برای داده های شخصی خود از جمله عکس ها، فیلم ها و سایر فایل ها اختصاص دهید.

در نهایت، پس از ایجاد پارتیشن ها، می توانید ویندوز را روی درایو C نصب کنید و عملیات نصب را آغاز کنید.

نتیجه گیری:

در این مقاله، به بررسی مزایا و معایب هر یک از فرمت های MBR و GPT پرداخته و به بهترین روش پارتیشن بندی و نصب ویندوز پرداخته شد. با استفاده از GPT و ایجاد درایو C بزرگ، می توان به بهترین عملکرد ویندوز دسترسی داشت.