یکی از مشکلات دوران کنونی که هم موضوع کرونا و قرنطینه داغ است و هم شهرنشینیها موجب محدودیت فضای فعالیت کودکان شده است و هم دنیای مجازی با دنیای واقعی گرهی تنگاتنگ خورده است، اعتیاد بچهها به تلویزیون میباشد؛ و اگرچه بعضی از والدین با این موضوع مشکلی ندارند!! ولی اکثر خانوادهها شدیداً با این موضوع و تبعات آن به مشکل خوردهاند ….
حال سوال این است که؛
- چرا میل به تلویزیون دیدن اینقدر در کودکان بیشتر شده است؟
- چه راهکارهایی برای این دوران میشود داشت؟
در پاسخ به سوالات فوق میتوان دلایل زیادی را عنوان کرد؛ که موارد زیر نمونهای این پاسخها میباشند:
- خود ما والدین خستهایم و تلویزیون بهترین صدا خفهکن است!
- گذر زمان با تلویزیون خیلی راحت است
- اکثر خانوادهها به تلویزیون به عنوان رسانهی ملی اعتماد دارند!!
- برای خودمان! و بچههایمان برنامهای نداریم
- بچهها به تلویزیون معتاد شدهاند و اگر در روز ساعات زیادی را صرف دیدن برنامه نکنند، اَلَم شنگه راه میاندازند
- تلویزیون ذاتاً اعتیادآور است و …
اما راهکار؛
اول اینکه میتوان چند برنامه درست و درمانتر را از قبل برای کودکان ضبط کرد و همانها را برای بچهها پخش کرد که بهتر است همینها هم توی تلویزیون نباشند و مثلاً توی لپتاپ باشند. البته باید حواسمان باشد که همین رویه نیز به اعتیادی دیگر بدل نشود که خود داستانی جدید در پی خواهد داشت.
سعی کنیم در ابتدا مدت زمان تماشای برنامهها را برای فرزندان کمی آزاد بگذاریم، اما رفته رفته زمان را کاهش دهیم تا این عادت اعتیادگونه از آنها دور و دورتر شود.
در ضمن حتما برای فعالیت و بازی بچهها برنامه داشته باشیم. بدون برنامهریزی روزانه طبیعی است که سردرگم باشیم و تلویزیون نیز بهترین راهحل باشد! میتوان این برنامه را خیلی ساده مصوّر نمود و یک جا در معرض دید همه چسباند و البته چه بهتر است که بچهها را در تهیهاش مشارکت داد
و مهمتر از همه اینکه لازم است حتما و حتما استمرار داشته باشید، ولو روزهای اول کجخلقی ببینید؛ یادتان باشد این روند زمانبر است و با یکی، دو روز کار حل نمیشود!
حتما بازیهای تخلیهی هیجانی نیز در خانه انجام بدهید، چراکه این روزها با کاهش قابل توجه تحرک فرزندان، هیجانات آنها تخلیه نمیشود و به نوعی میتوان گفت این موضوع از نان شب هم برای بچهها واجبتر است