اختلال شخصیت مرزی – علائم، علل، تشخیص و درمان

• مددکاران اجتماعی
• پرستاران سلامت روان جامعه (که آموزش تخصصی در زمینه شرایط سلامت روان دارند)
• داروسازان
• مشاوران و روان درمانگران
• روانشناسان و روانپزشکان (روانپزشک معمولاً پزشک ارشد تیم است)
• کاردرمانگران

رویکرد برنامه مراقبتی (CPA)

اگر علائم شما متوسط ​​تا شدید باشد، احتمالاً وارد فرآیند درمانی می شوید که به عنوان رویکرد برنامه مراقبت (CPA) شناخته می شود.

CPA اساساً راهی برای اطمینان از دریافت درمان مناسب برای نیازهای خود است. ۴ مرحله وجود دارد:

• ارزیابی سلامتی و نیازهای اجتماعی شما
• یک برنامه مراقبتی – ایجاد شده برای رفع نیازهای بهداشتی و اجتماعی شما
• انتصاب یک هماهنگ کننده مراقبت (کارگر کلیدی) – معمولا یک مددکار اجتماعی یا پرستار و اولین نقطه تماس شما با سایر اعضای CMHT
• بررسی ها – جایی که درمان شما به طور منظم بررسی می شود و می توان با هر گونه تغییر ضروری در برنامه مراقبت موافقت کرد

روان درمانی

درمان BPD معمولاً شامل نوعی درمان روانشناختی است که به عنوان روان درمانی نیز شناخته می شود . انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد، اما همه آنها شامل وقت گذاشتن برای کمک به درک بهتری از نحوه تفکر و احساس خود هستند.

روان درمانگر علاوه بر گوش دادن و بحث در مورد مسائل مهم با شما، می تواند راه هایی را برای حل مشکلات پیشنهاد دهد و در صورت لزوم به شما کمک کند نگرش و رفتار خود را تغییر دهید. هدف درمان BPD کمک به افراد برای کنترل بهتر افکار و احساسات است.

روان درمانی برای BPD فقط باید توسط یک متخصص آموزش دیده ارائه شود. آنها معمولاً یک روانپزشک، روانشناس یا سایر متخصصان بهداشت روان آموزش دیده خواهند بود. از پرسیدن تجربه آنها نترسید.

نوع روان درمانی که انتخاب می کنید ممکن است بر اساس ترکیبی از ترجیحات شخصی و در دسترس بودن درمان های خاص در منطقه شما باشد. درمان BPD ممکن است یک سال یا بیشتر طول بکشد، بسته به نیاز شما و نحوه زندگی شما.

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) نوعی درمان است که به طور خاص برای درمان افراد مبتلا به BPD طراحی شده است.

DBT مبتنی بر این ایده است که ۲ عامل مهم در BPD نقش دارند:

• شما به خصوص از نظر عاطفی آسیب پذیر هستید – به عنوان مثال، سطوح پایین استرس باعث می شود به شدت احساس اضطراب کنید
• شما در محیطی بزرگ شده‌اید که احساسات شما توسط اطرافیانتان نادیده گرفته می‌شود – برای مثال، یکی از والدین ممکن است به شما گفته باشد که اگر از احساس اضطراب یا استرس شکایت می‌کنید حق ندارید احساس غمگینی کنید یا فقط «احمق» هستید.

این ۲ عامل ممکن است باعث شوند که شما در یک چرخه معیوب قرار بگیرید – شما احساسات شدید و ناراحت کننده را تجربه می کنید، اما برای داشتن این احساسات احساس گناه و بی ارزشی می کنید. به دلیل تربیت تان، فکر می کنید داشتن این احساسات شما را به آدم بدی تبدیل می کند. این افکار سپس منجر به احساسات ناراحت کننده بیشتر می شود.

هدف DBT شکستن این چرخه با معرفی ۲ مفهوم مهم است:

• اعتبارسنجی: پذیرش احساسات شما معتبر، واقعی و قابل قبول است
• دیالکتیک: مکتبی از فلسفه که می گوید اکثر چیزها در زندگی به ندرت “سیاه یا سفید” هستند و مهم است که پذیرای ایده ها و نظراتی باشید که با نظرات خود در تضاد هستند.

درمانگر DBT از هر دو مفهوم برای ایجاد تغییرات مثبت در رفتار شما استفاده می کند.

به عنوان مثال، درمانگر می تواند بپذیرد (تأیید کند) که احساس غم و اندوه شدید باعث آسیب رساندن به خود شما می شود ، و اینکه چنین رفتاری شما را به فردی وحشتناک و بی ارزش تبدیل نمی کند.

با این حال، درمانگر سعی می کند این فرض را که خودآزاری تنها راه مقابله با احساس غم و اندوه است به چالش بکشد.

هدف نهایی DBT این است که به شما کمک کند تا از دیدن جهان، روابط و زندگی خود به شیوه ای بسیار محدود و سفت و سخت که شما را به سمت رفتارهای مضر و خود ویرانگر سوق دهد، “رها شوید”.

DBT معمولاً شامل جلسات هفتگی فردی و گروهی است و در صورت بدتر شدن علائم، یک شماره تماس خارج از ساعت به شما داده می شود تا با آن تماس بگیرید.

DBT مبتنی بر کار تیمی است. از شما انتظار می رود در جلسات گروهی خود با درمانگر خود و سایر افراد کار کنید. به نوبه خود، درمانگران به عنوان یک تیم با هم کار می کنند.

DBT به ویژه در درمان زنان مبتلا به BPD که دارای سابقه خودآزاری و رفتار خودکشی هستند مؤثر بوده است. این توسط موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) به عنوان اولین درمانی برای این زنان توصیه شده است.

درمان مبتنی بر ذهنیت (MBT)

نوع دیگری از روان درمانی طولانی مدت که می تواند برای درمان BPD استفاده شود، درمان مبتنی بر ذهنیت (MBT) است.

MBT بر این مفهوم استوار است که افراد مبتلا به BPD ظرفیت ضعیفی برای ذهنیت دارند.

ذهنی شدن توانایی تفکر در مورد تفکر است. این به این معنی است که افکار و باورهای خود را بررسی کنید و ارزیابی کنید که آیا آنها مفید، واقع بینانه و مبتنی بر واقعیت هستند یا خیر.

به عنوان مثال، بسیاری از افراد مبتلا به BPD میل ناگهانی برای آسیب رساندن به خود دارند و سپس بدون اینکه آن را زیر سوال ببرند، این خواسته را برآورده می کنند. آنها توانایی “عقب نشینی” از آن میل را ندارند و با خود می گویند: “این طرز فکر سالمی نیست و من فقط به این دلیل فکر می کنم که ناراحت هستم.”

بخش مهم دیگر ذهنی سازی این است که تشخیص دهید افراد دیگر افکار، عواطف، باورها، آرزوها و نیازهای خود را دارند و ممکن است تفسیر شما از حالات ذهنی دیگران لزوماً درست نباشد. علاوه بر این، باید از تأثیر بالقوه اعمال شما بر حالات روانی دیگران آگاه باشید.

هدف MBT بهبود توانایی شما در تشخیص حالات ذهنی خود و دیگران است، یاد بگیرید که از افکار خود در مورد خود و دیگران “عقب نشینی کنید” و آنها را بررسی کنید تا ببینید آیا آنها معتبر هستند یا خیر.

در ابتدا، MBT ممکن است در یک بیمارستان تحویل داده شود، جایی که شما به عنوان یک بیمار بستری خواهید بود. درمان معمولاً شامل جلسات فردی روزانه با یک درمانگر و جلسات گروهی با سایر افراد مبتلا به BPD است.

یک دوره MBT معمولاً حدود ۱۸ ماه طول می کشد. برخی از بیمارستان ها و مراکز تخصصی شما را تشویق می کنند که در این مدت به عنوان بستری بمانید. سایر بیمارستان‌ها و مراکز ممکن است توصیه کنند که پس از مدتی معین، بیمارستان را ترک کنید، اما به‌عنوان سرپایی تحت درمان باشید، جایی که به طور منظم به بیمارستان مراجعه می‌کنید.

جوامع درمانی (TCs)

جوامع درمانی (TCs) محیط های ساختاری هستند که در آن افراد با طیف وسیعی از شرایط و نیازهای روانشناختی پیچیده گرد هم می آیند تا تعامل داشته باشند و در درمان شرکت کنند.

TC ها برای کمک به افرادی با مشکلات عاطفی طولانی مدت و سابقه آسیب رساندن به خود با آموزش مهارت های مورد نیاز برای تعامل اجتماعی با دیگران طراحی شده اند.

اکثر TC ها مسکونی هستند، مانند خانه های بزرگ، جایی که شما حدود ۱ تا ۴ روز در هفته در آنها می مانید.

علاوه بر شرکت در درمان فردی و گروهی، از شما انتظار می رود که فعالیت های دیگری که برای بهبود مهارت های اجتماعی و اعتماد به نفس طراحی شده اند، انجام دهید، مانند:

• کارهای خانه
• تهیه غذا
• بازی، ورزش و سایر فعالیت های تفریحی
• جلسات منظم جامعه – که در آن افراد در مورد مسائلی که در جامعه به وجود آمده بحث می کنند

TC ها بر اساس دموکراتیک اداره می شوند. این به این معنی است که هر یک از ساکنان و کارمندان در مورد نحوه اداره TC، از جمله اینکه آیا یک فرد برای پذیرش در آن جامعه مناسب است یا خیر، رأی دارد.

حتی اگر تیم مراقبت شما فکر می‌کند که ممکن است از گذراندن زمان در TC سود ببرید، به‌طور خودکار به این معنا نیست که TC به شما اجازه می‌دهد بپیوندید.

بسیاری از TC ها دستورالعمل هایی را در مورد رفتارهای قابل قبول در جامعه تنظیم می کنند، مانند عدم مصرف الکل، عدم خشونت با سایر ساکنان یا کارکنان، و عدم تلاش برای آسیب رساندن به خود. معمولاً به کسانی که این دستورالعمل ها را زیر پا می گذارند گفته می شود که TC را ترک کنند.

در حالی که برخی از افراد مبتلا به BPD گزارش کرده‌اند که مدت زمانی که در TC سپری می‌شود به علائم آن‌ها کمک می‌کند، هنوز شواهد کافی برای تشخیص اینکه آیا TC به همه افراد مبتلا به BPD کمک می‌کند وجود ندارد.

همچنین، به دلیل قوانین غالباً سختگیرانه در مورد رفتار، اگر فردی در کنترل رفتار خود با مشکلات قابل توجهی روبرو باشد، TC احتمالاً مناسب نخواهد بود.

هنر درمانی

هنرها یا درمان های خلاق ممکن است به صورت فردی یا گروهی به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی برای افراد مبتلا به BPD ارائه شود.

درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• هنر درمانی
• رقص حرکت درمانی
• نمایش درمانی
• موزیک درمانی

هدف هنردرمانی کمک به افرادی است که برایشان مشکل است که افکار و احساسات خود را به صورت کلامی بیان کنند. درمان روی ایجاد چیزی به عنوان راهی برای بیان احساسات شما تمرکز دارد.

دوره‌ها توسط درمانگران آموزش دیده برگزار می‌شود، که می‌توانند به شما کمک کنند تا در مورد آنچه ایجاد کرده‌اید و اینکه آیا آن به افکار و تجربیات شما مربوط می‌شود فکر کنید.

یک دوره هنر درمانی معمولاً شامل جلسات هفتگی است که حداکثر ۲ ساعت طول می کشد.

درمان یک بحران

اگر فکر می‌کنید که ممکن است دچار بحران شده باشید، احتمالاً چندین شماره تلفن به شما داده می‌شود تا از آن استفاده کنید (زمانی که علائم به‌ویژه شدید هستند و خطر آسیب رساندن به خود را افزایش می‌دهید).

یکی از این اعداد احتمالاً پرستار سلامت روان جامعه شما است. اعداد دیگر ممکن است شامل یک شماره خارج از ساعات کاری برای مددکاران اجتماعی و تیم حل بحران محلی شما (CRT) باشد.

تیم های حل بحران از افرادی با شرایط بهداشت روانی جدی که در حال حاضر دچار یک بحران روانی حاد و شدید هستند، حمایت می کنند، که بدون دخالت تیم نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد. نمونه ای از یک بحران روانی شدید می تواند اقدام به خودکشی باشد.

افراد مبتلا به BPD اغلب متوجه می شوند که صحبت کردن با کسی که شرایط آنها را درک می کند می تواند به آنها کمک کند تا از یک بحران خارج شوند.

در تعداد کمی از موارد، ممکن است یک دوره کوتاه دارویی مانند مسکن برای آرام کردن خلق و خوی شما تجویز شود. این دارو معمولاً به مدت ۷ روز تجویز می شود.

اگر علائم شما به ویژه شدید است و تصور می شود که خطر قابل توجهی برای سلامتی خود دارید، ممکن است در بیمارستان بستری شوید – بسیار گهگاه از طریق بازداشت تحت قانون سلامت روان، اگر قادر به تصمیم گیری مناسب در مورد ایمنی خود نباشید.

این مدت تا حد امکان کوتاه خواهد بود و شما باید بتوانید پس از بهبود علائم به خانه بازگردید. پزشکان تمام تلاش خود را می کنند تا از بازداشت کسی اجتناب کنند، مگر اینکه این امر کاملاً ضروری باشد.

دارو

کارشناسان در مورد اینکه آیا دارو مفید است یا خیر اختلاف نظر دارند. در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان BPD مجوز ندارد.

در حالی که دستورالعمل‌های موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) دارو را توصیه نمی‌کند، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ممکن است برای برخی مشکلات خاص در برخی افراد مفید باشد.

اگر بیماری روانی مرتبط دیگری دارید، مانند:

• افسردگی
• اختلال اضطراب
• اختلال دو قطبی

گاهی اوقات تثبیت کننده های خلق یا داروهای ضد روان پریشی برای کمک به نوسانات خلقی، کاهش علائم روان پریشی یا کاهش رفتار تکانشی تجویز می شود.