در صنعت فناوری، به‌ویژه در توسعه وب، برنامه‌نویسی به استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی کامپیوتری برای تخصیص عملکردها به عناصر مختلف وب‌سایت‌ها اشاره دارد. یکی از انواع کدهای حیاتی در بسیاری از پروژه های توسعه وب، کد منبع است که به عنوان پایه یک برنامه کامپیوتری عمل می کند و دستورالعمل هایی را برای نحوه عملکرد ارائه می دهد. اگر علاقه مند به دنبال کردن حرفه ای در برنامه نویسی کامپیوتر هستید، ممکن است از یادگیری در مورد کد منبع و نحوه استفاده از آن بهره مند شوید.
در این مقاله از ایوسی، کد منبع را تعریف می‌کنیم، انواع کد منبع را مشخص می‌کنیم، کاربردهای رایج کد منبع را برجسته می‌کنیم و نمونه کد منبع را ارائه می‌کنیم.
کد منبع چیست؟
کد منبع گروهی از دستورات است که برنامه نویس با استفاده از زبان های برنامه نویسی کامپیوتر می نویسد. هنگامی که یک برنامه نویس یک خط یا مجموعه ای از کد منبع را می نویسد، بعداً می تواند آن را در یک وب سایت، برنامه یا نوع دیگری از برنامه های رایانه ای پیاده سازی کند تا دستورالعمل هایی برای عملکرد آن ارائه دهد. به عنوان مثال، یک کدنویس ممکن است خطی از کد منبع بنویسد که به وب سایت می گوید وقتی کاربر روی قسمت خاصی از صفحه وب کلیک می کند، مانند یک دکمه یا یک لینک، به روش خاصی پاسخ دهد.
برنامه نویسان معمولا کد منبع را در یک برنامه مبتنی بر متن، مانند یک واژه پرداز، می نویسند و سپس از یک کامپایلر برای ترجمه آن به قالبی استفاده می کنند که برنامه های کامپیوتری بتوانند بخوانند. هنگامی که کد منبع تحت این ترجمه قرار می گیرد، سپس به کد شی تبدیل می شود. پس از ترجمه، یک برنامه نویس می تواند کد منبع را در یک کامپیوتر برای مراجعات بعدی، چه در یک پایگاه داده یا روی هارد دیسک آن ذخیره کند. برنامه نویسان همچنین می توانند نسخه های فیزیکی کد منبع خود را چاپ کنند. آنها اغلب از سیستم های مدیریتی برای ردیابی چندین پروژه در مراحل مختلف توسعه استفاده می کنند.
مطالب مرتبط: برنامه نویسی در مقابل کدنویسی: تفاوت چیست؟
انواع کد منبع
اولین نوع کد منبع، کد منبع کامپایلر است که به موجب آن یک برنامه نویس کدی را می نویسد که کامپایلر مستقیماً آن را به یک ماشین یا کد باینری تبدیل می کند که رایانه می تواند آن را اجرا کند. این ترجمه مستقیم منجر به اجرای کارآمدتر کد می شود. هر بار که یک برنامه نویس می خواهد کد را تغییر دهد، باید کد را با تغییرات بازنویسی کند و دوباره آن را از طریق کامپایلر اجرا کند تا پردازنده بتواند آن را اجرا کند. زبان های برنامه نویسی C و C++ از این نوع کد منبع استفاده می کنند.
نوع دوم کد منبع مفسر است که به موجب آن یک برنامه ثانویه که به عنوان مفسر شناخته می شود، کد را تجزیه و تحلیل می کند و سپس آن را در دستگاه آپلود می کند. مفسرها برای اجرای هر دستور، خط به خط کد را مرور می کنند. جاوا، پایتون و PHP از این نوع کد منبع استفاده می کنند.
مجوز کد منبع چیست؟
تأمین‌کنندگان نرم‌افزار ممکن است برای جلوگیری از تغییر کد توسط دیگران، کد منبع خود را خصوصی نگه دارند، که ممکن است منجر به افزایش آسیب‌پذیری در برابر حملات یا تغییر کیفیت کد شود. آنها همچنین ممکن است بخواهند از مالکیت معنوی خود محافظت کنند. این بدان معنی است که فقط نویسندگان نرم افزار می توانند کد را بازرسی و اصلاح کنند. در این حالت، کاربران این نرم‌افزار باید در ابتدای راه‌اندازی آن، مجوزی را امضا کنند و موافقت کنند که هیچ اقدامی را که نویسندگان نرم‌افزار اصلی اجازه نداده‌اند، انجام ندهند.
برعکس، برخی از برنامه نویسان از طریق نرم افزار منبع باز دسترسی آزاد به کدهای منبع خود را فراهم می کنند. این به برنامه نویسان دیگر اجازه می دهد تا کد منبع را بررسی و تغییر دهند. آنها برنامه نویسان را تشویق می کنند تا کد را اصلاح و بهبود بخشند و کدهای منبع خود را برای بررسی و تغییر دیگران به اشتراک بگذارند.
برای مشاهده و ارسال فرم به برگه کامل بروید. |
چه کسی از کد منبع استفاده می کند؟
اغلب برنامه نویسان کامپیوتر کد منبع را می نویسند و استفاده می کنند. یک برنامه نویس کامپیوتر حرفه ای در فناوری است که برای وب سایت ها و برنامه ها کد می نویسد. آنها بسته به شرکتی که در آن کار می کنند و اندازه پروژه می توانند کد منبع را تقریباً در هر برنامه یا برنامه ای توسعه و پیاده سازی کنند. آنها همچنین می توانند از ابزارهای مختلفی برای ایجاد کد منبع جدید مانند یک ابزار برنامه نویسی بصری، یک ویرایشگر متن یا یک محیط توسعه یکپارچه (IDE) استفاده کنند.
برنامه نویسان رایانه اغلب با نوشتن یک مجموعه کد برای برنامه های کوچک از کد منبع استفاده می کنند، اما اگر یک پروژه در مقیاس بزرگ باشد، ممکن است چندین مجموعه کد منبع را نیز برای یک پروژه ایجاد کنند. در این موارد، ممکن است نیاز به استفاده از انواع مختلف زبان های برنامه نویسی باشد که می توانند دستورالعمل های پیچیده را تسهیل کنند. در اینجا چند زبان برنامه نویسی کامپیوتری رایج وجود دارد که متخصصان می توانند از آنها برای نوشتن کد منبع استفاده کنند:
-
C: برنامه نویسی C یک زبان برنامه نویسی است که توسعه دهندگان برای طراحی سیستم عامل ها و پایگاه های داده استفاده می کنند. این یک زبان مناسب برای مبتدیانی است که می خواهند کد نویسی را یاد بگیرند.
-
C++: این زبان شبیه به C است اما دارای ویژگی های اضافی است که برنامه نویسان از آن برای توسعه کدهای گسترده تر استفاده می کنند. آنها می توانند از ++C برای توسعه برنامه های موبایل، بازی ها و مرورگرهای وب استفاده کنند.
-
جاوا: این زبان سینتکس خود را بر اساس C و C++ استوار می کند. کد جاوا قابل حمل است، به این معنی که می تواند بر روی چندین دستگاه مانند تلفن، کامپیوتر، دستگاه های پزشکی و کنسول های بازی اجرا شود.
-
جاوا اسکریپت: برنامه نویسان عمدتاً از جاوا اسکریپت برای نوشتن کدی استفاده می کنند که کاربران را قادر می سازد با صفحات وب تعامل داشته باشند. نمونه هایی از این تعاملات شامل نمایش تصاویر، بزرگنمایی و بزرگنمایی تصویر و نمایش محتوای کمتر یا بیشتر هنگام کلیک کردن بر روی یک دکمه است.
-
پاسکال: برنامه نویسان از این زبان برای یادگیری کد استفاده می کنند. کاربردهای آن عمدتاً آکادمیک هستند زیرا به راحتی قابل درک هستند، از زبان ساختاریافته استفاده می کنند و برنامه های کارآمد و قابل اعتماد تولید می کنند.
-
Python: این یک زبان همه منظوره است که برنامه نویسان می توانند از آن برای ایجاد برنامه های مختلف استفاده کنند. کاربردهای رایج پایتون شامل تجزیه و تحلیل داده ها، توسعه وب سایت و اتوماسیون وظایف است.
-
بیسیک: کد دستورالعمل نمادین همه منظوره مبتدی (BASIC) یک زبان برنامه نویسی است که برنامه نویسان از آن برای آموزش مفاهیم مقدماتی برنامه نویسی استفاده می کنند زیرا خواندن آن آسان است.
-
PHP: این مخفف PHP: Hypertext Preprocessor است. این یک زبان برنامه نویسی همه منظوره منبع باز با برنامه های کاربردی در توسعه وب است.
مطالب مرتبط: ۹ مورد از پرتقاضاترین زبان های برنامه نویسی
استفاده های رایج از کد منبع
در اینجا برخی از کاربردهای رایج کد منبع آورده شده است:
پایه و اساس یک وب سایت را بسازید
یکی از کاربردهای کد منبع، ایجاد پایه هایی است که توسعه دهندگان و طراحان وب می توانند برای ایجاد وب سایت های جدید بر روی آنها بنا کنند. شالوده یک وب سایت گاهی اوقات می تواند به عنوان یک کد منبع عمل کند زیرا دستورالعمل هایی را ارائه می دهد که به وب سایت توانایی عملکرد و پاسخگویی به تعاملات کاربر را می دهد.
ساختن پایه یک وب سایت با استفاده از کد منبع شامل استفاده از زبان نشانه گذاری فرامتن (HTML) است که ساختار محتوای یک وب سایت را تعیین می کند. این به توسعه دهندگان وب اجازه می دهد تا جنبه های یک وب سایت را تعریف و تغییر دهند، مانند پاراگراف های محتوای اصلی، سرفصل ها و هر نمونه ای از برجسته سازی یا تاکید، مانند متن پررنگ یا مورب.
مطالب مرتبط: HTML در مقابل جاوا اسکریپت: تعاریف، تفاوت ها و چرایی اهمیت آنها
یک تابع خاص به برنامه اضافه کنید
یکی دیگر از کاربردهای رایج کد منبع، افزودن یک تابع خاص به یک برنامه کامپیوتری، برنامه کاربردی یا وب سایت است. بسیاری از متخصصان فناوری این را به عنوان استفاده اصلی برای کد منبع می دانند، زیرا می تواند به طور قابل توجهی بر عملکرد و ظاهر برنامه های توسعه تأثیر بگذارد. برای مثال، فرض کنید برنامه نویسی که روی یک بازی ویدیویی کار می کند، می خواهد وقتی بازیکنان وارد یک منطقه گیم پلی جدید می شوند، یک صفحه نمایش منحصر به فرد ظاهر شود. در این صورت، آنها می توانند دستورالعملی را در کد منبع اضافه کنند که به برنامه می گوید پس از رسیدن آواتار بازیکن به نقطه خاصی در بازی، صفحه نمایش را نمایش دهد.
الگوریتم های ارتباطی
برنامه نویسان همچنین می توانند از کد منبع برای به اشتراک گذاری الگوریتم ها بین خود استفاده کنند. این می تواند به این دلیل اتفاق بیفتد که اکثر برنامه نویسان کد منبع را در پردازشگرهای کلمه یا نرم افزارهای مبتنی بر متن می نویسند و به آنها اجازه می دهند نسخه های فیزیکی کد خود را چاپ کنند یا آن را به عنوان فایل سند ذخیره کنند. سپس، آنها می توانند این فایل ها را با برنامه نویسان دیگری که ممکن است به کار آنها علاقه مند باشند یا بخواهند کد منبع خاصی را در یکی از پروژه های خود پیاده سازی کنند، به اشتراک بگذارند. برخی از برنامه نویسان همچنین از کد منبع چاپ شده در محصولاتی مانند کتابچه راهنمای دستورالعمل یا کتاب های اطلاعاتی استفاده می کنند که می تواند نحوه نوشتن کد را به دیگران آموزش دهد.
مطالب مرتبط: ۱۸ روشی که می توانید کدنویسی را یاد بگیرید
نمونه کد منبع
این مثال از یک خط ساده کد منبع را در نظر بگیرید:
<em>#include < stdio.h >
int main( )
{
printf("به صفحه من خوش آمدید") ;
}</em>
این مثال یک خط از کد منبع را نشان می دهد که با استفاده از زبان برنامه نویسی کامپیوتر C نوشته شده است. بسیاری از برنامه نویسان هنگام نوشتن کد منبع از C یا C++ استفاده می کنند زیرا به آنها اجازه می دهد خطوط ساده کدی ایجاد کنند که دستورالعمل های اولیه را ارائه می دهد. در این مثال، دستورالعمل کد به صورت “print” ظاهر می شود و به برنامه می گوید که متن موجود در علامت نقل قول و پرانتز روی صفحه را چاپ کند. اگر یک برنامه نویس کد منبع را جمع آوری کرده و آن را در یک وب سایت پیاده سازی کند، صفحه مربوطه متن “به صفحه من خوش آمدید” را روی صفحه نمایش می دهد.